Είδος: Art Pop / Indie Pop
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Default , Waveforms , Wor
Κυκλοφορεί: 4 Φεβρουαρίου 2012
Το ντεμπούτο της γεμάτης από φρέσκες ιδέες, εκκεντρικής indie μπάντας μόλις κυκλοφόρησε.
Στη μουσική υπάρχουν καλλιτέχνες τριών ταχυτήτων. Υπάρχουν αυτοί που ακολουθούν τις σύγχρονες μουσικές τάσεις, αυτοί που μέσα από τη μουσική τους αναβιώνουν παλιότερα ρεύματα, αλλά και αυτοί που φτιάχνουν μουσική που αντλεί στοιχεία από πολλά είδη, αλλά ουσιαστικά δεν πατρονάρει και δε μοιάζει με κανένα.
Οι Django Django έρχονται από το ανατολικό Λονδίνο και μπορούν να υπερηφανευτούν ότι ανήκουν στην τρίτη (και σπανιότερη) κατηγορία. Κατά βάση μιλάμε για ηλεκτρονική indie pop, η οποία όμως βρίθει πειραματισμών και art pop εκλάμψεων. Ανάμεσα στα 13 κομμάτια του δίσκου συναντάμε μεταξύ άλλων ψυχεδέλεια, folk κιθάρες, synthpop και indietronica, μέχρι και dance punk υποψίες.
Οι συνθέσεις δεν είναι ιδιαίτερα δυνατές, ούτε όμως και αδιάφορες. Το στοιχείο που κάνει το album αυτό να ξεχωρίζει είναι οι ιδιαιτερότητες και οι ιδέες του, οι οποίες αν συνδυάζονταν και με πιο στιβαρές συνθέσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε θαυμάσια αποτελέσματα. Έτσι, η προσπάθεια του συγκροτήματος μοιάζει περισσότερο με "εισαγωγή" σε κάτι νέο, παρά το αποκορύφωμα της καλλιτεχνικής τους δημιουργίας. Τουλάχιστον αυτό ελπίζουμε!
Πάντως, είτε αυτό συμβεί, είτε όχι, το εν λόγω album, ως μία νέα, ξεχωριστή πρόταση και όχι φθηνή αναβίωση παλιότερων ιδεών, αξίζει την προσοχή μας. Κι αν σας φανεί δύσκολος ήχος μην το φοβηθείτε, με τις πολλές ακροάσεις γίνεται όλο και πιο προσιτό.
Οι Django Django έρχονται από το ανατολικό Λονδίνο και μπορούν να υπερηφανευτούν ότι ανήκουν στην τρίτη (και σπανιότερη) κατηγορία. Κατά βάση μιλάμε για ηλεκτρονική indie pop, η οποία όμως βρίθει πειραματισμών και art pop εκλάμψεων. Ανάμεσα στα 13 κομμάτια του δίσκου συναντάμε μεταξύ άλλων ψυχεδέλεια, folk κιθάρες, synthpop και indietronica, μέχρι και dance punk υποψίες.
Οι συνθέσεις δεν είναι ιδιαίτερα δυνατές, ούτε όμως και αδιάφορες. Το στοιχείο που κάνει το album αυτό να ξεχωρίζει είναι οι ιδιαιτερότητες και οι ιδέες του, οι οποίες αν συνδυάζονταν και με πιο στιβαρές συνθέσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε θαυμάσια αποτελέσματα. Έτσι, η προσπάθεια του συγκροτήματος μοιάζει περισσότερο με "εισαγωγή" σε κάτι νέο, παρά το αποκορύφωμα της καλλιτεχνικής τους δημιουργίας. Τουλάχιστον αυτό ελπίζουμε!
Πάντως, είτε αυτό συμβεί, είτε όχι, το εν λόγω album, ως μία νέα, ξεχωριστή πρόταση και όχι φθηνή αναβίωση παλιότερων ιδεών, αξίζει την προσοχή μας. Κι αν σας φανεί δύσκολος ήχος μην το φοβηθείτε, με τις πολλές ακροάσεις γίνεται όλο και πιο προσιτό.
Βαθμολογία: 8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου