Είδος: Indie Rock / Lo-Fi
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Fall In , Stay Useless
Official Website
Κυκλοφορεί: 24 Ιανουαρίου 2012
Πλαισιομένος από πλήρη μπάντα, o Dylan Baldi επιστρέφει με το project του Cloud Nothings και αποκτά για πρώτη φορά μεγάλη αναγνώριση από το μουσικό τύπο.
Με το Pitchfork πρώτο και καλύτερο, το οποίο του έδωσε τον περίφημο τίτλο "best new music", το "Attack On Memory" είναι η νέα περίπτωση παραχαϊδεμένου χωρίς λόγο δίσκου, κατά την άποψη του Indiego Sound.
Οι Cloud Nothings στο νέο δίσκο στρέφονται προς πιο rock κατευθύνσεις, με αρκετά φασαριόζικες κιθάρες, emo style κραυγές και "τόσο-όσο" Lo-Fi παραγωγή, δια χειρός Steve Albini, με την τελευταία να είναι και ένα μεγάλο υπέρ του album.
Το εναρκτήριο "No Future/No Past" είναι ένα καλό δείγμα του νέου ήχου, αν και μάλλον κουράζει προς το τέλος με τις κραυγές. Το 8λεπτο "Wasted Days" έρχεται, όμως, στη συνέχεια για να αποζημιώσει, όπως και τα "Fall In" και "Useless", κομμάτια στα οποία ο δίσκος γίνεται λίγο πιο pop, με θετικά αποτελέσματα. Το εκρηκτικό instrumental "Seperation" έρχεται στη μέση του tracklist σαν διάλειμμα, αλλά επιφυλάσσει μέτρια συνέχεια, με τα 2 επόμενα κομμάτια να αποδεικνύονται αδιάφορα. Ο δίσκος κλείνει με το "Cut You", ένα όμορφο, κλασσικό indie rock κομμάτι.
Γενικά, πρόκειται για έναν αυθόρμητο, όμορφα ακατέργαστο δίσκο, που όμως δεν έχει να προσθέσει κάτι στον indie χάρτη. Υπερεκτιμημένος αλλά όχι κακός, αξίζει να ασχοληθεί κανείς μαζί του αν τον ενδιαφέρει το είδος.
Οι Cloud Nothings στο νέο δίσκο στρέφονται προς πιο rock κατευθύνσεις, με αρκετά φασαριόζικες κιθάρες, emo style κραυγές και "τόσο-όσο" Lo-Fi παραγωγή, δια χειρός Steve Albini, με την τελευταία να είναι και ένα μεγάλο υπέρ του album.
Το εναρκτήριο "No Future/No Past" είναι ένα καλό δείγμα του νέου ήχου, αν και μάλλον κουράζει προς το τέλος με τις κραυγές. Το 8λεπτο "Wasted Days" έρχεται, όμως, στη συνέχεια για να αποζημιώσει, όπως και τα "Fall In" και "Useless", κομμάτια στα οποία ο δίσκος γίνεται λίγο πιο pop, με θετικά αποτελέσματα. Το εκρηκτικό instrumental "Seperation" έρχεται στη μέση του tracklist σαν διάλειμμα, αλλά επιφυλάσσει μέτρια συνέχεια, με τα 2 επόμενα κομμάτια να αποδεικνύονται αδιάφορα. Ο δίσκος κλείνει με το "Cut You", ένα όμορφο, κλασσικό indie rock κομμάτι.
Γενικά, πρόκειται για έναν αυθόρμητο, όμορφα ακατέργαστο δίσκο, που όμως δεν έχει να προσθέσει κάτι στον indie χάρτη. Υπερεκτιμημένος αλλά όχι κακός, αξίζει να ασχοληθεί κανείς μαζί του αν τον ενδιαφέρει το είδος.
Βαθμολογία: 6½
Official Website
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου