Είδος: Alternative Rock
Κυκλοφορεί: 17 Σεπτεμβρίου 2012
Βαθμολογία: 5
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Runaways , Miss Atomic Bomb , Battle Born
Κυκλοφορεί: 17 Σεπτεμβρίου 2012
Για όσους έχουν παρακολουθήσει την πορεία των Killers, μάλλον δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το τελευταίο τους αlbum Day & Age του 2008 ήταν αισθητά χαμηλότερου επιπέδου σε σύγκριση με τις πολύ καλές πρώτες τους δουλειές. Δυστυχώς, είναι σαφές ότι με το νέο αυτό album η κατηφόρα των Killers συνεχίζεται, σε βαθμό που κινδυνεύουν να μπουν σε κάποια από τις τελευταίες κατηγορίες των alternative rock συγκροτημάτων.
Στο Battle Born δεν υπάρχει τίποτα από την εκρηκτικότητα του Somebody Told Me, τίποτα από την εκκεντρικότητα του Bones, τίποτα από την indie μελαγχολία του Mr. Brightside, τίποτα από τη μεγαλειώδη μελωδία του When You Were Young, τίποτα έστω σαν το Read My Mind, που αν και πιο ελαφρύ και "ραδιοφωνικό", ήταν αναμφίβολα δυνατό κομμάτι και έχει αντέξει στο χρόνο. Στο Battle Born δεν υπάρχει τίποτα που να μην έχουμε ξανακούσει από τη μπάντα και μάλιστα σε πολύ καλύτερη εκδοχή.
Τι υπάρχει στο Battle Born; Υπάρχουν τραγούδια φιλόδοξα, κομμένα και ραμμένα για μεγάλα στάδια. Τραγούδια που μοιάζουν μελετημένα για να έχουν επιβλητικά choruses. Μόνο που το αποτέλεσμα είναι στην καλύτερη περίπτωση απλά συμπαθές (στα λίγα κομμάτια όπου λειτουργησε η φόρμουλα της κατασκευής μελωδιών, γιατί καλλιτεχνική δημιουργία δεν το λες σε καμία περίπτωση) και στη χειρότερη (και συχνότερη) περίπτωση ανυπόφορο, τουλάχιστον για τον ακροατή που έχει ξεπεράσει το νηπιακό στάδιο της rock. Πίσω από την καλογυαλισμένη παραγωγή, ο δίσκος είναι εντυπωσιακά επιδερμικός και γεμάτος από μελωδίες τετριμμένες, που είναι αμφίβολο ότι θα μείνουν με το πέρασμα του χρόνου.
Οι Κillers φαίνεται πως ακολουθούν μια πορεία αντίστροφη: όσο μεγαλώνουν, τόσο πιο ανώριμοι γίνονται. Αν δεν θέλουν να περιοριστούν σε καλαίσθητες μετριότητες, όπως το Battle Born, καλά θα κάνουν να αποκτήσουν ξανά το χαμένο μουσικό τους ενδιαφέρον. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
Στο Battle Born δεν υπάρχει τίποτα από την εκρηκτικότητα του Somebody Told Me, τίποτα από την εκκεντρικότητα του Bones, τίποτα από την indie μελαγχολία του Mr. Brightside, τίποτα από τη μεγαλειώδη μελωδία του When You Were Young, τίποτα έστω σαν το Read My Mind, που αν και πιο ελαφρύ και "ραδιοφωνικό", ήταν αναμφίβολα δυνατό κομμάτι και έχει αντέξει στο χρόνο. Στο Battle Born δεν υπάρχει τίποτα που να μην έχουμε ξανακούσει από τη μπάντα και μάλιστα σε πολύ καλύτερη εκδοχή.
Τι υπάρχει στο Battle Born; Υπάρχουν τραγούδια φιλόδοξα, κομμένα και ραμμένα για μεγάλα στάδια. Τραγούδια που μοιάζουν μελετημένα για να έχουν επιβλητικά choruses. Μόνο που το αποτέλεσμα είναι στην καλύτερη περίπτωση απλά συμπαθές (στα λίγα κομμάτια όπου λειτουργησε η φόρμουλα της κατασκευής μελωδιών, γιατί καλλιτεχνική δημιουργία δεν το λες σε καμία περίπτωση) και στη χειρότερη (και συχνότερη) περίπτωση ανυπόφορο, τουλάχιστον για τον ακροατή που έχει ξεπεράσει το νηπιακό στάδιο της rock. Πίσω από την καλογυαλισμένη παραγωγή, ο δίσκος είναι εντυπωσιακά επιδερμικός και γεμάτος από μελωδίες τετριμμένες, που είναι αμφίβολο ότι θα μείνουν με το πέρασμα του χρόνου.
Οι Κillers φαίνεται πως ακολουθούν μια πορεία αντίστροφη: όσο μεγαλώνουν, τόσο πιο ανώριμοι γίνονται. Αν δεν θέλουν να περιοριστούν σε καλαίσθητες μετριότητες, όπως το Battle Born, καλά θα κάνουν να αποκτήσουν ξανά το χαμένο μουσικό τους ενδιαφέρον. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
Βαθμολογία: 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου