23.12.14

Best of 2014: ALBUMS



Παρακάτω θα βρείτε συγκεντρωτικά τα 20 καλύτερα albums του 2014, τα οποία ψήφισε το Indiego Sound στην φετινή blogovision. Μετά το Νο.1 ακολουθεί και μια ανακοίνωση...



20. Royal Blood - Royal Blood



19. Temples - Sun Structures



18. The Black Keys - Turn Blue



17. The Twilight Sad - Nobody Wants To Be Here And Nobody Wants To Leave

  

16. Spoon - They Want My Soul

  

15. Todd Terje - It's Album Time

  

14. Perfume Genius - Too Bright

  

13. Future Islands - Singles

  
12. Caribou - Our Love



11. Wild Beasts - Present Tense
 
  

10. Flying Lotus - You're Dead!

  
9. Mac DeMarco - Salad Days

  

8. Swans - To Be Kind

  

7. Run The Jewels - Run The Jewels 2

  

6. FKA Twigs - LP1

  

5. Sharon Van Etten - Are We There

  

4. Sun Kil Moon - Benji



3. Beyoncé - Beyoncé



2. The War On Drugs - Lost In The Dream
 
  

1. St. Vincent - St. Vincent



Και μία ανακοίνωση!

Με το τέλος του 2014 κλείνει το πρώτο μισό της δεκαετίας των 2010's και το Indiego Sound ετοιμάζει ένα αφιέρωμα για τη μουσική των τελευταίων 5 χρόνων. Πρόκειται για μια λίστα με τους 50 καλύτερους δίσκους της περιόδου 2010-2014, ιεραρχημένους από το Νο.50 μέχρι το Νο.1. Θα είναι η λίστα με την πλέον βαρύνουσα σημασία από όλες αυτές που έχει κάνει το Indiego Sound αυτά τα 4 χρόνια. Θα δημοσιευτέι την 1η Ιανουαρίου του 2015, τη μέρα δηλαδή που θα μπούμε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας. Stay tuned!

26.11.14

Julian Casablancas + The Voidz - Tyranny

Είδος:  Experimental Rock  /  Synthpunk
Κυκλοφορεί:  23 Σεπτεμβρίου 2014


     Ο τίτλος του νέου δίσκου του Julian Casablancas (με τους Voidz) είναι αρκετά αντιπροσωπευτικός των πρώτων ακροάσεων. Υπό τα πυκνά στρώματα της πληθωρικής παραγωγής, τα 62 διόλου εύπεπτα λεπτά πειραματισμών, δυσαρμονιών και θορύβου αποβαίνουν πράγματι "τυραννικά" για το αυτί, τουλάχιστον μέχρι να αναπτυχθεί μια σχέση οικειότητας μαζί τους. Αλλά κι όταν αυτό συμβεί, ένα γλυκόπικρο καταστάλαγμα συμπάθειας και συγχρόνως αποστροφής έρχεται να μπερδέψει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

>>> Διαβάστε τη συνέχεια εδώ


Βαθμολογία:  6½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: 
Take Me In Your Army
, Human Sadness , Father Electricity , Dare I Care

21.11.14

Pink Floyd - The Endless River

Είδος:  Progressive Rock
Κυκλοφορεί:  10 Νοεμβρίου 2014


     Λέγονται και γράφονται πολλά τους τελευταίους μήνες για το Endless River. Αναλύσεις επί αναλύσεων για το εγχείρημα των Gilmour & Mason, για τον επίλογο της ιστορίας των Pink Floyd, για την απόπειρα ενοποίησης σκόρπιων ηχογραφήσεων της περιόδου του Division Bell (1994), για τον φόρο τιμής στον Wright –και για άλλα, πολλά. Στο παρόν κείμενο, όμως, θα μείνουμε στη μουσική και μόνο. Στο στοιχείο δηλαδή για το οποίο το όνομα Pink Floyd απασχόλησε, απασχολεί και θα απασχολεί το κοινό. Είναι η περίπτωση του συγκροτήματος τέτοια, ώστε κάνει οποιαδήποτε άλλη αναφορά να φαντάζει μικρή και περιττή αυτήν την ώρα. Η ώρα των Pink Floyd είναι η ώρα της μουσικής.

>>> Διαβάστε τη συνέχεια εδώ


Βαθμολογία:  5½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: 
It's What We Do , Anisina , Surfacing , Louder Than Words

8.11.14

Perfume Genius - Too Bright

Είδος:  Indie Pop
Κυκλοφορεί:  22 Σεπτεμβρίου 2014



     Ο νέος δίσκος του Perfume Genius είναι εξίσου καλός με τον προηγούμενο, αλλά μοιάζει προορισμένος για να γίνει αυτός που θα τον εδραιώσει στην πρώτη γραμμή των indie ονομάτων, κάτι που δεν είχε συμβεί μέχρι στιγμής. Ο λόγος είναι ότι ο Mike Hadreas αυτή τη φορά εμπλουτίζει τον ήχο του με περισσότερα στοιχεία, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα πληρέστερο, ικανό να τραβήξει την προσοχή μεγαλύτερου μέρους του κοινού. Το υπέροχο πρώτο single Queen είναι ενδεικτικό αυτού του ανοίγματος και αποτελεί ίσως την πιο ολοκληρωμένη του σύνθεση.
     Το δυνατό στοιχείο του Perfume Genius παραμένει η ικανότητά του να σκαρφίζεται καλές μελωδίες, αλλά και να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του με μια αμεσότητα που αποφεύγει να γίνει άβολη για τον ακροατή, παρά το γεγονός ότι η θεματολογία του είναι μόνιμα δραματική και τα κομμάτια του εντελώς προσωπικά και βιωματικά. Οι μελωδίες και οι στίχοι, βέβαια, βρίσκονται ένα σκαλί κάτω σε σχέση με ό,τι ακούσαμε στον προηγούμενο δίσκο, όμως αυτό αντισταθμίζεται από τις αναβαθμισμένες ενορχηστρώσεις και την διεύρυνση της ηχητικής παλέτας.
     Αυτά που πάντα έλειπαν (και συνεχίζουν να λείπουν) από τον κατά τα άλλα αξιαγάπητο Perfume Genius είναι η τεχνική και η ποικιλομορφία, που θα έδιναν στις συνθέσεις του την απαραίτητη ώθηση ώστε να περάσουν στη σφαίρα του εκπληκτικού. Παρόλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι ο Hadreas λειτουργεί άψογα στο απλοϊκό μουσικό του πλαίσιο. Στο κάτω κάτω, η πολυπλοκότητα ποτέ δεν ήταν βασικό ζητούμενο στην pop.
     
    
Βαθμολογία:  8

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: 
I Decline
, Queen , No Good , Don't Let Them In

25.10.14

Flying Lotus - You're Dead!

Είδος:  Electronic / Experimental / Hip Hop / Jazz Fusion
Κυκλοφορεί:  6 Οκτωβρίου 2014


     Για τους φίλους του είδους είναι γνωστό ότι από το 2006 που κυκλοφορεί δίσκους, ο Flying Lotus παραδίδει πάντα πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές, ξεχωρίζοντας πάντοτε για την ευρυγώνια οπτική του και τη μοναδική του άποψη σε αυτό που λέμε "ψαγμένη" ηλεκτρονική μουσική. Το "You're Dead!", όμως, βρίσκει τον Αμερικανό σε μια εντυπωσιακή δημιουργική έξαρση, που ξεφεύγει ακόμα και από τα δικά του, υψηλά standards.
     Η νέα, πολυεπίπεδη ηχητική πρόταση του Flying Lotus διεισδύει στην avant-garde, πειραματική jazz fusion που εμπνεύστηκαν κατά τη δεκαετία του '70 καλλιτέχνες όπως ο Miles Davis, οι Weather Report και ο Sun Ra, προσαρμόζοντάς την στα δικά του ηλεκτρονικά standards και προσθέτοντας λιγοστές hip hop πινελιές (με τη συνδρομή των κορυφαίων ονομάτων του Kendrick Lamar και του Snoop Dogg). Κομμάτια που διαρκούν κατά μέσο όρο δύο μόνο λεπτά, χωρίς κουπλέ, ρεφρέν και γέφυρες φυσικά, διαδέχονται το ένα το άλλο με ελάχιστες διακοπές, δημιουργώντας αλληλουχίες ηχοτοπίων που αναμειγνύονται αρμονικά. Κάθε κομμάτι αποτελεί μια μονάχα συνιστώσα του συνόλου και από μόνο του δεν στέκεται βγάζοντας κάποιο νόημα. Η συνισταμένη τους, όμως, δηλαδή ο δίσκος στην ολότητά του, είναι μια μαγευτική, πολυσυλλεκτική ηχητική περιπλάνηση, από αυτές που γίνονται καλύτερα με τα μάτια κλειστά και τη φαντασία σε εγρήγορση.
     Παράλληλα με τη γνωστή, υψηλή ηχητική του αισθητική, είναι αξιοθαύμαστο το πόσο καλά έχει ενσωματώσει τις jazz αναφορές ο Flying Lotus στον ηλεκτρονικό του ήχο. Μπορεί σε ορισμένες στιγμές να γίνεται "φλύαρος" στην προσπάθειά του να τα χωρέσει όλα, όμως τις περισσότερες φορές το χειρίζεται πολύ εύστοχα. Η μουσική του δεν είναι και η πιο easy listening εκεί έξω, ποτέ δεν ήταν. Ειδικά ο συγκεκριμένος δίσκος, όμως, αξίζει να ακουστεί από όλους. Πρόκειται για μια σπουδαία εξέλιξη, που αποκαλύπτει το καλλιτεχνικό του όραμα στην πιο ολοκληρωμένη του, ίσως, μορφή ως τώρα.

Βαθμολογία:  8

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:
Κανένα! (ακούγεται καλύτερα ολόκληρος)

13.10.14

Caribou - Our Love

Είδος:  Electronic
Κυκλοφορεί:  6 Οκτωβρίου 2014



     Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται εκτενώς με τις θετικές επιστήμες συχνά υπερτροφοδοτούν τη λογική πτυχή της ανθρώπινης προσωπικότητας, αφήνοντας τη συναισθηματική τους πλευρά στο περιθώριο να ατροφεί. Η ιδιότητα του Καναδού Dan Snaith ως διδάκτορα μαθηματικού του Imperial, όμως, δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο στην καλλιτεχνική του έκφραση. Αντιθέτως, από το 2000 που δραστηριοποιείται με τα διάφορα projects του (Manitoba, Caribou, Daphni) στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής (έναν χώρο που πλήτεται εκ των έσω από ένα σωρό άψυχες, άχρωμες και άοσμες, συναισθηματικά νεκρές μουσικές), έχει καταφέρει να αναδειχθεί σε έναν από τους κορυφαίους παραγωγούς, ξεχωρίζοντας για την ικανότητά του να δίνει ανθρώπινη υπόσταση σε ό,τι δημιουργεί, ιδιαίτερα στις πιο πρόσφατες δουλειές του (με αποκορύφωμα το καταξιωμένο "Swim" του 2010).
     Στο "Our Love" αποκαλύπτεται μάλλον η πιο pop εκδοχή του καλλιτέχνη μέχρι σήμερα, επομένως έχουμε και την πιο προσιτή στο ευρύ κοινό, ίσως, δουλειά του. Αυτό συμβαίνει διότι το ύφος των περισσότερων συνθέσεων (ναι, συνθέσεων!) υπογραμμίζει περισσότερο την ιδιότητα "μουσικός", παρά την ιδιότητα "παραγωγός". Στοιχείο βέβαια που (καθόλου τυχαία) συναντάει κανείς στους σπουδαιότερους ηλεκτρονικούς καλλιτέχνες της εποχής μας: στον James Blake, τον Todd Terje, τον Flying Lotus και άλλους. Και εδώ που τα λέμε, ποιος είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει ότι θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Ποια ηχητική καινοτομία και ποια μουσική τεχνολογία είναι ικανή να υποκαταστήσει το συστατικό που εδώ και αιώνες προσδίδει στη μουσική τη μαγεία της, τον συνδυασμό, δηλαδή, συγχορδιών και μελωδίας;
     Η απάντηση στο σχεδόν φιλοσοφικό ερώτημα φαίνεται να είναι γνωστή στον Caribou, ο οποίος επιλέγει και χτίζει τα περισσότερα κομμάτια του πάνω σε μελωδίες, συχνά εκπληκτικές μάλιστα. Το Silver και το "Back Home" περιέχουν τις κορυφαίες εξ' αυτών, με το "Second Chance" να ακολουθεί από κοντά. Όλα τους κομμάτια με τονισμένο το pop στοιχείο, που όμως δεν γίνονται επ' ουδενί σαχλά. Το πρώτο single Can't Do Without You από την άλλη, μαζί με το Mars, μπορεί να ακολουθούν μια πιο παραδοσιακή ηλεκτρονική κατεύθυνση, όμως ξεχωρίζουν οπωσδήποτε, το πρώτο με την υπέροχη κλιμάκωση και το δεύτερο με την έξυπνη ρυθμολογία και την "ανήσυχη" ατμόσφαιρα που δημιουργεί (αν και μάλλον διαρκεί περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε).
     Αν κάτι δεν καταφέρνει ο Caribou με το "Our Love", αυτό είναι να κάνει κάποιου είδους game changing statement. Να φτιάξει, με άλλα λόγια, κάτι το οποίο θα δημιουργήσει σπίθες έμπνευσης, θα δρομολογήσει νέες μουσικές κατευθύνσεις και θα μείνει ως κάτι διαχρονικό και απαραίτητο. Το νέο album του Flying Lotus (το Indiego Sound ετοιμάζει ήδη το review) πλησίασε περισσότερο σε κάτι τέτοιο. Αλίμονο, όμως, αν οι κυκλοφορίες αξιολογούνταν μόνο σε αυτή τη βάση και όχι με κριτήριο την ποιότητα και την απόλαυση. Σ' αυτά τα τελευταία, το "Our Love" κερδίζει επάξια το "Λίαν Καλώς".
    
Βαθμολογία:  8

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: 
Can't Do Without You 
, Silver , Mars , Back Home

3.10.14

Alt-J - This Is All Yours

Είδος:  Indie Pop / Art Rock
Κυκλοφορεί:  22 Σεπτεμβρίου 2014



     Το "δύσκολο δεύτερο album" των Alt-J μπορεί να μην είναι καλύτερο από το έξοχο ντεμπούτο τους, είναι όμως πιο ενδιαφέρον από τη συντριπτική πλειοψηφία της φετινής δισκογραφίας. Το συγκρότημα, χωρίς τον Gwil Sainsbury πλέον, ρίχνει σε γενικές γραμμές τους τόνους και εξερευνά την πιο ατμοσφαιρική πτυχή του ήχου του. Όσοι δεν συμπάθησαν άμεσα την εκλεπτυσμένη art rock του προηγούμενου δίσκου, είναι αμφίβολο ότι θα απολαύσουν τον καινούριο. Οι χάρες του είναι πιο βαθιά κρυμμένες και θα αποκαλυφθούν μόνο στους υπομονετικούς. Η δύναμη των μελωδιών είναι "υπόγεια" και χτυπά απροειδοποίητα, ενώ η δομή των κομματιών συνήθως δεν ακολουθεί την πεπατημένη, επιφυλάσσοντας εκπλήξεις και συχνές εναλλαγές. Χιτάκια υπάρχουν (όσο μπορείς να αποκαλέσεις "χιτάκι" ένα κομμάτι των Alt-J), ωστόσο δεν επισκιάζουν ιδιαίτερα το πολύ καλό σύνολο. Κάποιες ιδέες, βέβαια, μοιάζουν άστοχες ή ημιτελείς στην ανάπτυξη τους, γεγονός που αποτελεί και τη μεγαλύτερη αδυναμία του δίσκου. Παρόλα αυτά, το "This Is All Yours" παραμένει ένα επιτυχημένο δεύτερο βήμα, που συνιστά καλλιτεχνική επέκταση για τους Alt-J, χωρίς να αλλοιώνει την ιδιαιτερότητα της ηχητικής τους ταυτότητας.

Βαθμολογία:  7½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: 
Every Other Freckle
, Left Hand Free , Hunger Of The Pine , Warm Foothills

27.9.14

The Drums - Encyclopedia

Είδος:  Indie Pop / Post-Punk
Κυκλοφορεί:  22 Σεπτεμβρίου 2014


     Οι "ηλιόλουστες" surf rock αναφορές των Drums, που είχαν ήδη αρχίσει να υποχωρούν από τον προηγούμενο δίσκο, έχουν πλέον δώσει ολοκληρωτικά τη θέση τους σε έναν ήχο πιο ψυχρό και σκοτεινό, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια indie pop εκδοχή του post-punk. Στα δώδεκα κομμάτια του "Encyclopedia" γίνεται εμφανής μια τάση για πειραματισμό, μια διάθεση του συγκροτήματος να προσφέρει κάτι διαφορετικό. Και παρόλο που το παραπάνω είναι οπωσδήποτε θεμιτό, οι συνθέσεις δεν είναι πάντα αρκετά στιβαρές για να υποστηρίξουν μια τέτοια στροφή. Συμπαθητικές στιγμές υπάρχουν, όπως το όμορφα δυσαρμονικό Magic Mountain, το "Let Me" με το νευρώδες drumming και τα δύο τελευταία κομμάτια, που περιέχουν και τις καλύτερες μελωδίες του δίσκου. Ωστόσο, οι στιγμές αυτές χάνονται μέσα σε ένα σύνολο μέτριο, που υποφέρει από πολύ περισσότερες περιττές. Πάντως, αν και είναι ξεκάθαρα η πιο αδύναμη δουλειά τους, το "Encyclopedia" δίνει την αίσθηση ότι οι Drums έχουν κι άλλα να μας πουν.


Βαθμολογία:  5½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: 
Magic Mountain
, Let Me , There is Nothing Left , Wild Geese

17.9.14

Interpol - El Pintor

Είδος:  Indie Rock / Post-Punk Revival
Κυκλοφορεί:  8 Σεπτεμβρίου 2014


     Είτε αντιμετωπίσουμε τους Interpol ως μια μοντέρνα εκδοχή της post-punk των Joy Division, είτε τους δούμε σαν πρωτεργάτες του indie rock ρεύματος των '00s μαζί με δυο τρεις ακόμα μπάντες, η σπουδαιότητά τους είναι αδιαπραγμάτευτη. Η διαχρονικότητά τους, αντιθέτως, είχε αρχίσει να τίθεται υπό αμφισβήτηση μετά τη μέτρια αποδοχή του τέταρτου, ομώνυμου δίσκου τους, ο οποίος δημιούργησε σε αρκετούς την εντύπωση ότι οι Νεοϋορκέζοι βρίσκονται σε μια φάση σταδιακής παρακμής.

>>> Διάβασε τη συνέχεια εδώ

Βαθμολογία:  7½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:
All The Rage Back Home
, My Desire , Anywhere , Ancient Ways , Tidal Wave

9.9.14

Royal Blood - Royal Blood

Είδος:  Rock
Κυκλοφορεί:  25 Αυγούστου 2014


     Ένα μπλουζάκι "Royal Blood" που φορέθηκε από τον Matt Helders, drummer των Arctic Monkeys, κατά τη διάρκεια του show τους στο Glastonbury του 2013 ήταν αρκετό για να σηματοδοτήσει την έναρξη μιας καριέρας, που όπως όλα δείχνουν έχει μέλλον μπροστά της. Έκτοτε οι Royal Blood έχουν κυκλοφορήσει πετυχημένα singles, έχουν ανοίξει τις τεράστιες συναυλίες των Monkeys στο Finsbury Park του Λονδίνου τον περασμένο Μάιο (το Indiego Sound ήταν παρόν στην πρώτη από αυτές, μπορείτε να διαβάσετε μερικά σχόλια για τη συναυλία εδώ) και έχουν σπάσει τριετές ρεκόρ πωλήσεων πρώτης εβδομάδας στη Βρετανία με την κυκλοφορία του ομότιτλου ντεμπούτου τους.
     Η εμπορική επιτυχία δεν είναι τυχαία. Το συγκρότημα έχει αποδομήσει το rock στα πλέον θεμελιώδη (και ευρέως γνώριμα) συστατικά του, δηλαδή ένα εκρηκτικό rhythm section και μια σειρά από straightforward πεντατονικά riffs (που παίζονται από ενα μπάσο τόσο πειραγμένο, που μοιάζει με κιθάρα), ο συνδυασμός των οποίων είναι catchy as hell, που θα έλεγαν και οι συμπατριώτες τους. Είναι λίγο πολύ η δοκιμασμένη συνταγή που ακολούθησαν προηγουμένως οι White Stripes, οι Band Of Skulls και οι Black Keys, αν και τελικά ο ήχος φέρνει περισσότερο στους μεσαίους, καθώς και στους Queens Of The Stone Age στο λίγο πιο... pop.
     Στην tracklist του δίσκου κυριαρχεί η έννοια της άμεσης εκτόνωσης. Είναι ένας rock 'n' roll σίφουνας, που δεν θα σου αφήσει περιθώρια να σκεφτείς ή να νιώσεις. Ή θα αφεθείς στην ορμή του χωρίς να το ψάξεις πολύ, ή θα πατήσεις το "stop". Ατμοσφαιρικότητα, συναίσθημα, λυρισμός, πειραματισμός, είναι όλες λέξεις άγνωστες. Τελικά, όμως, όσο μονοδιάστατος και να είναι αυτός ο ήχος, οι Royal Blood σε πείθουν να αφεθείς στον σίφουνά τους. Είναι ξεκάθαροι στο ύφος τους και παίζουν καλά στις δυνάμεις τους, χωρίς να ρισκάρουν να βάλουν τρικλοποδιές στον εαυτό τους πηγαίνοντας για το "κάτι παραπάνω". Είναι απλοί και εθιστικοί, rock (με βαρύ "r") μέχρι το κόκκαλο και σ' όποιον αρέσουν. Και απ' ό,τι φαίνεται από τις πωλήσεις, αρέσουν σε πολλούς.

Βαθμολογία:  7½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: 
Out Of The Black
, Come On Over , Little Monster , Careless

5.9.14

FKA Twigs - LP1

Είδος:  R&B  /  Electronic
Κυκλοφορεί:  11 Αυγούστου 2014


     Αν υπάρχει μία κυρίαρχη τάση στην εναλλακτική σκηνή της νέας δεκαετίας, αυτή είναι η επιστροφή στη μαύρη μουσική. Από τα τέλη των '00s ήδη, το indie rock ρεύμα που μεσουρανούσε στην προηγούμενη δεκαετία είχε φτάσει σε έναν κορεσμό, γεγονός αναμενόμενο, αν αναλογιστεί κανείς το πόσες κιθαριστικές μπάντες αναβίωσης ξεπηδούσαν επί δέκα χρόνια από παντού. Αναπόφευκτα, λοιπόν, επήλθε μια σταδιακή μετατόπιση των trends, με τις μεν κορυφαίες rock μπάντες να γίνονται mainstream (Arctic Monkeys, The Black Keys, Arcade Fire κ.ά.) και τη δε εναλλακτική σκηνή να αναζητά νέο πρόσφορο μουσικό έδαφος σε "μαύρα" είδη όπως η soul, το hip hop και το R&B, τα οποία στην προηγούμενη δεκαετία κινούνταν κυρίως στη σφαίρα του mainstream.

>>> Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Βαθμολογία:  8½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: 
Lights On , Two Weeks , Pendulum , Video Girl

3.9.14

Spoon - They Want My Soul

Είδος:  Indie Rock
Κυκλοφορεί:  11 Αυγούστου 2014




     Υπάρχει μια κατηγορία συγκροτημάτων, τα οποία ενώ παρουσιάζουν σταθερά καλές δουλειές που δεν περνούν απαρατήρητες, δεν καταφέρνουν να λάβουν την ευρεία αναγνώριση που τους αξίζει και να "εκτοξευθούν" εμπορικά. Η πενταμελής indie rock μπάντα των Spoon από το Τέξας, που μετρά είκοσι χρόνια πορείας και οχτώ πλέον δίσκους, ανήκει οπωσδήποτε σε αυτήν την αδικημένη κατηγορία.

>>> Διάβασε τη συνέχεια εδώ

Βαθμολογία:  8

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: 
Inside Out
, Do You , Knock Knock Knock , They Want My Soul

21.8.14

Parquet Courts - Sunbathing Animal

Είδος:  Garage Rock  /  Post-Punk Revival  /  Art Punk
Κυκλοφορεί:  2 Ιουνίου 2014




     Το άψογο ντεμπούτο των Parquet Courts, που κυκλοφόρησε αρχικά το 2012 και επανακυκλοφόρησε γνωρίζοντας επιτυχία το 2013, αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες οάσεις στην κιθαριστική ξηρασία που χαρακτηρίζει την ανεξάρτητη σκηνή την τελευταία πενταετία. Στο ίδιο ύφος, οι Τεξανοί κυκλοφορούν τώρα το "δύσκολο δεύτερο άλμπουμ", το οποίο καταφέρνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων - χωρίς να δίνει όμως κάτι παραπάνω από αυτό.

>>> Διάβασε τη συνέχεια εδώ

Βαθμολογία:  7

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: 
Bodies , Black And White , She's Rollin , Instant Disassembly , Raw Milk