Κυκλοφορεί: 6 Μαΐου 2013
Οι Savages είναι ένα ακόμα ονόμα από τη λίστα BBC Sound Of 2013 που κυκλοφορεί το ντεμπούτο του. Το Silence Yourself αποτελεί δίσκο όχι απλά μπαγιάτικο, αλλά δύο φορές μπαγιάτικο. Αναβιώνει τον post-punk ήχο από τα late 70's και τα 80's, ο οποίος έχει ήδη αναβιωθεί (και ξεπεραστεί) τα τελευταία 10 χρόνια από μπάντες όπως οι Interpol, οι Editors και οι White Lies. Με την ειδοποιό διαφορά ότι πρόκειται για γυναικείο συγκρότημα με γυναικεία φωνητικά, η κληρονομιά τους εντοπίζεται κυρίως στους Siouxie And The Banshees, αλλά επεκτείνεται και προς Public Image και Joy Division μεριά, από τους οποίους κλέβουν ασυστόλως μπασογραμμές και patterns στα drums.
Η παντελής έλειψη αυθεντικότητας στον ήχο, ωστόσο, αντισταθμίζεται από την εντυπωσιακή τους ενέργεια. Ενέργεια η οποία ξεκινάει από το (αρκετά δυνατό) songwriting, επεκτείνεται στο singing της εκρηκτικής Jehnny Beth και απογειώνεται σύμφωνα με φήμες στις ζωντανές τους εμφανίσεις, οι οποίες λέγεται ότι αποτελούν εμπειρία που αξίζει να ζήσει κανείς. Η ακρόαση του album τους δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ότι οι Savages παίζουν στα δάχτυλα το είδος το οποίο υπηρετούν.
Μια από τις μεγάλες επιτυχίες της μπάντας (αλλά και των παραγωγών Johnny Hostile και Rodaidh McDonald) είναι το γεγονός ότι καταφέρνουν να παίζουν με πολλή φασαρία, χωρίς όμως να χάνεται ποτέ η ισορροπία. Η υπερπληθωρική, ορμητική, ασυγκράτητη (θα μπορούσαμε να κολλήσουμε δεκάδες άλλα επίθετα εδώ) ερμηνεία της Beth, σε συνδυασμό με το εντονότατο distortion στις κιθάρες θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα ηχητικό τσίρκο. Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα είναι απόλυτα ελεγχόμενο και δεν ξεφεύγει ποτέ από τα όρια του καλαίσθητου.
Το Silence Yourself, λοιπόν, δεν είναι παρά μια πολύ καλή αναπαραγωγή του μουσικού παρελθόντος. Άψογα δουλεμένο και άψογα εκτελεσμένο. Για όσους αγαπούν τον post-punk ήχο και δεν ψάχνουν το κάτι διαφορετικό είναι ένας δίσκος χάρμα. Και για όσους αγαπούν τις year end lists όσο τις αγαπά το Indiego Sound, θα κάνουμε μια πρόβλεψη: μην εκπλαγείτε αν βρίσκεται στο top 10 των περισσότερων περιοδικών και sites το Δεκέμβριο.
Η παντελής έλειψη αυθεντικότητας στον ήχο, ωστόσο, αντισταθμίζεται από την εντυπωσιακή τους ενέργεια. Ενέργεια η οποία ξεκινάει από το (αρκετά δυνατό) songwriting, επεκτείνεται στο singing της εκρηκτικής Jehnny Beth και απογειώνεται σύμφωνα με φήμες στις ζωντανές τους εμφανίσεις, οι οποίες λέγεται ότι αποτελούν εμπειρία που αξίζει να ζήσει κανείς. Η ακρόαση του album τους δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ότι οι Savages παίζουν στα δάχτυλα το είδος το οποίο υπηρετούν.
Μια από τις μεγάλες επιτυχίες της μπάντας (αλλά και των παραγωγών Johnny Hostile και Rodaidh McDonald) είναι το γεγονός ότι καταφέρνουν να παίζουν με πολλή φασαρία, χωρίς όμως να χάνεται ποτέ η ισορροπία. Η υπερπληθωρική, ορμητική, ασυγκράτητη (θα μπορούσαμε να κολλήσουμε δεκάδες άλλα επίθετα εδώ) ερμηνεία της Beth, σε συνδυασμό με το εντονότατο distortion στις κιθάρες θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα ηχητικό τσίρκο. Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα είναι απόλυτα ελεγχόμενο και δεν ξεφεύγει ποτέ από τα όρια του καλαίσθητου.
Το Silence Yourself, λοιπόν, δεν είναι παρά μια πολύ καλή αναπαραγωγή του μουσικού παρελθόντος. Άψογα δουλεμένο και άψογα εκτελεσμένο. Για όσους αγαπούν τον post-punk ήχο και δεν ψάχνουν το κάτι διαφορετικό είναι ένας δίσκος χάρμα. Και για όσους αγαπούν τις year end lists όσο τις αγαπά το Indiego Sound, θα κάνουμε μια πρόβλεψη: μην εκπλαγείτε αν βρίσκεται στο top 10 των περισσότερων περιοδικών και sites το Δεκέμβριο.
Βαθμολογία: 8
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Shut Up , Waiting For A Sign , She Will , No Face , Husbands
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου