Κυκλοφορεί: 15 Οκτωβρίου 2012
Η Natasha Khan, υπό το όνομα Bat For Lashes, είναι μία από τις περιπτώσεις καλλιτεχνών που ανεβαίνουν αργά, αλλά σταθερά. Ιδιαίτερα προσεκτική και μετρημένη στα βήματά της, κυκλοφορώντας πάντα ποιοτικές δουλειές, κατάφερε να αποσπάσει 2 φορές υποψηφιότητα για το πολυπόθητο Mercury Prize, αλλά και να δημιουργήσει μια γερή βάση από fans.
Το τρίτο αυτό album μοιάζει, λοιπόν, προορισμένο για την εμπορική επιτυχία. Είναι τέτοιες οι συγκυρίες, που όλα δείχνουν ότι θα αποτελέσει την πιο κομβική της δουλειά. Έτσι, ο ήχος έχει γίνει γενικά πιο ηλεκτρονικός για να συμβαδίζει με την εποχή, ενώ το ύφος είναι εξίσου pop, αλλά πιο προσιτό από ποτέ.
Η Natasha για άλλη μια φορά παίζει το παιχνίδι που ξέρει καλά: ελίσσεται έξυπνα ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Είναι μία γνήσια pop τραγουδοποιός, αλλά ποτέ η μουσική της δεν γίνεται γλυκανάλατη. Απεναντίας, επιλέγει μία σκοτεινή, μυστηριακή, παγανιστική ίσως ατμόσφαιρα, χωρίς όμως να "βαραίνει" ποτέ το ανάλαφρο κλίμα.
Το ατυχές γεγονός της ιστορίας είναι ότι οι συνθέσεις δεν είναι αρκετά δυνατές για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις μιας καλλιτεχνικής εδραίωσης. Για την ακρίβεια, λίγα κομμάτια ξεφεύγουν από το χαρακτηρισμό "επιεικώς μέτριο". Μια πρώτη περιήγηση στην tracklist φέρνει παγωμάρα, αφήνοντας τον ακροατή να περιμένει πότε θα σκάσει το "διαμαντάκι" του δίσκου. Μόνο που αυτό δεν σκάει ποτέ και η παγωμάρα της πρώτης ακρόασης δίνει τη θέση της στην απογοήτευση. Συμπαθητική pop μπαλάντα είναι το Laura (μοναδικό κομμάτι που τη συνθέση υπογράφει δεύτερο πρόσωπο, ο Justin Parker), όπως αξιοπρεπή είναι και καναδυό άλλα κομμάτια, όμως δεν υπάρχει τίποτα πραγματικά ξεχωριστό. Η πανέμορφη φωνή της Natasha, μοναδικό της όπλο πλέον, μοιάζει να χαραμίζεται σε άνευρα, μπερδεμένα, αδιάφορα κομμάτια.
Το "μπέρδεμα" είναι και η λέξη κλειδί του album. Υπάρχουν πολλές πιθανότητες το αποτέλεσμα να είναι αυτό που είναι επειδή η Natasha δεν ήξερε τι θέλει, δεν είχε ξεκάθαρη εικόνα της κατεύθυνσης που θέλει να το πάει. Ο δίσκος αποφεύγει να γίνει σαχλopop (βλέπε Electra Heart), αλλά ούτε το πάει προς κάτι πιο "avant-garde". Κρατάει τις ασφαλείς επιλογές, αλλά τολμάει και να αλλάξει πραγματάκια στον ήχο (χωρίς όμως αυτός να ξεχωρίζει, να έχει κάποια ταυτότητα).
Εν ολίγοις, το The Haunted Man δυστυχώς αποδεικνύεται πολύ κατώτερο των προσδοκιών μας. Χρειάζεται πολλή καλή θέληση και προσπάθεια για να το δει κανείς με καλό μάτι. Και αν δεν είναι ορκισμένος fan των Bat For Lashes δεν έχει και λόγο να καταβάλει την προσπάθεια αυτή. Εξάλλου, η Lykke Li και η St. Vincent πέρσι προσέφεραν απλόχερα εκπληκτικούς indie pop δίσκους κοντινής φιλοσοφίας, που ακούγονται φρέσκοι ακόμα και σήμερα.
Βαθμολογία: 5
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: All Your Gold , Laura , Winter Fields
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου