29.2.12

Anais Mitchell - Young Man In America

Είδος:  Folk  /  Indie Folk
Κυκλοφορεί:  13 Φεβρουαρίου 2012



    
     Η επιστροφή της Anais Mitchell γίνεται με ένα πανέμορφο album, που σταθεροποιεί τη θέση της στην πρώτη γραμμή της folk τραγουδοποιίας.
     Μετά την αποθέωση του προηγούμενού της δίσκου από τον τύπο, η κυκλοφορία ενός εξίσου καλού ήταν σίγουρα πρόκληση και αναμφίβολα εγχείρημα καθόλου εύκολο. Κι όμως, η Anais ανταποκρίθηκε παραπάνω από ικανοποιητικά στις προσδοκίες του κοινού, παρουσιάζοντάς μας ακόμη έναν υψηλότατου επιπέδου δίσκο.
     Επηρεασμένο από την αμερικανική κοινωνία και την οικονομική κρίση και με τη φωτογραφία του πατέρα της όταν ήταν 30 χρονών (δηλαδή όσο είναι εκείνη τώρα) στο εξώφυλλο, το "Young Man In America" κεντρίζει την προσοχή από την πρώτη στιγμή.
     Περνώντας, όμως, στο μουσικό κομμάτι, διαπιστώνει κανείς ότι εκεί βρίσκεται το πραγματικό ενδιαφέρον. Η πεντακάθαρη παραγωγή αναδεικνύει απόλυτα την άψογη, χαρακτηριστική φωνή της Anais, καθώς και τους ήχους από τα όργανα (δηλαδή τις κιθάρες κατά κύριο λόγο). Ο ήχος είναι απλός αλλά γεμάτος και πραγματικά "χαϊδεύει" τα αυτιά. Το ίδιο και οι συνθέσεις, οι οποίες κυμαίνονται από αρκετά καλές, έως εξαιρετικές.
     Γενικά, πρόκειται για δίσκο στον οποίο όλα λειτουργούν ρολόι. Η διαχρονικότητά του είναι εγγυημένη και θα αποδειχθεί σε βάθος χρόνου, από εκεί και πέρα εξαρτάται από το προσωπικό γούστο του καθενός το αν θα αρέσει. Η άποψη του Indiego Sound είναι προφανής και η ευχή του είναι να μην αγνοηθεί το Δεκέμβριο στα year end lists, όπως είχε συμβεί για λόγους άγνωστους με τον προηγούμενο δίσκο της...

Βαθμολογία:  7½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:   Young Man In America , Coming Down , Tailor   (previews)
Official Website

26.2.12

The Ting Tings - Sounds From Nowheresville

Είδος:  Indie Pop  /  Indie Rock
Κυκλοφορεί:  27 Φεβρουαρίου 2012

     
     Ο πρώτος τους δίσκος πούλησε περίπου 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Ο δεύτερος δίσκος είναι εδώ και περιέχει ορισμένα από τα καλύτερα pop singles που θα ακούμε όλη τη χρονιά!
     Ο εν λόγω δίσκος έχει δέχεται τα πυρά της μεγαλύτερης μερίδας των κριτικών του πλανήτη.  Το Indiego Sound τους καταλαβαίνει απόλυτα... Ο δίσκος έχει πολλά στοιχεία-κράχτες, που συναντάμε σε μέτρια ή κακά albums: είναι μικρός σε διάρκεια, περιέχει αρκετά filler tracks μετά τη μέση του, ενώ δεν έχει ίχνος συνοχής. Οι Ting Tings έχουν χωρέσει μέσα σε 10 κομμάτια σχεδόν ισάριθμα μουσικά είδη! Από funk rock και hip hop στα "Hang It Up" και "Guggenheim" αντίστοιχα, μέχρι ska στο "Soul Killing", σκληρές indie rock κιθάρες στο "Give It Back", synthpop στο "One By One", noise pop και electropop στο "Silence", αλλά και μπαλάντες (τα 2 τελευταία κομμάτια). Μέσα σε αυτόν τον κακό χαμό υπάρχει αρκετή σαβούρα, μιας και οι βρετανοί δεν ανταπεξέρχονται καλά σε όλα τα είδη (θα ήταν υπερφυσικό, ή απλά "Moby", αν συνέβαινε κάτι τέτοιο!).
     Παρόλα αυτά, εκεί που οι Ting Tings το 'χουν, το 'χουν για τα καλά! Δεν βλέπουμε συχνά τόσο ζωηρούς funk ρυθμούς, συνδυασμένους με pop/rock ταπεραμέντο, ούτε φτιάχνονται συχνά κομμάτια που σε "χτυπάνε" τόσο άμεσα, όσο τα highlights του album αυτού. To  "Hang It Up", για παράδειγμα, μοιάζει γεννημένο dancefloor anthem, ενώ το "Guggenheim" είναι σαν να ξεκινάει από εκεί που σταμάτησε το εξαιρετικό "99 Problems" του Jay-Z.
     Έτσι, μπορεί το "Sounds Of Nowheresville" να καταρρίπτει κάθε στοιχείο ομοιογένειας που χαρακτηρίζει τα albums και να θυμίζει best of συλλογή της Madonna, μπορεί να είναι αποπροσανατολισμένο, μπορεί ως σύνολο να είναι μέτριο, αλλά οι καλές του στιγμές είναι τόσο καλές, που δεν μπορούν παρά να του προσφέρουν την αναγνώριση και την επιτυχία, μέσα στους επόμενους μήνες.

Βαθμολογία:  7

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Hit Me Down Sonny , Hang It UpGuggenheim 
Official Website

23.2.12

Perfume Genius - Put Your Back N 2 It

Είδος:  Indie Pop  /  Lo-Fi 
Κυκλοφορεί:  20 Φεβρουαρίου 2012


    Το δεύτερο album του Perfume Genius έχει αρκετούς λόγους για να θεωρηθεί μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2012 μέχρι στιγμής.
     Ο Mike Hadreas, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, αποτελεί "εύρημα" των Los Campesinos!, οι οποίοι τον βοήθησαν να κυκλοφορήσει το πρώτο του  album το 2010. Η πορεία του αποδείχθηκε ανοδική, καθώς την περασμένη χρονιά περιόδευσε μαζί με τους Beirut.
     To 2012 τον βρίσκει στον δεύτερό του δίσκο, έναν δίσκο ισορροπημένο, καλογραμμένο και άξιο διάδοχο του πρώτου. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τη μουσική του, θα πρέπει να πούμε ότι είναι απλή, αλλά γεμάτη συναίσθημα. Οι ενορχηστρώσεις περιλαμβάνουν κυρίως πιάνο, ηλεκτρονικούς ήχους και σπανίως κιθάρα, ενώ η παραγωγή είναι αρκετά lo-fi. Οι μελωδίες του  πιάνου, το οποίο κυριαρχεί, μπορεί να είναι απλοϊκές (για αρχάριους θα έλεγε κανείς), αλλά είναι υπέροχες και καταφέρνουν να μεταδώσουν το συναίσθημα του καλλιτέχνη, το οποίο ξεχειλίζει σε κάθε δευτερόλεπτο του δίσκου.
     Το παραπάνω αποτελεί και το πλέον γοητευτικό στοιχείο της μουσικής αυτής. Ο Hadreas φαίνεται ότι είναι από τους ανθρώπους που δεν βρήκαν το δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα. Η μουσική μοιάζει να λειτουργεί λυτρωτικά για εκείνον, σαν πεδίο εκτόνωσης των προβλημάτων, ή σαν καταγραφή προσωπικών του εμπειριών. Αυτό γίνεται ολοφάνερο αν προσέξει κανείς τους στίχους, οι οποίοι λόγω της συχνά ιδιαίτερης και αυστηρά προσωπικής θεματολογίας τους μπορεί να αγγίξουν ένα περιορισμένο κομμάτι του κοινού, αλλά ως αφοπλιστικά αληθινοί και ειλικρινείς, δεν μπορούν παρά να συγκινήσουν τους πάντες. Κομμάτια όπως τα "Take Me Home" και "Sister Song" θα σας πείσουν για αυτό.
     Κακά τα ψέματα, ο δίσκος αυτός, τουλάχιστον στα μάτια του Indiego Sound, δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό, λόγω της πολύ περιορισμένης μουσικότητάς του. Τελειώνοντας την ακρόαση οπωσδήποτε νιώθεις ότι κάτι λείπει. Με άλλα λόγια, η απλότητα αυτή περιορίζει το δίσκο και δεν τον αφήνει να απογειωθεί. Παρόλα αυτά, η μουσική και οι στίχοι είναι τόσο συναισθηματικά φορτισμένοι, που αρκούν για να αναδείξουν το "Put Your Back N 2 It" ως ένα από τα πιο αγαπημένα albums που ακούσαμε τελευταία.

Βαθμολογία:  8

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Normal Song , 17 , All Waters , Hood

16.2.12

Sleigh Bells - Reign Of Terror

Είδος:  Noise Pop  /  Dance Punk  /  Indie Pop
Κυκλοφορεί:  20 Φεβρουαρίου 2012


     
 
     Έπειτα από ένα εκπληκτικό ντεμπούτο, οι Sleigh Bells κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο τους - με λιγότερο ικανοποιητικά αποτελέσματα.
     Για όσους έχουν έρθει σε επαφή με το συγκρότημα στο παρελθόν, ο ήχος του νέου αυτού album θα φανεί οικείος. Οι Sleigh Bells επιμένουν στο ίδιο noise pop ύφος, με μια μικρή τάση προς το πιο πληθωρικό και "επιθετικό", δηλαδή με ακόμα περισσότερη βρώμα και φασαρία. Οι σκληρές ηλεκτρικές κιθάρες σε συνδυασμό με το drum machine, που θυμίζει πολυβόλο, παραμένουν σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος και εξαπολύουν απίστευτη ενέργεια, ικανή για να μας δημιουργήσει μια δαιμονισμένη επιθυμία να τους δούμε live! Και η λέξη "δαιμονισμένη" δεν είναι τυχαία, μιας και ο τίτλος του album σε συνδυασμό με τα κομμάτια "Demons" και "Road To Hell" κάπου εκεί παραπέμπουν...
     Πάντως, αν και η παραγωγή του είναι πιο προσεγμένη, ο νέος αυτός δίσκος είναι αναμφίβολα κατώτερος του προηγούμενου. Οι πανέξυπνοι ρυθμοί, τα άψογα riffs και η σπιρτάδα έχουν δώσει τη θέση τους σε πιο συμβατικούς, συνηθισμένους και ορισμένες φορές βαρετούς ρυθμούς και συνθέσεις, που προσπαθούν να καλύψουν την έλλειψη φαντασίας με ένταση και φασαρία. Έτσι, μια επιλεκτική ακρόαση στα κομμάτια που προτείνει το Indiego Sound είναι μάλλον αρκετή.

Βαθμολογία:  6

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:   Crush  ,  End Of The Line , Comeback Kid , Demons
Official Website

13.2.12

Tennis - Young & Old

Είδος:  Indie Pop  /  Surf Pop  /  Lo-Fi
Κυκλοφορεί:  13 Φεβρουαρίου 2012


    

     Μόλις ένας χρόνος πέρασε και το ζευγάρι που ευθύνεται για έναν από τους καλύτερους surf δίσκους του 2011 επιστρέφει.
     Οι Tennis έχουν ιδιαίτερη σημασία για το Indiego Sound, καθώς η παρουσίαση του ντεμπούτου τους έγινε την πρώτη μέρα ζωής του (ήταν η πρώτη κριτική για ντεμπούτο και συνολικά η δεύτερη κριτική). Το περσινό "Cape Dory", χωρίς να αποτελεί κάτι το συγκλονιστικό, ήταν ένας πολύ καλός surf pop δίσκος, ο οποίος, όπως είχαμε προβλέψει, μας συντρόφευσε αρκετά το περασμένο καλοκαίρι.
     Στη φετινή τους δισκογραφική προσπάθεια οι Tennis φαίνονται ελαφρώς ανανεωμένοι, αλλά σε καμία περίπτωση καλύτεροι από πέρσι. Και εξηγούμαστε (για να μην παρεξηγούμαστε). Αν πέρσι υπήρχε κάποιο "πρόβλημα" στη μουσική τους, αυτό συνοψιζόταν στη λέξη "flat". Οι μελωδίες ήταν καλές, αλλά δύο-τρία μονότονα μοτίβα επαναλαμβάνονταν συνεχώς, ενώ η θεματολογία ήταν έντονα προσκολλημένη στη θάλασσα. Αντίθετα, στο δεύτερο αυτό δίσκο υπάρχει ολοφάνερα μεγαλύτερη ποικιλομορφία στους ρυθμούς, ενώ ο ήχος ελίσσεται και δεν είναι τόσο αυστηρά "θαλασσινός". Από την άλλη, όμως, οι μελωδίες στην πλειοψηφία τους είναι εντελώς νερόβραστες και ανέμπνευστες και κατά συνέπεια ο δίσκος και πάλι flat καταλήγει. (Για κάποιον άγνωστο λόγο, το ωραιότερο φετινό τους κομμάτι το αδίκησαν, αξιοποιώντας το ως b-side στο αδιάφορο πρώτο single "Origins". Μπορείτε να το ακούσετε εδώ.)
     Αν κάτι δεν έχουν χάσει ούτε στο ελάχιστο, πάντως, οι Tennis, αυτό είναι η απίστευτη, ανέμελη retro ατμόσφαιρα, η οποία και τους καθιστά ξεχωριστούς. Αν, λοιπόν, στο μέλλον καταφέρουν να συνδυάσουν τα θετικά στοιχεία του πρώτου και του δεύτερου δίσκου και βάλουν λίγο περισσότερη φαντασία, μπορεί και να μας πείσουν ότι πρόκειται για σπουδαίο συγκρότημα.


Βαθμολογία:  5

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  It All Feels The Same , Travelling
Official Website

11.2.12

Sharon Van Etten - Tramp

Είδος:  Indie Folk  /  Indie Rock
Κυκλοφορεί:  6 Φεβρουαρίου 2012

     
     Τρίτος δίσκος από την αμερικανίδα, με τον Aaron Dessner των National αυτή τη φορά στην παραγωγή και με πολλούς να λένε ότι πρόκειται για την καλύτερή της δουλειά.
     Ένας ακόμη άκρως προσωπικός δίσκος της Sharon, ένα ακόμη βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, την κατεύθυνση της ειλικρίνειας και της απλότητας. Μουσικές εξομολογήσεις με άψογα φωνητικά (όπως πάντα), αλλά και σχεδόν άρτιο ηχητικό περιτύλιγμα. Μία επιδέξια ακροβασία μεταξύ των folk στοιχείων, της indie τραγουδοποιίας , αλλά και της rock αισθητικής. Ήχοι απλοί και γνώριμοι, που άλλοτε κινούνται σε χαμηλούς τόνους και συνοδεύουν, άλλοτε ξεσπούν, αλλά χωρίς να ενοχλούν.
     Οι συνθέσεις, βέβαια, μας χαλάνε λίγο τα πράγματα. Όχι ότι είναι κακές... Ίσα ίσα, είναι αξιοπρεπέστατες. Το θέμα είναι ότι συνήθως παραείναι απλές και μονότονες. Περισσότερες εναλλαγές και μεγαλύτερη ποικιλομορφία στα μοτίβα σίγουρα θα τις απογείωνε.
     Εν ολίγοις, το "Tramp" είναι ένας πολύ καλός δίσκος, από τον οποίον όμως λείπουν η φαντασία και η δημιουργικότητα που συνιστούν ένα πραγματικό αριστούργημα.

Βαθμολογία:  7

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:   Serpents , All I Can , Ask 
Official Website

6.2.12

Django Django - Django Django

Είδος:  Art Pop  /  Indie Pop
Κυκλοφορεί:  4 Φεβρουαρίου 2012


    Το ντεμπούτο της γεμάτης από φρέσκες ιδέες, εκκεντρικής indie μπάντας μόλις κυκλοφόρησε.
     Στη μουσική υπάρχουν καλλιτέχνες τριών ταχυτήτων. Υπάρχουν αυτοί που ακολουθούν τις σύγχρονες μουσικές τάσεις, αυτοί που μέσα από τη μουσική τους αναβιώνουν παλιότερα ρεύματα, αλλά και αυτοί που φτιάχνουν μουσική που αντλεί στοιχεία από πολλά είδη, αλλά ουσιαστικά δεν πατρονάρει και δε μοιάζει με κανένα.
     Οι Django Django έρχονται από το ανατολικό Λονδίνο και μπορούν να υπερηφανευτούν ότι ανήκουν στην τρίτη (και σπανιότερη) κατηγορία. Κατά βάση μιλάμε για ηλεκτρονική indie pop, η οποία όμως βρίθει πειραματισμών και art pop εκλάμψεων. Ανάμεσα στα 13 κομμάτια του δίσκου συναντάμε μεταξύ άλλων ψυχεδέλεια, folk κιθάρες, synthpop και indietronica, μέχρι και dance punk υποψίες.
     Οι συνθέσεις δεν είναι ιδιαίτερα δυνατές, ούτε όμως και αδιάφορες. Το στοιχείο που κάνει το album αυτό να ξεχωρίζει είναι οι ιδιαιτερότητες και οι ιδέες του, οι οποίες αν συνδυάζονταν και με πιο στιβαρές συνθέσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε θαυμάσια αποτελέσματα. Έτσι, η προσπάθεια του συγκροτήματος μοιάζει περισσότερο με "εισαγωγή" σε κάτι νέο, παρά το αποκορύφωμα της καλλιτεχνικής τους δημιουργίας. Τουλάχιστον αυτό ελπίζουμε!
     Πάντως, είτε αυτό συμβεί, είτε όχι, το εν λόγω album, ως μία νέα, ξεχωριστή πρόταση και όχι φθηνή αναβίωση παλιότερων ιδεών, αξίζει την προσοχή μας. Κι αν σας φανεί δύσκολος ήχος μην το φοβηθείτε, με τις πολλές ακροάσεις γίνεται όλο και πιο προσιτό.

Βαθμολογία:  8

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Default , Waveforms , Wor

3.2.12

Leonard Cohen - Old Ideas

Είδος:  Folk
Κυκλοφορεί:  30 Ιανουαρίου 2012


    O 77χρονος θρυλικός τραγουδοποιός ολοκληρώνει (πιθανότατα) τον κύκλο του στη δισκογραφία με έναν απρόσμενα καλό δίσκο.
     Μετά από μερικές μέτριες (κατά κοινή ομολογία) κυκλοφορίες, ο Leonard Cohen βρίσκει και πάλι τον παλιό καλό του εαυτό. Αυτή τη φορά οι παραγωγοί έστρεψαν την ενορχήστρωση προς περισσότερο φυσικές κατευθύνσεις, τονώνοντας τις ήδη καλές συνθέσεις του Cohen. Μουσικές καινοτομίες φυσικά δεν υπάρχουν, θα ήταν αφελές άλλωστε να περιμένει κανείς κάτι τέτοιο από ένα μεγάλο άνθρωπο που δίνει στο δίσκο το όνομά "Old Ideas". Έτσι, η απλή και γνώριμη folk έρχεται να διαδραματίσει δευτερεύοντα ρόλο, δίνοντας χώρο στα στοιχεία που ανέκαθεν χαρακτήριζαν τον εν λόγω κύριο: το στίχο και την ερμηνεία.
     Ο μεν στίχος, ποιοτικός όπως πάντα, αντλεί τη θεματολογία του κυρίως από τη συνειδητοποίηση της περατότητας της ύπαρξης, αλλά και της αξίας του έρωτα. Η δε ερμηνεία είναι σχεδόν ψιθυριστή και πολύ σοφά έχει τονιστεί από την παραγωγή, μιας και είναι το μέσον με το οποίο ο Cohen δίνει σάρκα και οστά στους στίχους του και βγάζει την ψυχή του. Γυναικεία φωνητικά σε gospel διαθέσεις έρχονται να εμπλουτίσουν τα κομμάτια.
     Συνολικά, πρόκειται για δίσκο πολύ χαμηλών τόνων, που απαιτεί αρκετό χρόνο και αφοσίωση για να νιώσει κανείς το κάθε δευτερόλεπτο. Σίγουρα όμως αξίζει τον κόπο, όταν ένας τέτοιος καλλιτέχνης μάς αποχαιρετά (και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο).

Βαθμολογία:  7½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Going Home , Amen  , DarknessShow Me The Place