Κυκλοφορεί: 13 Μαΐου 2013
Η Patty Griffin επιστρέφει με το καινούριο της δισκογραφικό πόνημα "American Kid" μετά απο απουσία 3 χρόνων κι ένα Grammy του "Καλύτερου Παραδοσιακού Gospel Άλμπουμ" για το Downtown Church , ενώ παράλληλα ανήκει πλέον στην περίφημη Band of Joy του Robert Plant (frontman των Led Zeppelin), ο οποίος υπήρξε και συν-συνθέτης σε ένα από τα κομμάτια του δίσκου.
Στο πρώτο άκουσμα, συφιλιάστηκα. Παράλληλα με την ακρόαση, περνούσαν απο το μυαλό μου εικόνες απo Τεξανούς να τρώνε chicken wings, να φορανε flannel αμάνικα πουκάμισα και να οδηγάνε αγροτικά φορτηγάκια καθώς γλυκοκοιτάνε την αδερφή τους. Μια All American Redneck εικόνα για έναν καθ'όλα All American Country δίσκο. Παρόλαυτα, την επόμενη μέρα άκουσα ξανά τον δίσκο στο αμάξι σε μια βόλτα στην εξοχή της Βόρειας Ελλάδας και μου συνέβη κατι πρωτοφανές. Ο δίσκος μεταμορφώθηκε σε ένα αριστοτέχνημα φαινομενικά απλών συνθέσεων, με άριστα δουλεμένη παραγωγή στον ακουστικό ήχο του άλμπουμ και πινελιές που τον εμποδίζουν να περιπέσει στις ξερές βλαχοαμερικάνικες folk συνθέσεις.
Χωρίς να λέγεται ξεκάθαρα και θεματικά, πίσω απο την κάθε σύνθεση στέκεται το πένθος της Griffin για τον θάνατο του πατέρα της, που χρωματίζει και μουσικά όλο τον δίσκο. Η ίδια ελίσσεται μέσα κι έξω απο διαφορετικούς ρόλους στο κάθε κομμάτι, ενσαρκώνοντας πλήθος χαρακτήρων με ένα κοινό χαρακτηριστικό. Την ελπίδα, τους φόβους και τις δυσκολίες της κάθε ανθρώπινης ζωής που πενθεί για ένα χαμένο πρόσωπο, για μία χαμένη παιδικότητα ή για χαμένες ανθρώπινες σχέσεις.
Στιχουργικά, η Griffin φαίνεται να γνωρίζει πώς να μην πέφτει στην παγίδα των βαρύγδουπων φράσεων κατανοώντας την δύναμη αληθινών και έξυπνων στίχων με αφαιρετική διάθεση και αφηγηματικές τεχνικές. Αφήνει πλέον πολλές σκέψεις να εννοούνται και κατευθύνει τον ακροατή στις συνθέσεις για να ξεδιαλύνει τις προθέσεις και τις ανησυχίες της, βάζοντας τον στην θέση να μεταφράζει τις ιστορίες της, ιστορίες που ταιριάζουν σε κάθε ζωή σαν παλιό ρούχο.
Παρόλο που ο δίσκος μπορεί να θεωρηθεί ενα ραγισμένο λεπτοτέχνημα, έχει και τις θυελλώδεις στιγμές του, με την τραγουδίστρια να μην φοβάται τις δυναμικές ερμηνείες. Η συνολική εικόνα του άλμπουμ ίσως να ωφελούνταν από περισσότερα συναισθηματικά κρεσέντο, καθώς πέφτει, σε ελάχιστες βέβαια στιγμές, σε κοιλιές που μπορεί να κουράσουν το απαίδευτο αυτί, λαμβάνοντας ειδικά υπόψη την country φύση του δίσκου.
Συνοπτικά, το "American Kid" είναι μία επιτυχία. Καλοζυγισμένο, με αριστοτεχνικά αφηγημένες ιστορίες καταφέρνει την αγωγιμότητα στις συνθέσεις. Παρόλαυτα, το μεγαλυτερο του επίτευγμα είναι οτι καταφέρνει να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες του μουσικού genre στο οποίο ανήκει χωρίς να γίνει ένα γραφικό παράδειγμά του.
Δημήτρης Μεντές
Βαθμολογία: 7½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Wild Old Dog , Ohio , Irish Boy , Get Ready Marie
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου