Είδος: Neo-psychedelia
Κυκλοφορεί: 16 Σεπτεμβρίου 2013
Το νέο album των MGMT είναι ένα ακόμη επεισόδιο διχασμού στο σίριαλ των "αμφιλεγόμενων albums", που το 2013 προσφέρει σε τόση αφθονία. Αν ο δεύτερος δίσκος "Congratulations" (2010) απογοήτευσε το μεγαλύτερο μέρος του κοινού που το συγκρότημα μάζεψε χάρη στο λατρεμένο εκείνο ντεμπούτο, τότε η νέα αυτή δουλειά έρχεται για να φέρει το οριστικό διαζύγιο.
Το "MGMT" απομακρύνεται ηχητικά από την παραδοσιακή late 60's-early 70's ψυχεδέλεια που κυριαρχούσε στα δύο πρώτα albums και ακολουθεί μια πιο ηλεκτρονική κατεύθυνση, που πλησιάζει το νεο-ψυχεδελικό ήχο των γειτονικών (μουσικά και γεωγραφικά) Animal Collective. Παράλληλα, αποτινάσσει αποφασιστικά κάθε pop υποψία που μπορεί να είχε ξεμείνει από το ντεμπούτο και βουτάει με τα μούτρα στην ψυχεδέλεια. Ο δίσκος δεν είναι παρά ένα ατελείωτο τριπάρισμα, είναι μακράν ό,τι πιο χαοτικά ψυχεδελικό έχουν δημιουργήσει μέχρι τώρα.
Αυτό φυσικά από μόνο του δεν ενοχλεί. Το Indiego Sound ανήκει σε αυτούς τους λίγους που είδαν θετικά την αντιεμπορική στροφή που έκανε το συγκρότημα με το δύσκολο "Congratulations". Μπορεί να μην είχε την ακαταμάχητη tracklist του "Oracular Spectacular", ωστόσο ήταν εκλεπτυσμένο και ουσιαστικό άκουσμα.
Το πρόβλημα με το νέο album, όμως, είναι ότι το ψυχεδελικό ταξίδι δε συνοδεύεται από αρκετά καλές συνθέσεις. Περίπου το 1/3 του album είναι για πέταμα, ενώ τα άλλα 2/3 είναι γεμάτα από χρυσές μετριότητες. Κομμάτια που κάποιες φορές παρουσιάζουν ωραίες ιδέες, αλλά δεν καταφέρνουν να τις βάλουν σε μια τάξη ώστε να βγει κάτι μεστό και συνεκτικό (βλέπε Alien Days). Ή, στη χειρότερη περίπτωση, τις καταστρέφουν υποπέφτοντας σε ηχητικές κακογουστιές ("Plenty Of Girls In The Sea"). Και τελικά, για πρώτη φορά στη μέχρι τώρα πορεία των MGMT, η ψυχεδέλεια ανάγεται σε ηχητική κουρτίνα που καλύπτει τις συνθετικές αδυναμίες.
Είναι αναμφίβολα προς τιμήν του συγκροτήματος το γεγονός ότι η επυτυχία δεν τους φούσκωσε τα μυαλά και παρέμειναν πιστοί στην καλλιτεχνική τους υπόσταση. Ωστόσο, αυτή τη φορά φαίνεται ότι δεν υπήρχε το απαιτούμενο καλό υλικό ώστε να υποστηρίξει πλήρως έναν τέτοιο πειραματισμό. Ας ελπίσουμε ότι το κοινό -τουλάχιστον ένα υπολογίσιμο κομμάτι του- θα έχει την απαραίτητη υπομονή για να μείνει μαζί τους ακόμα και μετά από αυτό το μέτριο album.
Βαθμολογία: 6½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Alien Days , Mystery Disease , Introspection , I Love You Too, Death
Κυκλοφορεί: 16 Σεπτεμβρίου 2013
Το νέο album των MGMT είναι ένα ακόμη επεισόδιο διχασμού στο σίριαλ των "αμφιλεγόμενων albums", που το 2013 προσφέρει σε τόση αφθονία. Αν ο δεύτερος δίσκος "Congratulations" (2010) απογοήτευσε το μεγαλύτερο μέρος του κοινού που το συγκρότημα μάζεψε χάρη στο λατρεμένο εκείνο ντεμπούτο, τότε η νέα αυτή δουλειά έρχεται για να φέρει το οριστικό διαζύγιο.
Το "MGMT" απομακρύνεται ηχητικά από την παραδοσιακή late 60's-early 70's ψυχεδέλεια που κυριαρχούσε στα δύο πρώτα albums και ακολουθεί μια πιο ηλεκτρονική κατεύθυνση, που πλησιάζει το νεο-ψυχεδελικό ήχο των γειτονικών (μουσικά και γεωγραφικά) Animal Collective. Παράλληλα, αποτινάσσει αποφασιστικά κάθε pop υποψία που μπορεί να είχε ξεμείνει από το ντεμπούτο και βουτάει με τα μούτρα στην ψυχεδέλεια. Ο δίσκος δεν είναι παρά ένα ατελείωτο τριπάρισμα, είναι μακράν ό,τι πιο χαοτικά ψυχεδελικό έχουν δημιουργήσει μέχρι τώρα.
Αυτό φυσικά από μόνο του δεν ενοχλεί. Το Indiego Sound ανήκει σε αυτούς τους λίγους που είδαν θετικά την αντιεμπορική στροφή που έκανε το συγκρότημα με το δύσκολο "Congratulations". Μπορεί να μην είχε την ακαταμάχητη tracklist του "Oracular Spectacular", ωστόσο ήταν εκλεπτυσμένο και ουσιαστικό άκουσμα.
Το πρόβλημα με το νέο album, όμως, είναι ότι το ψυχεδελικό ταξίδι δε συνοδεύεται από αρκετά καλές συνθέσεις. Περίπου το 1/3 του album είναι για πέταμα, ενώ τα άλλα 2/3 είναι γεμάτα από χρυσές μετριότητες. Κομμάτια που κάποιες φορές παρουσιάζουν ωραίες ιδέες, αλλά δεν καταφέρνουν να τις βάλουν σε μια τάξη ώστε να βγει κάτι μεστό και συνεκτικό (βλέπε Alien Days). Ή, στη χειρότερη περίπτωση, τις καταστρέφουν υποπέφτοντας σε ηχητικές κακογουστιές ("Plenty Of Girls In The Sea"). Και τελικά, για πρώτη φορά στη μέχρι τώρα πορεία των MGMT, η ψυχεδέλεια ανάγεται σε ηχητική κουρτίνα που καλύπτει τις συνθετικές αδυναμίες.
Είναι αναμφίβολα προς τιμήν του συγκροτήματος το γεγονός ότι η επυτυχία δεν τους φούσκωσε τα μυαλά και παρέμειναν πιστοί στην καλλιτεχνική τους υπόσταση. Ωστόσο, αυτή τη φορά φαίνεται ότι δεν υπήρχε το απαιτούμενο καλό υλικό ώστε να υποστηρίξει πλήρως έναν τέτοιο πειραματισμό. Ας ελπίσουμε ότι το κοινό -τουλάχιστον ένα υπολογίσιμο κομμάτι του- θα έχει την απαραίτητη υπομονή για να μείνει μαζί τους ακόμα και μετά από αυτό το μέτριο album.
Βαθμολογία: 6½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Alien Days , Mystery Disease , Introspection , I Love You Too, Death
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου