Κυκλοφορεί: 20 Αυγούστου 2012
Ας προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τον ήχο της νέας αυτής Βρετανίδας αοιδού... Όταν η soul και η R&B της Sade αναμειγνύονται με την pop της Leona Lewis, με αρκετούς από τους ηλεκτρονικούς ήχους που παίζουν στη μουσική βιομηχανία του 2012 (όπως π.χ. των SBTRKT, στους οποίους η Jessie Ware παρείχε φωνητικά). Ίσως η περιγραφή να μην είναι η πλέον πετυχημένη, το σίγουρο όμως είναι ότι έχουμε έναν έξυπνο και καλαίσθητο ήχο, ο οποίος ελίσσεται εντυπωσιακά. Δηλαδή, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς κομμάτια μέσα από το Devotion να ακούγονται από τα πιο χλιδάτα bar restaurants (η γλυκιά φωνή και η υπέρκομψη παρουσία της Jessie σίγουρα συνάδουν με αυτή την αισθητική), μέχρι και σε soundtracks για τον ανεξάρτητο κινηματογράφο. Τα κομμάτια, άκρως ραδιοφωνικά και remixable, κλείνουν επιδεικτικά το μάτι στο mainstream ακροατήριο, πλην όμως ποιοτικά βρίσκονται αρκετά πάνω από τον mainstream μέσο όρο.
Από την άλλη, παρά την αξιοζήλευτη παραγωγή και ατμόσφαιρα, ο δίσκος αποτυγχάνει σε πολλά βασικά σημεία, τα οποία τον περιορίζουν στην κατηγορία του μετρίου. Διότι τι να τον κάνεις τον ήχο, όταν πίσω απο το καλογυαλισμένο και απαστράπτον περιτύλιγμα δεν υπάρχει ψυχή; Την ίδια στιγμή που μόλις πριν από λίγο καιρό έχει κυκλοφόρησει το album της η Fiona Apple, ένα album στο οποίο δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ανοίγει την καρδιά της στο κοινό και να ξεδιπλώνει τα πάθη της, να εκτείθεται και να τσαλακώνεται, η Jessie μοιάζει να βάζει τα κομμάτια στον αυτόματο. Απρόσωπα και αποστειρωμένα ακούγονται. Κομψότατα, αλλά κενά. Συν τοις άλλοις, οι συνθέσεις αυτές καθ' αυτές δεν είναι ιδιαίτερα στιβαρές, με μόνο 2 ή 3 εξαιρέσεις. Έτσι, αν και γνωρίζει μεγάλη κριτική αναγνώριση, το Indiego Sound αντιμετωπίζει τελικά το Devotion με αρκετή επιφύλαξη. Θα γνωρίσει άραγε την εμπορική επιτυχία για την οποία το προορίζουν;
Βαθμολογία: 6Από την άλλη, παρά την αξιοζήλευτη παραγωγή και ατμόσφαιρα, ο δίσκος αποτυγχάνει σε πολλά βασικά σημεία, τα οποία τον περιορίζουν στην κατηγορία του μετρίου. Διότι τι να τον κάνεις τον ήχο, όταν πίσω απο το καλογυαλισμένο και απαστράπτον περιτύλιγμα δεν υπάρχει ψυχή; Την ίδια στιγμή που μόλις πριν από λίγο καιρό έχει κυκλοφόρησει το album της η Fiona Apple, ένα album στο οποίο δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ανοίγει την καρδιά της στο κοινό και να ξεδιπλώνει τα πάθη της, να εκτείθεται και να τσαλακώνεται, η Jessie μοιάζει να βάζει τα κομμάτια στον αυτόματο. Απρόσωπα και αποστειρωμένα ακούγονται. Κομψότατα, αλλά κενά. Συν τοις άλλοις, οι συνθέσεις αυτές καθ' αυτές δεν είναι ιδιαίτερα στιβαρές, με μόνο 2 ή 3 εξαιρέσεις. Έτσι, αν και γνωρίζει μεγάλη κριτική αναγνώριση, το Indiego Sound αντιμετωπίζει τελικά το Devotion με αρκετή επιφύλαξη. Θα γνωρίσει άραγε την εμπορική επιτυχία για την οποία το προορίζουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου