13.2.12

Tennis - Young & Old

Είδος:  Indie Pop  /  Surf Pop  /  Lo-Fi
Κυκλοφορεί:  13 Φεβρουαρίου 2012


    

     Μόλις ένας χρόνος πέρασε και το ζευγάρι που ευθύνεται για έναν από τους καλύτερους surf δίσκους του 2011 επιστρέφει.
     Οι Tennis έχουν ιδιαίτερη σημασία για το Indiego Sound, καθώς η παρουσίαση του ντεμπούτου τους έγινε την πρώτη μέρα ζωής του (ήταν η πρώτη κριτική για ντεμπούτο και συνολικά η δεύτερη κριτική). Το περσινό "Cape Dory", χωρίς να αποτελεί κάτι το συγκλονιστικό, ήταν ένας πολύ καλός surf pop δίσκος, ο οποίος, όπως είχαμε προβλέψει, μας συντρόφευσε αρκετά το περασμένο καλοκαίρι.
     Στη φετινή τους δισκογραφική προσπάθεια οι Tennis φαίνονται ελαφρώς ανανεωμένοι, αλλά σε καμία περίπτωση καλύτεροι από πέρσι. Και εξηγούμαστε (για να μην παρεξηγούμαστε). Αν πέρσι υπήρχε κάποιο "πρόβλημα" στη μουσική τους, αυτό συνοψιζόταν στη λέξη "flat". Οι μελωδίες ήταν καλές, αλλά δύο-τρία μονότονα μοτίβα επαναλαμβάνονταν συνεχώς, ενώ η θεματολογία ήταν έντονα προσκολλημένη στη θάλασσα. Αντίθετα, στο δεύτερο αυτό δίσκο υπάρχει ολοφάνερα μεγαλύτερη ποικιλομορφία στους ρυθμούς, ενώ ο ήχος ελίσσεται και δεν είναι τόσο αυστηρά "θαλασσινός". Από την άλλη, όμως, οι μελωδίες στην πλειοψηφία τους είναι εντελώς νερόβραστες και ανέμπνευστες και κατά συνέπεια ο δίσκος και πάλι flat καταλήγει. (Για κάποιον άγνωστο λόγο, το ωραιότερο φετινό τους κομμάτι το αδίκησαν, αξιοποιώντας το ως b-side στο αδιάφορο πρώτο single "Origins". Μπορείτε να το ακούσετε εδώ.)
     Αν κάτι δεν έχουν χάσει ούτε στο ελάχιστο, πάντως, οι Tennis, αυτό είναι η απίστευτη, ανέμελη retro ατμόσφαιρα, η οποία και τους καθιστά ξεχωριστούς. Αν, λοιπόν, στο μέλλον καταφέρουν να συνδυάσουν τα θετικά στοιχεία του πρώτου και του δεύτερου δίσκου και βάλουν λίγο περισσότερη φαντασία, μπορεί και να μας πείσουν ότι πρόκειται για σπουδαίο συγκρότημα.


Βαθμολογία:  5

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  It All Feels The Same , Travelling
Official Website

2 σχόλια:

Suicide Dots είπε...

Εδώ κολλάει το "όποιος βιάζεται, σκοντάφτει"..

Aris είπε...

Έτσι είναι.. Εκτός αν είσαι ο Bradford Cox ή οι Arctic Monkeys κατά τη διετία 2006-2007 :p