Είδος: Alternative Rock
Κυκλοφορεί: 18 Φεβρουαρίου 2013
Βαθμολογία: 8
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Jubilee Street , Mermaids , Higgs Boson Blues
Κυκλοφορεί: 18 Φεβρουαρίου 2013
Η αναμενόμενη επιστροφή του αγαπημένου για το ελληνικό κοινό Nick Cave μαζί με τους Bad Seeds είναι γεγονός. Στο Push The Sky Away, η έντεχνα ενορχηστρωμένη, μινιμαλιστική μουσική ντύνει τις αφηγήσεις ενός Nick Cave γεμάτου εσωτερικότητα, που βρίσκεται στο επίκεντρο της ηχογράφησης περισσότερο από ποτέ. Ελλείψει Mick Harvey, το κέντρο βάρους βρίσκεται στην ερμηνεία και το στίχο, με τη μουσική να παίζει συνοδευτικό ρόλο, περισσότερο για να ενισχύσει τη σκοτεινή, μοναχική ατμόσφαιρα. Ο ήχος είναι υψηλής αισθητικής όπως πάντα, αν και οι συνθέσεις έρχονται σε δεύτερη μοίρα μέσα στην απλότητά τους.
Πρόκειται για δίσκο αρκετά βαρύ, που θα διώξει μακριά του όποιον δεν τον πλησιάσει είτε ως λάτρης της μουσικής του Cave, είτε θετικά προδιατεθειμένος από καλά σχόλια που έχει ακούσει ή διαβάσει, είτε με αδιαπραγμάτευτη διάθεση να ακούσει την ιστορία που έχει να πει. Αυτή η τελευταία κατηγορία ακροατών θα καταφέρει να απολαύσει και τις πιο στριφνές στιγμές του δίσκου, όπως το επικίνδυνα έντεχνο Water's Edge, ή το οκτάλεπτο εξαιρετικό Higgs Boson Blues. Σε κάθε περίπτωση, το album διαθέτει και τη μελωδική τριπλέτα We No Who U R, Jubilee Street και Mermaids, που μπορεί να θεωρηθεί και σανίδα σωτηρίας για όσους δεν επιθυμούν να εμβαθύνουν.
Γενικότερα, λείπουν αρκετά από το δίσκο για να καταφέρει να συγκλονίσει, κυρίως στον τομέα της σύνθεσης. Ωστόσο, η απόσταση που τον χωρίζει από το καταπληκτικό είναι σαφώς μικρότερη από αυτήν που τον χωρίζει από το μέτριο.
Πρόκειται για δίσκο αρκετά βαρύ, που θα διώξει μακριά του όποιον δεν τον πλησιάσει είτε ως λάτρης της μουσικής του Cave, είτε θετικά προδιατεθειμένος από καλά σχόλια που έχει ακούσει ή διαβάσει, είτε με αδιαπραγμάτευτη διάθεση να ακούσει την ιστορία που έχει να πει. Αυτή η τελευταία κατηγορία ακροατών θα καταφέρει να απολαύσει και τις πιο στριφνές στιγμές του δίσκου, όπως το επικίνδυνα έντεχνο Water's Edge, ή το οκτάλεπτο εξαιρετικό Higgs Boson Blues. Σε κάθε περίπτωση, το album διαθέτει και τη μελωδική τριπλέτα We No Who U R, Jubilee Street και Mermaids, που μπορεί να θεωρηθεί και σανίδα σωτηρίας για όσους δεν επιθυμούν να εμβαθύνουν.
Γενικότερα, λείπουν αρκετά από το δίσκο για να καταφέρει να συγκλονίσει, κυρίως στον τομέα της σύνθεσης. Ωστόσο, η απόσταση που τον χωρίζει από το καταπληκτικό είναι σαφώς μικρότερη από αυτήν που τον χωρίζει από το μέτριο.
Βαθμολογία: 8
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Jubilee Street , Mermaids , Higgs Boson Blues
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου