Είδος: Hip Hop
Κυκλοφορεί: 23 Οκτωβρίου 2012
Κυκλοφορεί: 23 Οκτωβρίου 2012
Με το 2012 σιγά σιγά να κλείνει και την ώρα του φετινού δισκογραφικού απολογισμού να πλησιάζει, η κοινή γνώμη φαίνεται να συγκλίνει προς το γεγονός ότι το δεύτερο album του Kendrick Lamar αποτελεί την καλύτερη hip hop κυκλοφορία για φέτος. Το Indiego Sound ομολογουμένως δεν έχει ασχοληθεί με πολλά hip hop albums, μιας και το συγκεκριμένο genre δεν ανήκει στις προτιμήσεις και τις προτεραιότητές του. Ωστόσο, ακούγοντας το παρόν album, δεν δυσκολεύεται να πιστέψει τον ισχυρισμό και φυσικά δεν θα μπορούσε να αγνοήσει σε καμία περίπτωση μια τόσο σημαντική και καλή κυκλοφορία.
Το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς στο δίσκο με την πρώτη ακρόαση δεν είναι άλλο από την παραγωγή. Ο Kendrick παίζει με διάφορα hip hop styles, του παρελθόντος αλλά και του παρόντος, και ο Dr. Dre, που έχει τα ηνία της παραγωγής, ανταποκρίνεται εξαιρετικά, πετυχαίνοντας όλους τους ήχους στους οποίους στόχεψε ο καλλιτέχνης. Η όλη δουλειά θυμίζει αρκετά τους πρώτους δίσκους του Kanye West στο πάντρεμα των στοιχείων και στο sampling (εντοπίζουμε μέχρι και Beach House), αν και θα προτιμούσαμε να υπάρχει λίγο μεγαλύτερη βαρύτητα στα φυσικά όργανα, έναντι του ηλεκτρονικού εμπορικού ήχου. Κομμάτια όπως το good kid, το δεύτερο μισό του m.A.A.d city ή το Sing About Me, I'm Dying Of Thirst αναδεικνύουν την περισσότερο "ποιοτική" προσέγγιση της μουσικής, ενώ αντίθετα τα Swimming Pools και Money Trees αποτελούν μικρά στραβοπατήματα, τα οποία αν έλειπαν θα έκαναν το δίσκο πιο εκλεπτυσμένο.
Πέρα από την παραγωγή και ορισμένα πολύ δυνατά tracks, ο 25χρονος Kendrick μπορεί να είναι υπερήφανος και για τους ευυπόληπτους στίχους του. Ο όλος δίσκος αποτελεί μια αναδρομή στα νεανικά του χρόνια, περιγράφοντας καθημερινές ιστορίες και διάφορα κοινωνικά φαινόμενα από αυτή την αυτοαναφορική οπτική. Μια μεγάλη μερίδα των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων βρίσκει τη θέση της στις ιστορίες αυτές, οι οποίες παρουσιάζονται έξυπνα, με συνοχή και εντέχνως με conceptual λογική. Τελικά, ακούγοντας καταλαβαίνουμε πως ο τίτλος του album, good kid, m.A.A.d city, αναφέρεται στον ίδιον τον Kendrick.
Το Indiego Sound δέχεται ότι η υστερία του μουσικού τύπου με το album αυτό είναι λίγάκι υπερβολική. Δεν είναι σίγουρο ότι ο Kendrick Lamar έχει τη στόφα των κορυφαίων rappers των 80΄s και των 90's, ούτε ότι το album του είναι καλύτερο από το Stankonia ή το Late Registration και τα περισσότερα του Kanye. Ωστόσο, δεν παύει να είναι μια πολύ αξιόλογη δουλειά που ξεχωρίζει με άνεση στο είδος της, αλλά και στην ευρύτερη μουσική βιομηχανία.
Βαθμολογία: 9
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Backseat Freestyle , The Art Of Peer Pressure , good kid , m.A.A.d city , Sing About Me, I'm Dying Of Thirst
Το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς στο δίσκο με την πρώτη ακρόαση δεν είναι άλλο από την παραγωγή. Ο Kendrick παίζει με διάφορα hip hop styles, του παρελθόντος αλλά και του παρόντος, και ο Dr. Dre, που έχει τα ηνία της παραγωγής, ανταποκρίνεται εξαιρετικά, πετυχαίνοντας όλους τους ήχους στους οποίους στόχεψε ο καλλιτέχνης. Η όλη δουλειά θυμίζει αρκετά τους πρώτους δίσκους του Kanye West στο πάντρεμα των στοιχείων και στο sampling (εντοπίζουμε μέχρι και Beach House), αν και θα προτιμούσαμε να υπάρχει λίγο μεγαλύτερη βαρύτητα στα φυσικά όργανα, έναντι του ηλεκτρονικού εμπορικού ήχου. Κομμάτια όπως το good kid, το δεύτερο μισό του m.A.A.d city ή το Sing About Me, I'm Dying Of Thirst αναδεικνύουν την περισσότερο "ποιοτική" προσέγγιση της μουσικής, ενώ αντίθετα τα Swimming Pools και Money Trees αποτελούν μικρά στραβοπατήματα, τα οποία αν έλειπαν θα έκαναν το δίσκο πιο εκλεπτυσμένο.
Πέρα από την παραγωγή και ορισμένα πολύ δυνατά tracks, ο 25χρονος Kendrick μπορεί να είναι υπερήφανος και για τους ευυπόληπτους στίχους του. Ο όλος δίσκος αποτελεί μια αναδρομή στα νεανικά του χρόνια, περιγράφοντας καθημερινές ιστορίες και διάφορα κοινωνικά φαινόμενα από αυτή την αυτοαναφορική οπτική. Μια μεγάλη μερίδα των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων βρίσκει τη θέση της στις ιστορίες αυτές, οι οποίες παρουσιάζονται έξυπνα, με συνοχή και εντέχνως με conceptual λογική. Τελικά, ακούγοντας καταλαβαίνουμε πως ο τίτλος του album, good kid, m.A.A.d city, αναφέρεται στον ίδιον τον Kendrick.
Το Indiego Sound δέχεται ότι η υστερία του μουσικού τύπου με το album αυτό είναι λίγάκι υπερβολική. Δεν είναι σίγουρο ότι ο Kendrick Lamar έχει τη στόφα των κορυφαίων rappers των 80΄s και των 90's, ούτε ότι το album του είναι καλύτερο από το Stankonia ή το Late Registration και τα περισσότερα του Kanye. Ωστόσο, δεν παύει να είναι μια πολύ αξιόλογη δουλειά που ξεχωρίζει με άνεση στο είδος της, αλλά και στην ευρύτερη μουσική βιομηχανία.
Βαθμολογία: 9
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Backseat Freestyle , The Art Of Peer Pressure , good kid , m.A.A.d city , Sing About Me, I'm Dying Of Thirst
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου