Είδος: Rock / Pop
Κυκλοφορεί: 11 Μαρτίου 2013
Βαθμολογία: 7½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: The Stars Are Out Tonight , Where Are We Now? , Valentine's Day , I'd Rather Be High , How Does The Grass Grow
Κυκλοφορεί: 11 Μαρτίου 2013
Είναι δύσκολο να κάνεις κριτική σε ιερά τέρατα της μουσικής όταν βρίσκεσαι μόλις στην αρχή της τρίτης δεκαετίας της ζωής σου. Όπως και πέρσι με την επιστροφή των Bob Dylan και Neil Young, έτσι και φέτος με τον Bowie το Indiego Sound αντιμετωπίζει αυτό το review με μια μικρή δόση τρόμου. Όσο και αν ο Bowie διαφέρει από τους άλλους 2 καλλιτέχνες, με την έννοια ότι αποτελεί προσωπικό αντικείμενο λατρείας και έχει γράψει ορισμένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια του Indiego Sound, η γνώση παραμένει ανεπαρκής για μια καριέρα 45 χρόνων.
Το καλό της υπόθεσης είναι ότι η παρούσα κριτική είναι απαλλαγμένη από τη νοσταλγία και τις συναισθηματικές αγκυλώσεις που δημιουργούν προκαταλήψεις. Κάποιος που δεν έχει εξαντλήσει τη δισκογραφία του Bowie δεν κρέμεται από την ελπίδα ενός καλού νέου δίσκου, καθώς έχει ακόμη αρκετό υλικό να ανακαλύψει.
Έτσι, στο "The Next Day" το αυτί της φουρνιάς του '90 ακούει κομμάτια αρκετά στιβαρά και πλήρη, ικανά να σου τραβήξουν την προσοχή και να την κρατήσουν εκεί. Κομμάτια που δεν αναμασούν μόνο τις δόξες του παρελθόντος, αλλά τολμούν να παρουσιάσουν κάτι καινούριο. Εντάξει, δεν μιλάμε και για ιδιαίτερο πειραματισμό, όμως οι επιλογές που έγιναν σε ορισμένα σημεία είναι ιδιαίτερα τολμηρές για έναν 66χρονο. Οι υπέροχες μελωδίες είναι εκεί, το στοιχείο της έκπληξης στις εναλλαγές των συγχορδιών και στις γέφυρες επίσης, το νεύρο δε λείπει (χωρίς όμως να γίνεται επιτηδευμένα ή να ξενίζει), όπως δε λείπει και η φαντασία, που αναδεικνύει για μια ακόμη φορά την ανήσυχη καλλιτεχνική φύση του σπουδαίου αυτού μουσικού.
Αυτό που λείπει είναι το κάτι παραπάνω. Στο νέο album κάτι από τη μαγεία έχει χαθεί. Όσο και αν θαυμάσεις τα κομμάτια, δεν είναι ικανά να σε μαγνητίσουν και να διεγείρουν τις αισθήσεις όπως οι κορυφαίες του δουλειές. Όσες διθυραμβικές κριτικές και να έχει λάβει από το βαρύ πυροβολικό της παγκόσμιας κοινότητας των κριτικών, το "The Next Day" σε καμία περίπτωση δεν βρίσκεται ανάμεσα στα καλύτερα albums του Bowie, όπως βέβαια δεν βρίσκεται και στα χειρότερα. Εδώ που τα λέμε, όμως, θα ήταν παράλογο να απαιτήσουμε από έναν καλλιτέχνη με σχεδόν 30 albums να ξεπεράσει τον εαυτό του στα 66. Δεδομένου αυτού, η ποιότητα του "The Next Day" είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστη έκπληξη και αφήνει μηδαμινά περιθώρια απογοήτευσης.
Το καλό της υπόθεσης είναι ότι η παρούσα κριτική είναι απαλλαγμένη από τη νοσταλγία και τις συναισθηματικές αγκυλώσεις που δημιουργούν προκαταλήψεις. Κάποιος που δεν έχει εξαντλήσει τη δισκογραφία του Bowie δεν κρέμεται από την ελπίδα ενός καλού νέου δίσκου, καθώς έχει ακόμη αρκετό υλικό να ανακαλύψει.
Έτσι, στο "The Next Day" το αυτί της φουρνιάς του '90 ακούει κομμάτια αρκετά στιβαρά και πλήρη, ικανά να σου τραβήξουν την προσοχή και να την κρατήσουν εκεί. Κομμάτια που δεν αναμασούν μόνο τις δόξες του παρελθόντος, αλλά τολμούν να παρουσιάσουν κάτι καινούριο. Εντάξει, δεν μιλάμε και για ιδιαίτερο πειραματισμό, όμως οι επιλογές που έγιναν σε ορισμένα σημεία είναι ιδιαίτερα τολμηρές για έναν 66χρονο. Οι υπέροχες μελωδίες είναι εκεί, το στοιχείο της έκπληξης στις εναλλαγές των συγχορδιών και στις γέφυρες επίσης, το νεύρο δε λείπει (χωρίς όμως να γίνεται επιτηδευμένα ή να ξενίζει), όπως δε λείπει και η φαντασία, που αναδεικνύει για μια ακόμη φορά την ανήσυχη καλλιτεχνική φύση του σπουδαίου αυτού μουσικού.
Αυτό που λείπει είναι το κάτι παραπάνω. Στο νέο album κάτι από τη μαγεία έχει χαθεί. Όσο και αν θαυμάσεις τα κομμάτια, δεν είναι ικανά να σε μαγνητίσουν και να διεγείρουν τις αισθήσεις όπως οι κορυφαίες του δουλειές. Όσες διθυραμβικές κριτικές και να έχει λάβει από το βαρύ πυροβολικό της παγκόσμιας κοινότητας των κριτικών, το "The Next Day" σε καμία περίπτωση δεν βρίσκεται ανάμεσα στα καλύτερα albums του Bowie, όπως βέβαια δεν βρίσκεται και στα χειρότερα. Εδώ που τα λέμε, όμως, θα ήταν παράλογο να απαιτήσουμε από έναν καλλιτέχνη με σχεδόν 30 albums να ξεπεράσει τον εαυτό του στα 66. Δεδομένου αυτού, η ποιότητα του "The Next Day" είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστη έκπληξη και αφήνει μηδαμινά περιθώρια απογοήτευσης.
Βαθμολογία: 7½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: The Stars Are Out Tonight , Where Are We Now? , Valentine's Day , I'd Rather Be High , How Does The Grass Grow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου