Είδος: Indie Rock
Κυκλοφορεί: 2 Σεπτεμβρίου 2013
Βαθμολογία: 7
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Fireman , Nothing Comes To Nothing , Maybelline , Picture Me In A Hospital
Κυκλοφορεί: 2 Σεπτεμβρίου 2013
Ο δίσκος με τον οποίο ασχολείται σήμερα το Indiego Sound είναι ένας δίσκος που αδικείται πραγματικά. Η επιστροφή του Pete Doherty με τους Babyshambles, μετά από έξι ολόκληρα χρόνια απουσίας, βρίσκει τη μπάντα πιστή λίγο πολύ στο ύφος της, πλην, όμως, σε μια εποχή που αυτό το ύφος αυτό θεωρείται παρωχημένο.
Το "Sequel To The Prequel" είναι δίσκος περιορισμένης δυναμικής, αλλά ξεχειλίζει από αυθεντικότητα, όπως όλες οι δουλειές του Pete Doherty. Είναι πλούσιο σε όμορφα κομμάτια με γνήσιες μελωδίες, από αυτές που είναι προσβάσιμες χωρίς να είναι ευτελείς. Είναι μουσικά απλοϊκό, αλλά αξιαγάπητο μέσα στην απλότητά του. Είναι γλυκό, ρομαντικό και νοσταλγικό. Καμιά φορά σαχλό, κυρίως λόγω στίχων ("Really don't like your boyfriend's face / and I am going to try and take his place"), αλλά αρκετά στιβαρό μουσικά για να του το συγχωρέσεις. Καμιά φορά πειραματίζεται με διαφορετικούς ήχους ("Dr. No"), αλλά παραμένει πιστό στην αισθητική του κατεύθυνση. Μια κατεύθυνση που καθορίζεται κυρίως από τις πιο-Βρετανικές-πεθαίνεις ρίζες του Doherty, αλλά διέπεται και από τον αέρα της Γαλλίας, όπου πέρασε αρκετό διάστημα.
Το νέο album των Babyshambles μπορεί να μην ανακαλύπτει τον τροχό, αλλά λειτουργεί θαυμάσια στο περιορισμένο του πλαίσιο. Είναι από τα albums που δε μπαίνουν στην πρώτη γραμμή, αλλά δεν σε αφήνουν να τα αφήσεις εύκολα. Και φυσικά εάν είχε κυκλοφορήσει πριν 5-6 χρόνια, όταν ο ήχος του δεν είχε προλάβει να γίνει "πασέ", θα μάζευε το ένα τετράστερο μετά το άλλο.
Το "Sequel To The Prequel" είναι δίσκος περιορισμένης δυναμικής, αλλά ξεχειλίζει από αυθεντικότητα, όπως όλες οι δουλειές του Pete Doherty. Είναι πλούσιο σε όμορφα κομμάτια με γνήσιες μελωδίες, από αυτές που είναι προσβάσιμες χωρίς να είναι ευτελείς. Είναι μουσικά απλοϊκό, αλλά αξιαγάπητο μέσα στην απλότητά του. Είναι γλυκό, ρομαντικό και νοσταλγικό. Καμιά φορά σαχλό, κυρίως λόγω στίχων ("Really don't like your boyfriend's face / and I am going to try and take his place"), αλλά αρκετά στιβαρό μουσικά για να του το συγχωρέσεις. Καμιά φορά πειραματίζεται με διαφορετικούς ήχους ("Dr. No"), αλλά παραμένει πιστό στην αισθητική του κατεύθυνση. Μια κατεύθυνση που καθορίζεται κυρίως από τις πιο-Βρετανικές-πεθαίνεις ρίζες του Doherty, αλλά διέπεται και από τον αέρα της Γαλλίας, όπου πέρασε αρκετό διάστημα.
Το νέο album των Babyshambles μπορεί να μην ανακαλύπτει τον τροχό, αλλά λειτουργεί θαυμάσια στο περιορισμένο του πλαίσιο. Είναι από τα albums που δε μπαίνουν στην πρώτη γραμμή, αλλά δεν σε αφήνουν να τα αφήσεις εύκολα. Και φυσικά εάν είχε κυκλοφορήσει πριν 5-6 χρόνια, όταν ο ήχος του δεν είχε προλάβει να γίνει "πασέ", θα μάζευε το ένα τετράστερο μετά το άλλο.
Βαθμολογία: 7
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Fireman , Nothing Comes To Nothing , Maybelline , Picture Me In A Hospital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου