Είδος: Neo-Psychedelia / Experimental Pop
Κυκλοφορεί: 4 Σεπτεμβρίου 2012
Βαθμολογία: 7½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Today's Supernatural , Applesauce , Wide Eyed , Father Time
>>> Full Album Stream + Videos
Κυκλοφορεί: 4 Σεπτεμβρίου 2012
Η κυκλοφορία του νέου δίσκου των Animal Collective έχει ήδη αναζωπυρώσει τον διχασμό των bloggers, των κριτικών και των μουσικόφιλων ως προς το αν πρόκειται για ένα ακόμη αριστούργημα της μπάντας ή μια ακόμη υπερεκτιμημένη πατάτα! Αναμενόμενο, καθώς από το 2009 και το Merriweather Post Pavillion, album το οποίο δεκαπλασίασε τη φήμη τους, το συγκρότημα έχει φανατικούς φίλους, αλλά και φανατικούς εχθρούς.
Ας προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από το δίπολο αυτό και ας δούμε τα πράγματα όσο πιο αντικειμενικά γίνεται. Καταρχάς, στη νέα αυτή δουλειά ο πειραματισμός αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, με αποτέλεσμα έναν ήχο αρκετά δύσκολο στην αποκωδικοποίηση. Αυτό γενικά δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά είναι σίγουρα καλύτερο από το σενάριο που θέλει τις indie μπάντες να γίνονται ραδιοφωνικές μετά από έναν πολύ πετυχημένο δίσκο. Έτσι, η δημιουργικότητα της κολλεκτίβας για άλλη μια φορά βρίσκεται στο ζενίθ. Η ψυχεδέλεια της σχολής του Brian Wilson βρίσκεται και πάλι στον πυρήνα της έμπνευσης, αυτή τη φορά ίσως πιο έντονη από ποτέ, αν και η αρμονία δεν φτάνει την ευφυία ούτε του προαναφερθέντα, ούτε των συνθέσεων του προηγούμενου δίσκου τους. Οι μελωδίες αμφιταλαντεύονται τολμηρά μεταξύ του εντυπωσιακά αρμονικού και του επιτηδευμένα δυσαρμονικού και στην πλειοψηφία τους είναι και πάλι δυνατές. Χωρίς υπερβολή, κανείς δεν έχει διεισδύσει στην ηλεκτρονική ψυχεδέλεια σε τόσο βάθος, όσο οι Animal Collective...
Ας προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από το δίπολο αυτό και ας δούμε τα πράγματα όσο πιο αντικειμενικά γίνεται. Καταρχάς, στη νέα αυτή δουλειά ο πειραματισμός αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, με αποτέλεσμα έναν ήχο αρκετά δύσκολο στην αποκωδικοποίηση. Αυτό γενικά δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά είναι σίγουρα καλύτερο από το σενάριο που θέλει τις indie μπάντες να γίνονται ραδιοφωνικές μετά από έναν πολύ πετυχημένο δίσκο. Έτσι, η δημιουργικότητα της κολλεκτίβας για άλλη μια φορά βρίσκεται στο ζενίθ. Η ψυχεδέλεια της σχολής του Brian Wilson βρίσκεται και πάλι στον πυρήνα της έμπνευσης, αυτή τη φορά ίσως πιο έντονη από ποτέ, αν και η αρμονία δεν φτάνει την ευφυία ούτε του προαναφερθέντα, ούτε των συνθέσεων του προηγούμενου δίσκου τους. Οι μελωδίες αμφιταλαντεύονται τολμηρά μεταξύ του εντυπωσιακά αρμονικού και του επιτηδευμένα δυσαρμονικού και στην πλειοψηφία τους είναι και πάλι δυνατές. Χωρίς υπερβολή, κανείς δεν έχει διεισδύσει στην ηλεκτρονική ψυχεδέλεια σε τόσο βάθος, όσο οι Animal Collective...
Εντάξει, το Centipede Hz δεν είναι σε καμία περίπτωση καλύτερο από το Merriweather Post Pavillion. Δεν έχει τον αέρα του αριστουργήματος. Έχει όμως έναν όμορφο αυθορμητισμό, μια πηγαιότητα στην έκφραση, και είναι μία ακόμη υπέροχη δουλειά από μια μπάντα που μας έχει συνηθίσει στα καλύτερα. Όσο για τους haters; Είναι μάλλον αντιφατικό το να γκρινιάζουμε για την ανακύκλωση των ιδεών και το αναμάσημα των παλαιότερων genres, την ίδια στιγμή που πέφτουμε να φάμε μια μπάντα που είναι ξεχωριστή στον ήχο και μοναδική στον τρόπο που φτιάχνει μουσική...
Βαθμολογία: 7½
>>> Full Album Stream + Videos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου