Είδος: Indie Pop
Κυκλοφορεί: 13 Μαΐου 2013
Βαθμολογία: 9
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Step , Diane Young , Hannah Hunt , Ya Hey
Κυκλοφορεί: 13 Μαΐου 2013
Το 2008 ήταν μια από τις καλύτερες μουσικά χρονιές στην πρόσφατη μνήμη, η οποία χαρακτηρίστηκε κυρίως από τα απίθανα ντεμπούτα που κυκλοφόρησαν κατά τη διάρκειά της. Ανάμεσα στους Fleet Foxes, τους MGMT, τους Bon Iver, τους Last Shadow Puppets και άλλους, ξεχώρισαν και οι Vampire Weekend. Μια μπάντα η οποία παρουσίασε κάτι πραγματικά πρωτότυπο: πάντρεψε την indie pop/rock των 00's με στοιχεία από την αφρικανική, αλλά και από την κλασσική μουσική. Ένα ιδιαίτερο μίγμα που γέννησε ένα απολαυστικό ντεμπούτο το 2008, αλλά και μια πολύ καλή συνέχεια το 2010.
Τα τρία χρόνια που πέρασαν από το προηγούμενο album άλλαξαν ελαφρώς τον ήχο των Vampire Weekend. Οι επιρροές από την Αφρική (οι οποίες ήδη ήταν λίγότερο αισθητές στο δεύτερο album) εξασθενούν κι άλλο, ενώ το αμιγώς pop ύφος ενισχύεται. Τα afro beats και τα αφρικάνικα high life κιθαριστικά riffs πλέον σπανίζουν. Ο ήχος της μπάντας είναι πιο produced από ποτέ και ενίοτε ακούμε ηλεκτρονικά drums, μέχρι και auto-tune στα φωνητικά του ταλαντούχου Ezra Koenig.
Γενικότερα, οι τόνοι πέφτουν πολύ στο Modern Vampires Of The City. Όσοι περίμεναν μια tracklist γεμάτη από "A Punk" και "Cousins" θα απογοητευτούν. Ο δίσκος στο μεγαλύτερο μέρος του είναι μελαγχολικός και πολύ, πάρα πολύ μελωδικός. Κρατάει ακλόνητη την ταυτότητα του συγκροτήματος, αλλά εστιάζει περισσότερο σε επιλεγμένα κομμάτια της. Οι Vampire Weekend απομακρύνθηκαν από τη χίπικη indie κουλτούρα και μοιάζουν με preppy, art school κολεγιόπαιδα περισσότερο από ποτέ.
Κακά τα ψέματα, το album αυτό δεν είναι σαν το ανεπανάληπτο ντεμπούτο τους. Παρόλα αυτά, ανάμεσα σε μερικές μικρές αστοχίες περιέχει πολλές υπέροχες μελωδίες, αντάξιες με αυτές που μας έχουν συνηθίσει. Φωτίζει μια μέχρι πρότινος επισκιασμένη πτυχή της πολύπλευρης μουσικής ταυτότητας της μπάντας. Και εντέλει καταφέρνει να κρατήσει ψηλά την υπόληψη των παιδιών από το Brooklyn, τα οποία συνεχίζουν να έχουν μια εντελώς ξεχωριστή pop αισθητική και να κάνουν κάτι που δεν κάνει κανείς άλλος σήμερα. Αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο.
Τα τρία χρόνια που πέρασαν από το προηγούμενο album άλλαξαν ελαφρώς τον ήχο των Vampire Weekend. Οι επιρροές από την Αφρική (οι οποίες ήδη ήταν λίγότερο αισθητές στο δεύτερο album) εξασθενούν κι άλλο, ενώ το αμιγώς pop ύφος ενισχύεται. Τα afro beats και τα αφρικάνικα high life κιθαριστικά riffs πλέον σπανίζουν. Ο ήχος της μπάντας είναι πιο produced από ποτέ και ενίοτε ακούμε ηλεκτρονικά drums, μέχρι και auto-tune στα φωνητικά του ταλαντούχου Ezra Koenig.
Γενικότερα, οι τόνοι πέφτουν πολύ στο Modern Vampires Of The City. Όσοι περίμεναν μια tracklist γεμάτη από "A Punk" και "Cousins" θα απογοητευτούν. Ο δίσκος στο μεγαλύτερο μέρος του είναι μελαγχολικός και πολύ, πάρα πολύ μελωδικός. Κρατάει ακλόνητη την ταυτότητα του συγκροτήματος, αλλά εστιάζει περισσότερο σε επιλεγμένα κομμάτια της. Οι Vampire Weekend απομακρύνθηκαν από τη χίπικη indie κουλτούρα και μοιάζουν με preppy, art school κολεγιόπαιδα περισσότερο από ποτέ.
Κακά τα ψέματα, το album αυτό δεν είναι σαν το ανεπανάληπτο ντεμπούτο τους. Παρόλα αυτά, ανάμεσα σε μερικές μικρές αστοχίες περιέχει πολλές υπέροχες μελωδίες, αντάξιες με αυτές που μας έχουν συνηθίσει. Φωτίζει μια μέχρι πρότινος επισκιασμένη πτυχή της πολύπλευρης μουσικής ταυτότητας της μπάντας. Και εντέλει καταφέρνει να κρατήσει ψηλά την υπόληψη των παιδιών από το Brooklyn, τα οποία συνεχίζουν να έχουν μια εντελώς ξεχωριστή pop αισθητική και να κάνουν κάτι που δεν κάνει κανείς άλλος σήμερα. Αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο.
Βαθμολογία: 9
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Step , Diane Young , Hannah Hunt , Ya Hey
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου