Κυκλοφορεί: 11 Φεβρουαρίου 2013
Σαν χθες φαντάζει ο καιρός που οι Foals είχαν αρχίσει να γίνονται γνωστοί. Ήταν αρχές του 2008 και με το ντεμπούτο τους "Αntidotes" τότε, όλοι έκαναν λόγο για μια μπάντα με πολύ φρέσκο ήχο, που θα μας απασχολήσει για χρόνια. Ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες είχαμε έναν επιπλέον λόγο να ενθουσιαζόμαστε και να νιώθουμε υπερήφανοι, χάρη στην ελληνική καταγωγή του frontman, Yannis Philippakis.
Πέντε χρόνια αργότερα, οι Foals παραμένουν "φρέσκοι" όπως και τότε. Μπορεί να άλλαξαν και να ωρίμασαν τον ήχο τους με επιτυχία στο 2o album, αλλά δεν επαναπαύθηκαν. Έτσι, στον τρίτο τους δίσκο ακούμε και πάλι έναν ήχο διαφορετικό. Οι κιθάρες έχουν βαρύνει, τα φωνητικά έχουν γκαζώσει και οι ρυθμοί έχουν funk-έψει ελαφρώς, με την indie ταυτότητα όμως να στέκει ακλόνητη. Είναι ευχάριστο και εκτιμητέο να βλέπεις ότι μετά από 2 επιτυχημένους δίσκους η μπάντα έχει ακόμα την ανησυχία για αλλαγές και πειραματισμούς.
Παρόλα αυτά, με όση υποκειμενικότητα συνεπάγεται το παρακάτω, ούτε ο ήχος είναι καλύτερος από τους προηγούμενους, ούτε η νέα αυτή φόρμουλα γέννησε ιδιαίτερα δυνατά κομμάτια. Ίσως η στροφή έγινε τεχνοκρατικά, ίσως δεν υπήρξε αρκετή έμπνευση, ίσως δεν δουλεύτηκαν αρκετά οι ιδέες. Τα κομμάτια ακόμα και μετά από αρκετές ακροάσεις δεν φανέρωσαν καλούδια που να συγκρίνονται με το "This Orient", το "Balloons" ή το "Spanish Sahara". Σε καμία περίπτωση το αποτέλεσμα δεν είναι κακό. Απλά από τους συγκεκριμένους περιμέναμε κάτι αρκετά καλύτερο από το μέτριο.
Πέντε χρόνια αργότερα, οι Foals παραμένουν "φρέσκοι" όπως και τότε. Μπορεί να άλλαξαν και να ωρίμασαν τον ήχο τους με επιτυχία στο 2o album, αλλά δεν επαναπαύθηκαν. Έτσι, στον τρίτο τους δίσκο ακούμε και πάλι έναν ήχο διαφορετικό. Οι κιθάρες έχουν βαρύνει, τα φωνητικά έχουν γκαζώσει και οι ρυθμοί έχουν funk-έψει ελαφρώς, με την indie ταυτότητα όμως να στέκει ακλόνητη. Είναι ευχάριστο και εκτιμητέο να βλέπεις ότι μετά από 2 επιτυχημένους δίσκους η μπάντα έχει ακόμα την ανησυχία για αλλαγές και πειραματισμούς.
Παρόλα αυτά, με όση υποκειμενικότητα συνεπάγεται το παρακάτω, ούτε ο ήχος είναι καλύτερος από τους προηγούμενους, ούτε η νέα αυτή φόρμουλα γέννησε ιδιαίτερα δυνατά κομμάτια. Ίσως η στροφή έγινε τεχνοκρατικά, ίσως δεν υπήρξε αρκετή έμπνευση, ίσως δεν δουλεύτηκαν αρκετά οι ιδέες. Τα κομμάτια ακόμα και μετά από αρκετές ακροάσεις δεν φανέρωσαν καλούδια που να συγκρίνονται με το "This Orient", το "Balloons" ή το "Spanish Sahara". Σε καμία περίπτωση το αποτέλεσμα δεν είναι κακό. Απλά από τους συγκεκριμένους περιμέναμε κάτι αρκετά καλύτερο από το μέτριο.
Βαθμολογία: 6½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Inhaler , My Number , Out Of The Woods , Stepson
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου