Είδος: Experimental Pop
Κυκλοφορεί: 19 Αυγούστου 2013
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Maxim's I , In The Green Wild , He's Running Through My Eyes , This Is A True Heart
Κυκλοφορεί: 19 Αυγούστου 2013
Η μαγεία της avant-garde και της εν γένει πειραματικής μουσικής είναι ότι ο καθένας την αντιλαμβάνεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Όσο πιο χαλαρές είναι οι δομές και όσο λιγότερο εμφανίζεται το τετριμμένο, τόσο μεγαλύτερος λόγος πέφτει στη φαντασία. Οι πειραματικοί δίσκοι είναι απαιτητικοί από τον ακροατή, γιατί η "ασάφειά" τους τον αναγκάζουν (και τον προκαλούν συγχρόνως) να συμμετέχει στην ακρόαση όχι μόνο ψυχικά, αλλά και εγκεφαλικά, και μάλιστα σε πρώτο επίπεδο. Η απόσταση για τη δημιουργία συναισθηματικού ερεθίσματος διανύεται αμφίδρομα: η μισή από τον καλλιτέχνη και η άλλη μισή από τον ακροατή.
Η Julia Holter, καθηγήτρια μουσικής από το L.A., έχει ήδη αποδείξει ότι κατέχει το είδος. Πολλοί την έμαθαν από τον δεύτερο δίσκο της, το περσινό Ekstasis, που ξεχώρισε με άνεση ανάμεσα στις περσινές κυκλοφορίες. Ήταν ένας δίσκος σχεδόν εξ'ολοκλήρου ηχογραφημένος στην κρεβατοκάμαρά της, ο οποίος, αν και αξιοθαύμαστος, παραήταν "δύσκολος" και χαοτικός, με αποτέλεσμα να αποθαρρύνει πολλούς από το να εμβαθύνουν σ'αυτόν. Η απόσταση που λέγαμε πιο πάνω ήταν πολύ μεγάλη.
Το "Loud City Song" είναι δίσκος διαφορετικός. Πρώτα απ' όλα, κυκλοφορεί από την Domino, γεγονός που συνεπάγεται πολύ μεγαλύτερη παραγωγή. Τέρμα η κρεβατοκάμαρα, τέρμα το έντονο ηλεκτρονικό στοιχείο. Μια εντυπωσιακή ορχήστρα, με υπέροχα πνευστά και έγχορδα μεταξύ άλλων, ήρθε να αντικαταστήσει το μινιμαλισμό των μέχρι τώρα δουλειών της. Επιπλέον, εδώ τα πράγματα έχουν γίνει κάπως πιο προσιτά. Το album είναι πιο "συμμαζεμένο" και πιο συνεκτικό. Χωρίς να θυσιάζει ούτε στο ελάχιστο τον πειραματισμό, ακούγεται σαφώς πιο εύκολα. Αν και εντυπωσιακά πολύπλευρο, είναι περισσότερο δομημένο και γενικά καλύτερα δουλεμένο.
Το θαυμάσιο είναι ότι αυτή η ώριμη, "επαγγελματική" προσέγγιση συνοδεύεται και από μια ξεκάθαρη συνθετική αναβάθμιση. Η Julia Holter έχει απογειωθει. Η απαλή, νεραϊδένια της φωνή πλέον ντύνει σωστά διαμάντια. Εκτός από τα μαγεμένα ηχοτοπία, που πάντα κεντούσε στις συνθέσεις της (αυτή τη φορά είναι επηρεασμένα από το "Gigi") , πλέον υπάρχει εντονότερο και το μουσικό ενδιαφέρον. Υπάρχουν οι στιγμές εκείνες που σε αναγκάζουν να πατήσεις το rewind και να προσέξεις καλύτερα αυτό που μόλις άκουσες. Και οι μελωδίες εκείνες που όταν τελειώνει το κομμάτι ήδη αρχίζουν να σου λείπουν. Και οι πολυποίκιλες αναφορές που επεκτείνονται προς την jazz και τη soul. Και τα σημεία που ακόμα και μετά τη δέκατη ακρόαση, υπάρχει κάτι που δεν είχες προσέξει. Και φυσικά πολλές, πάρα πολλές ιδέες.
Το "Loud City Song" τα έχει όλα. Είναι ένας δίσκος εξαιρετικός, που ακούγεται ξανά και ξανά και κάθε φορά ανθίζει όλο και περισσότερο. Τοποθετείται στη δισκοθήκη δίπλα στη Bjork και τη St. Vincent, στο ράφι με τις σπουδαίες avant-garde γυναικείες προσωπικότητες της pop. Μέχρι την επόμενη ακρόαση...
Βαθμολογία: 8 Η Julia Holter, καθηγήτρια μουσικής από το L.A., έχει ήδη αποδείξει ότι κατέχει το είδος. Πολλοί την έμαθαν από τον δεύτερο δίσκο της, το περσινό Ekstasis, που ξεχώρισε με άνεση ανάμεσα στις περσινές κυκλοφορίες. Ήταν ένας δίσκος σχεδόν εξ'ολοκλήρου ηχογραφημένος στην κρεβατοκάμαρά της, ο οποίος, αν και αξιοθαύμαστος, παραήταν "δύσκολος" και χαοτικός, με αποτέλεσμα να αποθαρρύνει πολλούς από το να εμβαθύνουν σ'αυτόν. Η απόσταση που λέγαμε πιο πάνω ήταν πολύ μεγάλη.
Το "Loud City Song" είναι δίσκος διαφορετικός. Πρώτα απ' όλα, κυκλοφορεί από την Domino, γεγονός που συνεπάγεται πολύ μεγαλύτερη παραγωγή. Τέρμα η κρεβατοκάμαρα, τέρμα το έντονο ηλεκτρονικό στοιχείο. Μια εντυπωσιακή ορχήστρα, με υπέροχα πνευστά και έγχορδα μεταξύ άλλων, ήρθε να αντικαταστήσει το μινιμαλισμό των μέχρι τώρα δουλειών της. Επιπλέον, εδώ τα πράγματα έχουν γίνει κάπως πιο προσιτά. Το album είναι πιο "συμμαζεμένο" και πιο συνεκτικό. Χωρίς να θυσιάζει ούτε στο ελάχιστο τον πειραματισμό, ακούγεται σαφώς πιο εύκολα. Αν και εντυπωσιακά πολύπλευρο, είναι περισσότερο δομημένο και γενικά καλύτερα δουλεμένο.
Το θαυμάσιο είναι ότι αυτή η ώριμη, "επαγγελματική" προσέγγιση συνοδεύεται και από μια ξεκάθαρη συνθετική αναβάθμιση. Η Julia Holter έχει απογειωθει. Η απαλή, νεραϊδένια της φωνή πλέον ντύνει σωστά διαμάντια. Εκτός από τα μαγεμένα ηχοτοπία, που πάντα κεντούσε στις συνθέσεις της (αυτή τη φορά είναι επηρεασμένα από το "Gigi") , πλέον υπάρχει εντονότερο και το μουσικό ενδιαφέρον. Υπάρχουν οι στιγμές εκείνες που σε αναγκάζουν να πατήσεις το rewind και να προσέξεις καλύτερα αυτό που μόλις άκουσες. Και οι μελωδίες εκείνες που όταν τελειώνει το κομμάτι ήδη αρχίζουν να σου λείπουν. Και οι πολυποίκιλες αναφορές που επεκτείνονται προς την jazz και τη soul. Και τα σημεία που ακόμα και μετά τη δέκατη ακρόαση, υπάρχει κάτι που δεν είχες προσέξει. Και φυσικά πολλές, πάρα πολλές ιδέες.
Το "Loud City Song" τα έχει όλα. Είναι ένας δίσκος εξαιρετικός, που ακούγεται ξανά και ξανά και κάθε φορά ανθίζει όλο και περισσότερο. Τοποθετείται στη δισκοθήκη δίπλα στη Bjork και τη St. Vincent, στο ράφι με τις σπουδαίες avant-garde γυναικείες προσωπικότητες της pop. Μέχρι την επόμενη ακρόαση...
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Maxim's I , In The Green Wild , He's Running Through My Eyes , This Is A True Heart
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου