Κυκλοφορεί: 8 Οκτωβρίου 2012
Δεν τον πιάνεις από πουθενά τον Ty Segall! Τρίτος δίσκος για το 2012, χωρίς να μετράμε EP και λοιπές κυκλοφορίες. Μετά το επιτυχημένο Slaughterhouse, album που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο και αύξησε σημαντικά τη φήμη του, έρχεται τώρα το Twins, το οποίο διαφοροποιείται αρκετά από τον προκάτοχό του. Εδώ έχουμε λίγο λιγότερη φασαρία και περισσότερη μελωδία, οπότε μιλάμε για ένα άκουσμα πιο εύκολο, πιο προσιτό. Οι punk διαθέσεις εξασθενούν για να δώσουν τη θέση τους στην ψυχεδέλεια, με τις επιρροές από τους Beatles να είναι τεράστιες. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η μουσική του Ty Segall σε αυτό το album είναι psychedelic noise.
Το Twins είναι ένας ακόμη καλός δίσκος του πολύγραφου καλλιτέχνη. Ένας δίσκος γεμάτος αυθορμητισμό, ποτισμένος με αυτόν τον άγουρο, ακατέργαστο ήχο της απολαυστικής του κιθάρας. Βρώμα και φασαρία, αλλά και εξαιρετικά solos. Μελωδικότητα, αλλά και πιο σκληρές στιγμές. Σε ό,τι αφορά το style, τα κομμάτια του Ty Segall παίρνουν άριστα.
Εκεί που υπολείπονται τα κομμάτια αυτά είναι το songwriting. Στο δίσκο αυτό υπάρχουν πολλά καλά τραγούδια (τα περισσότερα βασικά είναι συμπαθέστατα), δεν υπάρχει όμως ούτε ένα που να έχει τη στόφα ενός κλασικού κομματιού, από αυτά που μένουν στο πέρασμα του χρόνου ως ύμνοι. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το δεδομένο ότι δεν έχουμε ουσιαστική δημιουργία, αλλά απλά μια καλή εκδοχή γνωστών ήχων, δικαιολογεί και την όποια αναλωσιμότητα αναγνωρίζουν κάποιοι στην διαρκώς διογκούμενη, υπερκινητική του δισκογραφία. Οι επιφυλάξεις είναι βάσιμες, μένει να μας διαψεύσει ο Ty Segall με την από εδώ και πέρα πορεία του...
Βαθμολογία: 7
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Thank God For Sinners , Inside Your Heart , The Hill , They Told Me Too
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου