Κυκλοφορεί: 10 Σεπτεμβρίου 2012
Πώς μπορεί κανείς να κάνει κριτική στον Bob Dylan; Δεν είναι καθόλου εύκολο. Και να κρίνει τι; Το 35ο album του; Όταν μιλάμε για τέτοια μουσικά μεγαθήρια (ζήτημα είναι αν υπάρχουν 3 ή 4 εν ζωή καλλιτέχνες τέτοιου βεληνεκούς) η κριτική είναι μάλλον περιττή. Ο Bob Dylan είναι γνωστός σε όλους, η αξία του είναι δεδομένη, η διαχρονικότητά του αποδεδειγμένη, η επιδραστικότητά του φανερή εδώ και δεκαετίες... Όταν κυκλοφορούν δίσκους τέτοιοι καλλιτέχνες, δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν. Όπως επίσης, είναι πολύ δύσκολο να βγάλουν κάτι κακό. Ναι, η κριτική μοιάζει να περισσεύει. Οπότε ας κάνουμε μια εξαίρεση και ας αντιμετωπίσουμε αυτή την αναφορά στο album ως παρουσίαση και όχι ως κριτική.
Το Tempest είναι ένας κλασικός Dylan δίσκος. Μουσικά κινείται στα γνωστά country / folk μονοπάτια, με έντονες blues τάσεις και (λιγότερο έντονες) rock πινελιές. Τα "δυναμικά" κομμάτια εναλλασσονται με τις μπαλάντες, σε μια tracklist η οποία παρουσιάζει αρκετά δυνατά χαρτιά. Είναι αξιοθαύμαστο το πώς αυτός ο άνθρωπος μετά από 50 χρόνια καριέρας δεν έχει χάσει την έμπνευση του και καταφέρνει να γράφει ακόμη καλά κομμάτια. Κομμάτια που δεν έχουν μεν να προτείνουν κάτι καινούριο και διαφορετικό, όμως αναμφίβολα στέκονται επάξια ανάμεσα στους καλούς δίσκους του και σε πολλά από τα Dylan classics.
Η όλη ουσία του Tempest βέβαια δε βρίσκεται στη μουσική, αλλά στους στίχους του. Η θεματολογία των κομματιών είναι ιδιαίτερα σκοτεινή και σε συνδυασμό με τη γερασμένη και τραχιά πια χροιά του, οι ερμηνείες αγγίζουν συχνά τα όρια του creepy. Φόρος τιμής στον John Lennon, περιγραφή της βύθισης του Τιτανικού, πολιτικοί υπαινιγμοί, οικογενειακά τραύματα, ερωτικές ιστορίες με τραγική κατάληξη είναι λίγες μόνο από τις εξιστορήσεις του Dylan στο νέο του αυτό έργο.
Για κάποιον που δεν έχει τη διάθεση να εμβαθύνει στους στίχους, το Tempest δεν έχει να πει και πάρα πολλά, πέρα από μια πολύ καλή επανάληψη του γνωστού και αγαπημένου ήχου του καλλιτέχνη, ο οποίος δεν έχει χάσει τη φόρμα του. Ωστόσο, ο δίσκος παίρνει τις πραγματικές του διαστάσεις μόνο αν κάποιος επικεντρωθεί στους στίχους. Διαλέγεις και παίρνεις, αγαπητέ ακροατή.
Βαθμολογία: 7½
Βαθμολογία: 7½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Duquesne Whistle , Narrow Way , Pay In Blood , Early Roman Kings
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου