Είδος: Indie Folk / Indie Rock
Κυκλοφορεί: 14 Ιανουαρίου 2013
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Earthly Pleasure , The Waves , Nothing Arrived , Rhythm Composer
Κυκλοφορεί: 14 Ιανουαρίου 2013
Η υποψηφιότητα του ντεμπούτου των Villagers για το Mercury Prize το 2010 είχε ενιχύσει τις τότε προβλέψεις των κριτικών ότι επρόκειτο για μια από τις ελπιδοφόρες νέες indie μπάντες. Με το καινούριο album οι προβλέψεις αυτές επιβεβαιώνονται, μιας και αποδείχθηκε απρόσμενα ενδιαφέρον!
Στο Awayland οι Ιρλανδοί δεν επαναπαύονται στις κλασικές folk φόρμες, ούτε αναμασάνε τα ίδια μοτίβα. Αντιθέτως, μέσα στις συνθέσεις κρύβεται έντεχνα αρκετός πειραματισμός. Κρύβεται, λέξη όχι τυχαία! Το γεγονός ότι η μουσική είναι αρκετά πιασάρικη και μελωδική αρχικά ξεγελάει, κάνοντάς σε να νομίζεις ότι είναι και απλή. Στην πραγματικότητα όμως ο δίσκος περιέχει υπέροχες λεπτομέρειες και πολύ ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις, οι οποίες, σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές μελωδίες, συνιστούν εντέλει πολύ ολοκληρωμένες συνθέσεις. Είναι προφανές ότι το συγκρότημα έχει μελετήσει σε βάθος τους Grizzly Bear στον τρόπο που χτίζουν τις συνθέσεις τους, ενώ σε δεύτερη φάση ακούμε ξεκάθαρα και Arcade Fire, αλλά και κάτι από Fleet Foxes ενίοτε. Το κερασάκι στην τούρτα (που για κάποιους είναι η ίδια η τούρτα) οι για μια ακόμη φορά πολύ καλοί στίχοι.
Στον αντίποδα, η υπερβολικά πληθωρική παραγωγή έρχεται μάλλον να χαλάσει τα πράγματα, μιας και σε ορισμένα σημεία (όχι σε όλα) ο ήχος είναι overproduced. Δεδομένου ότι τα κομμάτια είναι από τη φύση τους πολύ δυνατά, δεν είχαν ανάγκη από φλυαρίες και επάρσεις. Αυτό είναι ένα λεπτό σημείο, στο οποίο οι Grizzly Bear για παράδειγμα δεν την έχουν πατήσει ποτέ. Θα ήταν προτιμότερος ένας πιο edgy, λιγότερο γυαλισμένος ήχος.
Στο Awayland οι Ιρλανδοί δεν επαναπαύονται στις κλασικές folk φόρμες, ούτε αναμασάνε τα ίδια μοτίβα. Αντιθέτως, μέσα στις συνθέσεις κρύβεται έντεχνα αρκετός πειραματισμός. Κρύβεται, λέξη όχι τυχαία! Το γεγονός ότι η μουσική είναι αρκετά πιασάρικη και μελωδική αρχικά ξεγελάει, κάνοντάς σε να νομίζεις ότι είναι και απλή. Στην πραγματικότητα όμως ο δίσκος περιέχει υπέροχες λεπτομέρειες και πολύ ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις, οι οποίες, σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές μελωδίες, συνιστούν εντέλει πολύ ολοκληρωμένες συνθέσεις. Είναι προφανές ότι το συγκρότημα έχει μελετήσει σε βάθος τους Grizzly Bear στον τρόπο που χτίζουν τις συνθέσεις τους, ενώ σε δεύτερη φάση ακούμε ξεκάθαρα και Arcade Fire, αλλά και κάτι από Fleet Foxes ενίοτε. Το κερασάκι στην τούρτα (που για κάποιους είναι η ίδια η τούρτα) οι για μια ακόμη φορά πολύ καλοί στίχοι.
Στον αντίποδα, η υπερβολικά πληθωρική παραγωγή έρχεται μάλλον να χαλάσει τα πράγματα, μιας και σε ορισμένα σημεία (όχι σε όλα) ο ήχος είναι overproduced. Δεδομένου ότι τα κομμάτια είναι από τη φύση τους πολύ δυνατά, δεν είχαν ανάγκη από φλυαρίες και επάρσεις. Αυτό είναι ένα λεπτό σημείο, στο οποίο οι Grizzly Bear για παράδειγμα δεν την έχουν πατήσει ποτέ. Θα ήταν προτιμότερος ένας πιο edgy, λιγότερο γυαλισμένος ήχος.
Εδώ που τα λέμε, όμως, το παραπάνω αποτελεί λεπτομέρεια, που δεν είναι ούτε κατά διάνοια ικανή να καταστρέψει το συνολικό αποτέλεσμα. Το Awayland είναι ένας αξιαγάπητος δίσκος, που αναβλύζει ομορφιά από παντού. Ένας δίσκος με μόνο καλά κομμάτια, που περιέχει και τεχνική και συναίσθημα. Και ανβαμφίβολα η πρώτη σπουδαία κυκλοφορία του 2013.
Βαθμολογία: 7½
Βαθμολογία: 7½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Earthly Pleasure , The Waves , Nothing Arrived , Rhythm Composer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου