Είδος: Indie Rock / Art Pop
Κυκλοφορεί: 24 Φεβρουαρίου 2014
Οι Wild Beasts, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εναλλακτικά σχήματα που έχει ξεπηδήσει από τη Βρετανία τα τελευταία χρόνια, είναι από τις μπάντες που κυκλοφορούν μόνο καλές δουλειές. Το εξαιρετικό Smother του 2011 ήταν ενας από τους σπουδαιότερους δίσκους της χρονιάς του και μάλλον ο καλύτερος της σύντομης δισκογραφίας τους.
Στο επίσης καλό "Present Tense" έχουμε μια αλλαγή στα ηνία της παραγωγής, με τον Richard Formby να αντικαθίσταται από τους Leo Abrahms και Alex 'Lexxx' Dromgoole, γεγονός που είχε αισθητή επίδραση στον ήχο τους. Τα synths ενισχύονται και οι διακριτικοί ηλεκτρονικοί ήχοι βγαίνουν πιο μπροστά, ενώ οι κιθάρες υποχωρούν σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους. Η αλήθεια είναι ότι ο νέος ήχος είναι κάπως τετράγωνος και λίγο πιο επεξεργασμένος απ' όσο θα θέλαμε, τείνοντας διστακτικά προς πιο ραδιοφωνικές κατευθύνσεις. Ωστόσο, ευτυχώς αποφεύγει κακοτοπιές και χοντράδες.
Οι συνθέσεις είναι ένα κλικ πιο αδύναμες, αλλά υπάρχει έντονη η αίσθηση της ισορροπίας στην tracklist. Όλα τα κομμάτια είναι αξιόλογα, χωρίς να υπάρχει ούτε κάποιο αριστουργηματικό, ούτε και κάποιο μέτριο. Ο δίσκος γενικότερα δίνει την αίσθηση ότι έχει μελετηθεί και δουλευτεί πάρα πολύ σε όλα τα επίπεδα. Μπορεί το υλικό της μπάντας στον πυρήνα του να υστερεί αυτή τη φορά, μπορεί να μην υπάρχει κάποια καλλιτεχνική εξέλιξη, όμως το τελικό αποτέλεσμα πλασάρεται με φιλικό προς τον ακροατή τρόπο.
Το "Present Tense" είναι αμφίβολο ότι θα ενθουσιάσει τους παλιούς φίλους των Wild Beasts, αλλά είναι σίγουρο ότι θα διευρύνει το fanbase τους όσο κανένας άλλος δίσκος. Είναι αρκετά επίπεδο συναισθηματικά για να συγκινήσει όσους λατρέψαμε το ψυχικό ξεγύμνωμα του "Smother", είναι κάπως προβλέψιμο και επαναπαυμένο μουσικά για να συγκριθεί με το "Two Dancers", αλλά είναι ένας πολύ πιο "καθωσπρέπει" δίσκος σε σύγκριση με αυτούς, με πολλές καλές στιγμές, οι οποίες το καθιστούν πραγματικά συμπαθές.
Εν ολίγοις, βρισκόμαστε ένα σκαλοπάτι χαμηλότερα, αλλά ο πήχυς εξακολουθεί να βρίσκεται ψηλά. Ας κλείσουμε με ένα εύστοχο πρόσφατο σχόλιο ενός φίλου για το συγκρότημα: "Οι Wild Beasts είναι καλοί, αλλά δεν είναι από τις μπάντες που θα διάλεγες αν μπορούσες να ακούς μόνο μια μπάντα σε όλη σου τη ζωή". Και είναι αλήθεια ότι δεν έχουν καταφέρει να γίνουν απαραίτητοι. Όμως είναι βέβαιο ότι μπορούν, το γυροφέρνουν εδώ και τρεις δίσκους. Κι όταν τους κάτσει, μπορεί και να παραδώσουν κάτι μεγαλειώδες.
Βαθμολογία: 8
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Mecca , Sweet Spot , A Simple Beautiful Truth , Past Perfect
Κυκλοφορεί: 24 Φεβρουαρίου 2014
Οι Wild Beasts, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εναλλακτικά σχήματα που έχει ξεπηδήσει από τη Βρετανία τα τελευταία χρόνια, είναι από τις μπάντες που κυκλοφορούν μόνο καλές δουλειές. Το εξαιρετικό Smother του 2011 ήταν ενας από τους σπουδαιότερους δίσκους της χρονιάς του και μάλλον ο καλύτερος της σύντομης δισκογραφίας τους.
Στο επίσης καλό "Present Tense" έχουμε μια αλλαγή στα ηνία της παραγωγής, με τον Richard Formby να αντικαθίσταται από τους Leo Abrahms και Alex 'Lexxx' Dromgoole, γεγονός που είχε αισθητή επίδραση στον ήχο τους. Τα synths ενισχύονται και οι διακριτικοί ηλεκτρονικοί ήχοι βγαίνουν πιο μπροστά, ενώ οι κιθάρες υποχωρούν σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους. Η αλήθεια είναι ότι ο νέος ήχος είναι κάπως τετράγωνος και λίγο πιο επεξεργασμένος απ' όσο θα θέλαμε, τείνοντας διστακτικά προς πιο ραδιοφωνικές κατευθύνσεις. Ωστόσο, ευτυχώς αποφεύγει κακοτοπιές και χοντράδες.
Οι συνθέσεις είναι ένα κλικ πιο αδύναμες, αλλά υπάρχει έντονη η αίσθηση της ισορροπίας στην tracklist. Όλα τα κομμάτια είναι αξιόλογα, χωρίς να υπάρχει ούτε κάποιο αριστουργηματικό, ούτε και κάποιο μέτριο. Ο δίσκος γενικότερα δίνει την αίσθηση ότι έχει μελετηθεί και δουλευτεί πάρα πολύ σε όλα τα επίπεδα. Μπορεί το υλικό της μπάντας στον πυρήνα του να υστερεί αυτή τη φορά, μπορεί να μην υπάρχει κάποια καλλιτεχνική εξέλιξη, όμως το τελικό αποτέλεσμα πλασάρεται με φιλικό προς τον ακροατή τρόπο.
Το "Present Tense" είναι αμφίβολο ότι θα ενθουσιάσει τους παλιούς φίλους των Wild Beasts, αλλά είναι σίγουρο ότι θα διευρύνει το fanbase τους όσο κανένας άλλος δίσκος. Είναι αρκετά επίπεδο συναισθηματικά για να συγκινήσει όσους λατρέψαμε το ψυχικό ξεγύμνωμα του "Smother", είναι κάπως προβλέψιμο και επαναπαυμένο μουσικά για να συγκριθεί με το "Two Dancers", αλλά είναι ένας πολύ πιο "καθωσπρέπει" δίσκος σε σύγκριση με αυτούς, με πολλές καλές στιγμές, οι οποίες το καθιστούν πραγματικά συμπαθές.
Εν ολίγοις, βρισκόμαστε ένα σκαλοπάτι χαμηλότερα, αλλά ο πήχυς εξακολουθεί να βρίσκεται ψηλά. Ας κλείσουμε με ένα εύστοχο πρόσφατο σχόλιο ενός φίλου για το συγκρότημα: "Οι Wild Beasts είναι καλοί, αλλά δεν είναι από τις μπάντες που θα διάλεγες αν μπορούσες να ακούς μόνο μια μπάντα σε όλη σου τη ζωή". Και είναι αλήθεια ότι δεν έχουν καταφέρει να γίνουν απαραίτητοι. Όμως είναι βέβαιο ότι μπορούν, το γυροφέρνουν εδώ και τρεις δίσκους. Κι όταν τους κάτσει, μπορεί και να παραδώσουν κάτι μεγαλειώδες.
Βαθμολογία: 8
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Mecca , Sweet Spot , A Simple Beautiful Truth , Past Perfect
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου