Είδος: Electronic / Indie / Techno / Synthpop
Κυκλοφορεί: 13 Ιανουαρίου 2014
Ο William Doyle, ο Βρετανός που φτιάχνει μουσική με το όνομα "East India Youth", έκανε την τύχη του όταν συντάκτης του εναλλακτικού The Quietus άκουσε τη δουλειά του. Ενθουσιάστηκε τόσο, που δημιούργησε εταιρεία για να του κυκλοφορήσει το EP του, το οποίο αποτέλεσε τον πρόλογο σε αυτό εδώ το ντεμπούτο με το οποίο ασχολούμαστε σήμερα.
Πρόκειται για μια απόπειρα απόδοσης μιας κάποιας pop πνοής στην ηλεκτρονική μουσική, αλλά και για ένα ντεμπούτο που δεν αργεί να φανερώσει τις αρετές του. Οι οποίες έχουν να κάνουν κυρίως με το γεγονός ότι ο Doyle επιτυγχάνει συναισθηματική αμεσότητα μέσα από όχι εύκολη ή προσιτή μουσική. Η "εκλαϊκευμένη" techno, τα synthpop στοιχεία, οι άγουρες pop στιγμές στα μέχρι τώρα singles και η όλη "μοδάτη" indie φιλοσοφία σίγουρα το καθιστούν κομματάκι οικείο, ωστόσο μεγάλο μέρος του δίσκου καταπιάνεται με drone πειραματισμούς σε κομμάτια διψήφιας ή σχεδόν διψήφιας διάρκειας και πλάσιμο ηλεκτρονικών ηχοτοπίων, στα βήματα των αυθεντικά εναλλακτικών πρωτοπόρων του είδους. Ευτυχώς, δεν έχουμε να κάνουμε με στείρο πειραματισμό, αλλά με ηχοτοπία γεμάτα ζωντάνια, αμεσότητα και συναίσθημα.
Το Indiego Sound, που ως γνωστόν έχει περιορισμένες επαφές με την ηλεκτρονική μουσική, θα προτιμήσει τις πιο pop στιγμές, με αποκορύφωμα το Dripping Down. Ωστόσο, είναι αντικειμενικό ότι ο Doyle τα έχει καταφέρει περίφημα σε όλες τις πτυχές του δίσκου. Και κρίνοντας από τις θετικότατες πρώτες αντιδράσεις, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι το ξεκίνημά του θα είναι πολύ δυνατό.
Βαθμολογία: 7½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Dripping Down , Heaven, How Long , Looking For Someone
Κυκλοφορεί: 13 Ιανουαρίου 2014
Ο William Doyle, ο Βρετανός που φτιάχνει μουσική με το όνομα "East India Youth", έκανε την τύχη του όταν συντάκτης του εναλλακτικού The Quietus άκουσε τη δουλειά του. Ενθουσιάστηκε τόσο, που δημιούργησε εταιρεία για να του κυκλοφορήσει το EP του, το οποίο αποτέλεσε τον πρόλογο σε αυτό εδώ το ντεμπούτο με το οποίο ασχολούμαστε σήμερα.
Πρόκειται για μια απόπειρα απόδοσης μιας κάποιας pop πνοής στην ηλεκτρονική μουσική, αλλά και για ένα ντεμπούτο που δεν αργεί να φανερώσει τις αρετές του. Οι οποίες έχουν να κάνουν κυρίως με το γεγονός ότι ο Doyle επιτυγχάνει συναισθηματική αμεσότητα μέσα από όχι εύκολη ή προσιτή μουσική. Η "εκλαϊκευμένη" techno, τα synthpop στοιχεία, οι άγουρες pop στιγμές στα μέχρι τώρα singles και η όλη "μοδάτη" indie φιλοσοφία σίγουρα το καθιστούν κομματάκι οικείο, ωστόσο μεγάλο μέρος του δίσκου καταπιάνεται με drone πειραματισμούς σε κομμάτια διψήφιας ή σχεδόν διψήφιας διάρκειας και πλάσιμο ηλεκτρονικών ηχοτοπίων, στα βήματα των αυθεντικά εναλλακτικών πρωτοπόρων του είδους. Ευτυχώς, δεν έχουμε να κάνουμε με στείρο πειραματισμό, αλλά με ηχοτοπία γεμάτα ζωντάνια, αμεσότητα και συναίσθημα.
Το Indiego Sound, που ως γνωστόν έχει περιορισμένες επαφές με την ηλεκτρονική μουσική, θα προτιμήσει τις πιο pop στιγμές, με αποκορύφωμα το Dripping Down. Ωστόσο, είναι αντικειμενικό ότι ο Doyle τα έχει καταφέρει περίφημα σε όλες τις πτυχές του δίσκου. Και κρίνοντας από τις θετικότατες πρώτες αντιδράσεις, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι το ξεκίνημά του θα είναι πολύ δυνατό.
Βαθμολογία: 7½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Dripping Down , Heaven, How Long , Looking For Someone
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου