Κυκλοφορεί: 8 Απριλίου 2013
Είναι πραγματικά ευχάριστο να βλέπεις τους καλλιτέχνες να "ανθίζουν" κατα τη διάρκεια της καλλιτεχνικής τους πορείας, να γίνονται ολοένα και καλύτεροι σε κάθε δίσκο. Και αντίστοιχα λυπηρό να συνειδητοποιείς ότι η μπάντα που μας είχε συστηθεί με εκείνο το φανταστικό ντεμπούτο δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια να πλησιάσει κάτι τέτοιο ξανά (γκουχ γκουχ...). Ο Kurt Vile χωρίς δεύτερη σκέψη ανήκει στην πρώτη κατηγορία καλλιτεχνών. Μετά το προπέρσινο "Smoke Ring For My Halo", που αγαπήθηκε πολύ από κοινό και κριτικούς, επιστρέφει τώρα με το νέο αυτό album, στο οποίο επεκτείνεται ακόμα περισσότερο καλλιτεχνικά.
Ο τίτλος του δίσκου δεν θα μπορούσε να περιγράφει καλύτερα το ύφος του: Wakin On A Pretty Daze. Ακριβώς αυτό είναι ο δίσκος. Θα μπορούσε να είναι το soundtrack ενός ηλιόλουστου Κυριακάτικου πρωινού, όταν ξυπνάς και η ζαλάδα από το χθεσινοβραδινό μεθύσι δεν έχει ακόμα εξαφανιστεί τελείως. Εκεί που βγαίνεις έξω στον ήλιο αρχικά απρόθυμα, όμως περπατάς και σε χτυπάει ο δροσερός ανοιξιάτικος αέρας και τελικά λίγο λίγο η ζαλάδα γίνεται ευφορική...
Το feeling αυτό τροφοδοτείται αφενός από τον ήχο, ο οποίος βασίζεται σε κιθαριστικά και φωνητικά εφέ βουτηγμένα στην ψυχεδέλεια (και πολύ διακριτικά synths αντίστοιχης αισθητικής), αλλά αφετέρου και από τις συνθέσεις. Οι τελευταίες είναι συνήθως μακρόπνοες (φτάνουν μέχρι και τα 10 λεπτά) και ενέχουν έντονο το στοιχείο της επαναληπτικότητας. Κάθε κομμάτι περιέχει μια στοιχειώδη κεντρική ιδέα και χτίζεται με άξονα αυτή, χωρίς να αποκλίνει ιδιαίτερα και χωρίς να παρουσιάζει σχεδόν ποτέ απρόβλεπτες εναλλαγές. Αντ' αυτού, επιμένει σε μια καλώς εννοούμενη μονοτονία, μέχρι να τρυπώσει μέσα σου και να γίνει κτήμα σου.
Γενικότερα, σαν άκουσμα είναι εντελώς εγκεφαλικό. Κύριο μέλημά του είναι να σε βάλει στην ατμόσφαιρα και την έμπνευσή του, δίνοντάς σου την ελευθερία να το προεκτείνεις στη φαντασία σου όπως εσύ επιθυμείς. Γι' αυτό και θα ήταν ό,τι πιο ταιριαστό για μουσική υπόκρουση σε κινηματογραφικές σκηνές. Και επιπλέον, όπως είναι προφανές χιτάκια δεν υπάρχουν εδώ, γεγονός που αυτομάτως αποκλείει ένα μεγάλο μερίδιο ακροατών.
Αυτό που επιδιώκει, πάντως, το Wakin On A Pretty Daze, το καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία. Αν εξαιρέσουμε κάποιες στιγμές που πλατειάζει ανούσια, το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου είναι πραγματικά καλό και θα κερδίσει όσους του δώσουν τον απαραίτητο χρόνο και του επιτρέψουν να γίνει η συντροφιά τους. Το επόμενο Κυριακάτικο πρωινό, λοιπόν, ξέρουμε τι θα ακούσουμε...
Βαθμολογία: 8½
Το feeling αυτό τροφοδοτείται αφενός από τον ήχο, ο οποίος βασίζεται σε κιθαριστικά και φωνητικά εφέ βουτηγμένα στην ψυχεδέλεια (και πολύ διακριτικά synths αντίστοιχης αισθητικής), αλλά αφετέρου και από τις συνθέσεις. Οι τελευταίες είναι συνήθως μακρόπνοες (φτάνουν μέχρι και τα 10 λεπτά) και ενέχουν έντονο το στοιχείο της επαναληπτικότητας. Κάθε κομμάτι περιέχει μια στοιχειώδη κεντρική ιδέα και χτίζεται με άξονα αυτή, χωρίς να αποκλίνει ιδιαίτερα και χωρίς να παρουσιάζει σχεδόν ποτέ απρόβλεπτες εναλλαγές. Αντ' αυτού, επιμένει σε μια καλώς εννοούμενη μονοτονία, μέχρι να τρυπώσει μέσα σου και να γίνει κτήμα σου.
Γενικότερα, σαν άκουσμα είναι εντελώς εγκεφαλικό. Κύριο μέλημά του είναι να σε βάλει στην ατμόσφαιρα και την έμπνευσή του, δίνοντάς σου την ελευθερία να το προεκτείνεις στη φαντασία σου όπως εσύ επιθυμείς. Γι' αυτό και θα ήταν ό,τι πιο ταιριαστό για μουσική υπόκρουση σε κινηματογραφικές σκηνές. Και επιπλέον, όπως είναι προφανές χιτάκια δεν υπάρχουν εδώ, γεγονός που αυτομάτως αποκλείει ένα μεγάλο μερίδιο ακροατών.
Αυτό που επιδιώκει, πάντως, το Wakin On A Pretty Daze, το καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία. Αν εξαιρέσουμε κάποιες στιγμές που πλατειάζει ανούσια, το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου είναι πραγματικά καλό και θα κερδίσει όσους του δώσουν τον απαραίτητο χρόνο και του επιτρέψουν να γίνει η συντροφιά τους. Το επόμενο Κυριακάτικο πρωινό, λοιπόν, ξέρουμε τι θα ακούσουμε...
Βαθμολογία: 8½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Waking On A Pretty Day , Was All Talk , Girl Called Alex , Air Bud
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου