Κυκλοφορεί: 11 Σεπτεμβρίου 2012
Συστάσεις δε χρειάζονται για τους xx. Έχοντας στο ενεργητικό τους ένα από τα πιο δυνατά ντεμούτα των τελευταίων χρόνων, κεδίζοντας το Mercury Prize του 2010, αλλά ανοίγοντας και το δρόμο για την επιτυχία καλλιτεχνων όπως ο James Blake, κατάφεραν να αποκτήσουν ένα απρόσμενα μεγάλο κοινό και αντίστοιχη καλλιτεχνική αναγνώριση από μουσικόφιλους και κριτικούς.
Στο δεύτερο αυτό δίσκο το συγκρότημα έχει κρατήσει την ίδια συνταγή. Σοφά θα λέγαμε, καθώς ο ήχος τους ήταν και απόλυτα χαρακτηριστικός, αλλά και αρκετά μπροστά για την εποχή του, ώστε να μην έχει ξεπεραστεί σήμερα, 3 χρόνια αργότερα. Έτσι, οι xx παραμένουν άπαιχτοι στους ήχους τους, επιβάλλοντας τη γνωστή μελαγχολική ατμόσφαιρα των εμπνεύσεών τους σχεδόν νομοτελειακά (κορυφαίο παράδειγμα το Missing, το οποίο ξεκινάει με το στίχο "my heart is beating in a different way" την ίδια στιγμή που ο ρυθμός του κομματιού θυμίζει χτύπο καρδιάς). Οι εσωστρεφείς και ευαίσθητοι στίχοι και η έξυπνη εναλλαγή (και ενίοτε υπέρθεση) αντρικών και γυναικείων φωνητικών παραμένουν σήμα κατατεθέν τους.
Όσο για το άλλο αναγνωριστικό τους, τον μινιμαλισμό, στο νέο album όχι μόνο διατηρείται, αλλά ενισχύεται! Τα περισσότερα κομμάτια ακολουθούν το πρότυπο του Shelter και είναι εντυπωσιακά άδεια από ήχους. Στιγμές (σχετικής) έντασης όπως Crystalized ή Intro δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν τόσο δυνατά singles όπως τα Islands ή VCR. Είναι, δηλαδή, αμφίβολο ότι ο δίσκος θα ακουστεί όσο ο προηγούμενος. Αυτό βέβαια δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού περιέχει ορισμένες εξαιρετικές συνθέσεις που θα ανταμείψουν τους υπομονετικούς ακροατές. Από την άλλη, δυστυχώς εκτός από εξαιρετικές, υπάρχουν και τρομερά αδύναμες συνθέσεις. Σε ορισμένα σημεία ο δίσκος παραγίνεται minimal και αφήνει υπερβολικό χώρο στα τραγούδια για να αναπνεύσουν, τόσο που τελικά χάνεται η εσωτερική τους συνοχή και αρχίζουν να μη θυμίζουν τραγούδια.
Αν ξεπεράσει πάντως κανείς τα παραπάνω προβλήματα, το Coexist έχει αρκετές όμορφες στιγμές να προσφέρει. Είναι η απόδειξη ότι το συγκρότημα δεν παρασύρεται από την επιτυχία του και αντιμετωπίζει τη μουσική με σοβαρότητα. Και φυσικά είναι μία πολύ καλή συνέχεια σε ένα εξαιρετικό ντεμπούτο.
Βαθμολογία: 7½
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου