Indiego Sound: Best of 2012: ALBUMS

22.12.12

Best of 2012: ALBUMS

Το Indiego Sound έχει ήδη παρουσιάσει τη λίστα του. Τα νούμερα 21-40 σε ένα κοινό post και τα νούμερα από το έως 1 και το 20 μεμονωμένα, ένα για κάθε μέρα, σύμφωνα με τους κανονισμούς της blogovision. Εδώ θα βρείτε τη συγκεντρωτική λίστα, μαζί με μερικά σχόλια για τη μουσική της χρονιάς που μας αφήνει.

Το 2012 ήταν χρονιά με αμέτρητες καλές κυκλοφορίες. Καλές, όχι εξαιρετικές. Από εξαιρετικές μάλλον δεν είχαμε πολλά πράγματα, υπερελάχιστοι δίσκοι του 2012 θα μνημονεύονται στο μέλλον ως σπουδαίοι ή καθοριστικοί. Το ίδιο φαινόμενο με πέρσι δηλαδή, αλλά σε ακόμα εντονότερο βαθμό. Γι' αυτό το λόγο το Indiego Sound φέτος επέλεξε να φτιάξει top 40 και όχι top 30, όπως πέρσι. 30 θέσεις θα ήταν πολύ λίγες για να συμπεριλάβουν όλα τα καλά πράγματα που ακούσαμε φέτος. Η επιλογή ήταν πολύ δυσκολότερη στις τελευταιες θέσεις της 40άδας σε σχέση με τις πρώτες, ακριβώς επειδή εκεί φέτος συσσωρεύονται πολλοί υπέροχοι (αλλά όχι κορυφαίοι) δίσκοι, σχεδόν ισάξιοι μεταξύ τους.

Η μουσική του 2012 μοιάζει με ένα καζάνι, στο οποίο έχει αναμειχθεί ό,τι υλικό υπήρχε από τις περασμένες δεκαετίες. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση, πλέον δεν μπορούμε να μιλάμε για αναβίωση συγκεκριμένων ρευμάτων, διότι τα απλούστατα τα πάντα αναβιώνονται ταυτόχρονα. Από την ψυχεδέλεια, το folk και το garage του 60, μέχρι το shoegaze και το noise rock του 90. Για να μην αναφέρουμε τη μεγάλη στροφή στη μαύρη μουσική, μιας και τείνουν να εξαντληθούν οι αναβιώσεις της rock. Και μέσα σε όλα αυτά, ο ηλεκτρονικός ήχος να τρυπώνει σχεδόν παντού, προκειμένου να ηχούν όλα πιο σύγχρονα και φρεσκαρισμένα.

Αν κάνουμε μια προσπάθεια να ξεχωρίσουμε τρεις κυρίαρχες μουσικές τάσεις για το 2012, αυτές θα ήταν οι εξής. Πρώτον, η μεγάλη στροφή στη μαύρη μουσική, ιδιαίτερα στην hip hop και την R&B, η οποία αρχίζει και παίρνει μια ας πούμε indie χροιά, και λιγότερο στη funk και τη soul. Από πέρσι με τον The Weeknd και τον Jamie Woon είχε φανεί το πράγμα, φέτος συνεχίστηκε με την επιτυχία καλλιτεχνών όπως ο Miguel, οι How To Dress Well και φυσικά ο Frank Ocean (δεν είναι τυχαίο ότι φέτος ουσιαστικά έκανε το μεγάλο μπαμ ο The Weeknd). Παράλληλα, μπάντες όπως οι Purity Ring και οι Death Grips πέτυχαν ενδιαφέρουσες μίξεις της ηλεκτρονικής μουσικής (και ιδίως των dubstep τεχνικών) με τo R&B και το hip hop αντίστοιχα. Κρίνοντας από τα "next big things", η τάση αυτή δείχνει να έχει πολύ μέλλον ακόμα και μην εκπλαγείτε αν δείτε την indie σύντομα να μπαίνει βαθυτερα και στα χωράφια της jazz και της funk. Δεύτερον, είχαμε και μια επιστροφή στις βαριές κιθάρες, με noise και punk ήχους και συχνά lo-fi παραγωγές. Ty Segall, The Men, Thee Oh Sees, Japandroids, Cloud Nothings, Future Of The Left, όλοι τους έβγαλαν δίσκους που συζητήθηκαν και ακούστηκαν πολύ. Τρίτον, έχουμε τη νέα βρετανική εναλλακτική indie σκηνή, με πρωτεργάτες τους Alt-J και τους Django Django, στα βήματα των Wild Beasts. Η απονομή του Mercury Prize στους πρώτους πιθανότατα δείχνει ότι και εδώ υπάρχει αρκετό μέλλον. Και τέλος, φυσικά η εποχή της dubstep ηλεκτρονικής μουσικής καλά κρατεί, έχοντας εισχωρήσει για τα καλά και στην εμπορική pop και rock (βλέπε Muse, Ellie Goulding, Madonna κ.ά.), κρατώντας όμως και τον underground (και πιο πειραματικό/minimal) χαρακτήρα της με παραγωγούς/καλλιτέχνες όπως Burial, Flying Lotus και Actress, οι δίσκοι των οποίων επίσης έκαναν αίσθηση.

Οι παρακάτω δίσκοι είναι αυτοί που το Indiego Sound ξεχώρισε για φέτος, σε μια προσπάθεια να ζυγίσει το υποκειμενικό του κριτήριο, αλλά και τις αντικειμενικές παραμέτρους που αφορούν την ποιότητα, τη διαχρονικότητα, την πρωτοτυπία και την επιδραστικότητα της εκάστοτε μουσικής κυκλοφορίας. Καλή χρονιά σε όλους και ας ελπίσουμε του χρόνου να είμαστε και πάλι εδώ με ακόμα καλύτερη μουσική!

. 40. Crystal Castles - III