31.7.12

Azealia Banks - Fantasea

Είδος:  Hip Hop / Electronic
Κυκλοφορεί: 
11 Ιουλίου 2012


     Εδώ είμαστε! Το hip hop αλλάζει. Τον τελευταίο χρόνο οι Death Grips με τις κυκλοφορίες τους έμπλεξαν πρωτότυπα ηλεκτρονικά beats και dubstep στοιχεία με σκληρό hip hop, δείχνοντας το δρόμο για κάτι καινούριο. Η Azealia Banks από την άλλη, δημιουργεί μουσική με την ίδια λογική, αλλά με πολύ πιο προσιτό και "mainstream" ήχο. Αυτό το mixtape με τα 19 (παρακαλώ πολύ) κομμάτια είναι μάλλον το... ορεκτικό για το επερχόμενο studio album της. Και πολύ σωστά πλασάρεται ως mixtape και όχι ως album, μιας και ουσιαστικά πρόκειται για συλλογή από ιδέες και δείγματα διαφορετικών ηχογραφήσεών της με διαφορετικούς παραγωγούς, τις οποίες θέλησε να μοιραστεί με το ολοένα αυξανόμενο κοινό της. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο η παντελής έλλειψη συνοχής δεν ενοχλεί καθόλου. Αντίθετα, πρόκειται για ορεκτικό που ανεβάζει τις προσδοκίες σε πολύ υψηλά επίπεδα. Οι μισο-ολοκληρωμένες ιδέες και οι ήχοι της Banks συνδυάζουν ετερόκλητα στοιχεία, βρίθουν πειραματισών και έχουν πραγματικό ενδιαφέρον. Πρόκειται για μουσική γεμάτη φαντασία (όπως δηλώνει και ο τίτλος), που δεν βαδίζει στην ασφάλεια της πεπατημένης, αλλά ούτε εμφανίζεται απρόσιτη και στιρφνή. Αν σε ενοχλεί το hype και η εμπορικότητα στη μουσική, τότε απλά προσπέρασε. Αν δεν έχεις τέτοια κολλήματα, τότε μπορείς να χαλαρώσεις και να απολάυσεις το μέλλον της hip hop σκηνής.

Υ.Γ. Βαθμολογία δεν υπάρχει, θα ήταν άδικο να συγκρίνουμε ένα mixtape με ολοκληρωμένα albums που συνήθως παρουσιάζονται στo Indiego Sound.

Βαθμολογία:  Χ

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Out Of Space  ,  Fantasea , Fuck Up The Fun , Fierce , Nathan , Jumanji , Aquababe

29.7.12

Dirty Projectors - Swing Lo Magellan

Είδος:  Indie Pop  /  Experimental Rock
Κυκλοφορεί: 
9 Ιουλίου 2012


     Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να συνειδητοποιήσεις ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα albums της χρονιάς. Το Swing Lo Magellan είναι ένα album που αν μη τι άλλο καταφέρνει να τηρήσει ισορροπίες. Πολύ εγκεφαλικό, αλλά και αρκετά συναισθηματικό. Ιδιαίτερα πειραματικό, όμως και easy listening συγχρόνως. Εντελώς indie, αλλά με μουσικό ενδιαφέρον που ξεπερνάει το είδος του. Μελωδίες και αρμονίες που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα, στίχοι από ενδιαφέροντες έως εξαιρετικοί, απλοί και φιλοσοφημένοι (το Indiego Sound αποφεύγει να μπει στον πειρασμό να παραθέσει δίστιχα) ικανοποιητικότατη παραγωγή και ένας David Longstreth σε ρόλο δημιουργού, παραγωγού και ερμηνευτή να ανταπεξέρχεται σε όλα! Οι αναφορές στη sunshine pop των Beach Boys δημιουργούν χαμόγελα και δίνουν ακόμη μεγαλύτερη αξία σε albums σαν το Pet Sounds, που συνεχίζουν να επιδρούν στη σύγχρονη μουσική. Σχεδόν άριστα λοιπόν για τους Dirty Projectors, με την ελπίδα ότι θα συνεχίσουν να επεκτείνουν τα όρια της μουσικής προς τη σωστή κατεύθυνση και με την προοπτική ιστορικού δίσκου αν γίνουν λιγάκι πιο προσιτοί...
Βαθμολογία:  8½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Offspring Are Blank , Gun Has No Trigger , Swing Lo Magellan , Dance For You

26.7.12

Glen Hansard - Rhythm And Repose

Είδος:  Folk Rock  /  Country Pop
Κυκλοφορεί: 
19 Ιουνίου 2012


     Μετά το Oscar για τη μουσική που έγραψε για το "Once", ο Glen Hansard ακολουθεί solo καριέρα, με αποτέλεσμα αυτόν τον πρώτο προσωπικό του δίσκο. Και για να μπούμε κατευθείαν στο ψητό, όσο προσωπικός είναι ο δίσκος, άλλο τόσο προσωπικό χαρακτήρα δεν έχει. Ο Hansard έγραψε μια ντουζίνα ήρεμων folk κομματιών, χωρίς να παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο από τη συμβατική τραγουδοποιία του είδους. Η συνταγή τηρείται με απόλυτη αυστηρότητα, χωρίς να θυσιάζει τίποτα από την ασφάλεια της πεπατημένης. Φυσικά, το είδος είναι τέτοιο που δεν αφήνει πολλά περιθώρια εξέλιξης. Στο album αυτό, όμως, δεν διακρίνουμε ούτε ένα ρίσκο, δεν εντοπίζουμε την παραμικρή ιδέα που ενδεχομένως θα ξάφνιαζε, δεν ακούμε τίποτα που να προδίδει έμπνευση (και αυτά όλα δεν είναι κάτι που δεν ακούμε σε αντίστοιχες σύγχρονες δουλειές). Ακόμα όμως και αν αγνοήσουμε αυτήν την παράμετρο, τα κομμάτια αυτά καθ' αυτά είναι στην πλειοψηφία τους αδιάφορα και υπερβολικά άχρωμα και κατά συνέπεια οι ομολογουμένως καλοί στίχοι δεν αρκούν από μόνοι τους για να ξελασπώσουν το δίσκο από τη μετριότητα. Μοναδική ηχηρή έκπληξη αποτελεί το single Love Dont Leave Me Waiting, καθιστώντας το Rhythm And Repose μάλλον δίσκο του ενός κομματιού.

Βαθμολογία:  5

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Bird Of Sorrow , Love Don't Keep Me Waiting , Philander

23.7.12

The Flaming Lips - The Flaming Lips And Heady Fwends

Είδος:  Experimental Rock  /  Neo Psychedelia
Κυκλοφορεί: 
25 Ιουνίου 2012


     Οι βετεράνοι της ψυχεδέλειας επιστρέφουν με album συνεργασιών! Πολλά τα ονόματα που παρελαύνουν, από τους "κοντινούς" Tame Impala και Neon Indian, μέχρι τον Chris Martin και τους Bon Iver, αλλά και μεγαλύτερους ηλικιακά καλλιτέχνες, όπως ο Nick Cave και η Yoko Ono. Παρά τη μεγάλη ποικιλία των μουσικών κατευθύνσεων, ο έντονος κοινός παρονομαστής των Flaming Lips επιβάλλει απρόσμενα μεγάλη συνοχή και γλυτώνει το album από την καταστροφή που θα μπορούσε να είναι. Παρόλα αυτά, ο δίσκος δεν καταφέρνει να ξεπεράσει το επίπεδο του "ικανοποιητικού", μιας και ο ήχος, εκτός από άκρως ψυχεδελικός, είναι και άκρως χοντροκομμένος, καταντώντας ενοχλητικός. Τα όμορφα κομμάτια που υπάρχουν διάσπαρτα (διάσπαρτα, διότι υπάρχει και αρκετή... σαβούρα που κουράζει) χάνουν πραγματικά πολύ εξαιτίας του ήχου. Από την άλλη, για κάποιον που μπορεί να το ξεπεράσει αυτό, ο δίσκος έχει πραγματικά αρκετό ζουμί και προσφέρει ευχάριστα ψυχεδελικά μουσικά ταξίδια. Συναισθήματα; Ανάμεικτα.

Βαθμολογία:  6½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Ashes In The Air , Helping The Retarded To Find God , Children Of The Moon , Is David Bowie Dying?

21.7.12

Mount Eerie - Clear Moon

Είδος:  Indie Rock  /  Indie Folk  /  Shoegaze
Κυκλοφορεί: 
22 Μαίου 2012


     Το Clear Moon είναι ο πρώτος από τους 2 δίσκους που κυκλοφορεί μέσα στο 2012 o Phil Elverum με τους Mount Eerie. Το εισαγωγικό Through The Trees Pt. 2 αρκεί ως πρώτη γεύση για να μας δώσει να καταλάβουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν πανέμορφο δίσκο. Η μουσική βέβαια συνεχίζει να ξετυλίγεται αβίαστα στα 11 κομμάτια του album. Μελωδική και γαλήνια καθώς είναι, διαμορφώνει ηχοτοπία και συμπληρώνει την ατμόσφαιρα των στίχων, οι οποίοι αντλούν τη θεματολογία τους από τη φύση. Γλαφυρές περιγραφές φυσικών τοπίων και φαινομένων, σε συνδυασμό με μελαγχολικά συναισθήματα, συνθέτουν μια ατμόσφαιρα απομόνωσης και μοναξιάς, η οποία βρίσκεται διάχυτη, ακόμα  και στον παραμικρό ήχο. Τίποτα μοιάζει να μην έχει μπει τυχαία. Αν έλειπαν οι παρεμβολές των σύντομων και μάλλον ανούσιων filler tracks και ήταν και λίγο πιο δουλεμένες οι ιδέες στο δεύτερο μισό του δίσκου, τότε θα μιλούσαμε για κάτι εξαιρετικό και ολοκληρωμένο. Ίσως το γλυκό να έρθει να δέσει με την επόμενη κυκλοφορία που αναμένεται σύντομα. Πάντως, αν και ημιτελές ως έχει, το Clear Moon είναι από τις πιο ιδιαίτερες, εμπνευσμένες και αξιόλογες κυκλοφορίες των τελευταίων μηνών. Αφήστε το να σας παρασύρει στον κόσμο του...

"A seperate way of seeing, α seperate way of breathing it in
A lost world seperate from the usual, barely meaningful waking and dreaming"

Βαθμολογία:  7½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Through The Trees Pt. 2 , the Place I Live , House Shape

18.7.12

Ty Segall Band - Slaughterhouse

Είδος:  Garage Punk  / Noise Rock / Lo-Fi
Κυκλοφορεί: 
25 Ιουνίου 2012


     Ο βομβαρδισμός από κυκλοφορίες του Ty Segall με τα διάφορα projects του τα τελευταία χρόνια φαίνεται πλέον να καρποφορεί, μιας και αυτό το τελευταίο album που μόλις κυκλοφόρησε με την μπάντα του έχει αρκετά μεγάλη απήχηση. Garage punk με μπόλικη φασαρία και lo-fi παραγωγή συνθέτουν ένα σκληρό και σχετικά "underground" ηχητικό αποτέλεσμα, αν και τελικά τα κομμάτια αποδεικνύονται πιο catchy απ' όσο δείχουν στην αρχή. Από το εκρηκτικό solo του Tell Me What's Inside Your Heart, μέχρι την ατόφια βρώμα του Wave Goodbye, που μοιάζει να έχει βγει από κάποιο υπόγειο, ο δίσκος είναι γεμάτος με λεπτομέρειες που όταν τις ανακαλύψεις πιάνεις τον εαυτό σου να διψάει για ένα repeat. Αν η παραγωγή ήταν πιο καθαρή, ο ήχος λίγο πιο εμπλουτισμένος και έλειπαν και αυτές οι ανούσιες κραυγές, τότε τα πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερα. Όπως και να' χει όμως, ο Ty Segall και η μπάντα του αναμφίβολα το έχουν - και ο δίσκος τους μοσχοβολάει αυθεντικότητα.

Βαθμολογία:  7

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Death , I Bought My Eyes , Tell Me What's Inside Your Heart , Wave Goodbye

15.7.12

Frank Ocean - channel ORANGE

Είδος:  R&B
Κυκλοφορεί: 
23 Ιουλίου 2012


     Η πρώτη σκέψη στην ανακοίνωση της δεύτερης θέσης που κατέκτησε ο Frank Ocean στη λίστα του BBC Sound Of 2012 είναι ότι πρόκειται για κάτι αντίστοιχο της περσινής πρωτιάς της Jessie J στην ίδια λίστα. Ενώ λοιπόν περιμέναμε ένα καλοδουλεμένο, αλλά συμβατικό εμπορικό R&B album, το Channel Orange παίρνει διαφορετική κατεύθυνση και αποδεικνύεται υπεράνω προσδοκιών!
     Ο δίσκος ξεχωρίζει κατευθείαν ανάμεσα στους ομοίους του για πολλούς λόγους. Οι στίχοι, ιδιαίτερα συναισθηματικοί και προσωπικοί, συχνά σκοτεινοί και μελαγχολικοί, δίνουν ένα βάθος στο όλο έργο το οποίο δεν έχουμε συνηθίσει στο συγκεκριμένο είδος τα τελευταία... αρκετά χρονια! Παράλληλα, η μουσική αυτή καθ' αυτή είναι υψηλής αισθητικής και παρουσιάζει πρωτότυπες ιδέες, αποφεύγοντας τη μονοτονία και τα κλισέ. Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι στα περισσότερα από τα κομμάτια κρύβονται έντονες soul και funk ρίζες, οι οποίες δίνουν ενδιαφέρουσα μουσική διάσταση.
     Η μουσική αυτή κληρονομιά, βέβαια, αξιοποιείται υποδειγματικά. Στην εποχή της ασύστολης αναπαραγωγής μουσικών του παρελθόντος, όπου ο εκμοντερνισμός του ήχου και η απομάκρυνση της vintage λογικής θεωρείται για κάποιους πρακτική αδιανόητη, οι παραγωγοί του Frank Ocean επιλέγουν παραγωγή σύγχρονη, γεμάτη ηλεκτρονικούς ήχους έξυπνα περασμένους, η οποία έρχεται να δέσει τέλεια με τις soul και funk βάσεις, με αποτέλεσμα μια άρτια ισορροπία μεταξύ του χθές και του σήμερα.
     Και αν με όλα τα παραπάνω κανείς υποθέτει ότι το Channel Orange είναι κάποια μουσική αποκάλυψη, η αλήθεια είναι ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αν και ο δίσκος είναι πολύ καλός, αυτό που τον κάνει σημαντικό δεν είναι η αξία του, αλλά η πρόθεσή του: να δώσει βάθος σε ένα είδος προ πολλού διαβρωμένο από την εμπορικότητα, χωρίς όμως να ξεφεύγει από τους εμπορικούς όρους του R&B.

Βαθμολογία:  9

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Sweet Life , Lost , Bad Religion , Pink Matter

12.7.12

Liars - WIXIW

Είδος:  Experimental Rock  /  Electronic
Κυκλοφορεί: 
4 Ιουνίου 2012


     Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν οι Radiohead! Το νέο album των Liars κάλλιστα θυμίζει τα  πειραματικά των πρώτων (στο πιο ηλεκτρονικό), γεγονός που μάλλον οφείλεται στο ότι έκαναν tour μαζί πριν μερικά χρόνια. Ο πειραματισμός είναι διάχυτος παντού και οι ηλεκτρονικοί ήχοι πρωτοστατούν περισσότερο από ποτέ.
     Προς ανακούφισή μας, οι ήχοι αυτοί είναι καλοδουλεμένοι και καλαίσθητοι, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές και τις χοντράδες που ακούμε συχνά στην ηλεκτρονική μουσική. Αρκετές έξυπνες ιδέες, εξαιρετική παραγωγή, up to date ήχος και έντονη ατμοσφαιρικότητα, συνθέτουν ένα αποτέλεσμα ικανοποιητικό, για ένα συγκρότημα που δείχνει να έχει πειραματικές ανησυχίες και προτιμά να μην αράζει στα λιμνάζοντα νερά της συμβατικότητας.

     Αυτό που λείπει από το WIXIW είναι η μουσικότητα, η οποία εμφανίζεται παραγκωνισμένη, μιας και το βάρος δόθηκε στη δημιουργία ήχων. Αυτό είναι και ένα στοιχείο που διαφοροποιεί τους Radiohead της περιόδου των 00's (διότι το King of Limbs ανήκει στη νέα δεκαετία...) από τους περισσότερους καλλιτέχνες που πειραματίζονται: οι Radiohead δεν έχασαν τη μουσικότητά τους.
     Χλιαρό μουσικά, λοιπόν, αλλά σε καμία περίπτωση κακό (ούτε καν μέτριο), το WIXIW ήδη φωλιάζει στις καρδιές πολλών και κερδίζει την εκτίμηση ακόμα περισσότερων. Στη δεύτερη ομάδα ανηκει και το Indiego Sound.

Βαθμολογία:  7

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Octagon , Νο.1 Against The Rush , WIXIW , Brats

8.7.12

Father John Misty - Fear Fun

Είδος:  Indie Folk  /  Indie Rock
Κυκλοφορεί: 
1 Μαΐου 2012


     O Father John Misty, ή αλλιώς Joshua Tillman, δεν είναι άλλος από τον πρώην drummer των Fleet Foxes. Στην πρώτη του solo προσπάθεια στη μετά Fleet Foxes εποχή (γιατί κυκλοφορεί εδώ και χρόνια solo δίσκους) δεν τα πάει καθόλου άσχημα. Μπορεί το album να μην κρύβει την ευφυία των αντίστοιχων της πρώην μπάντας του (δε θα μπορούσε άλλωστε, μιας και δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο εγκεφαλικό), αλλά έχει μια ποιότητα συνδυασμένη με μια προσεγγίσιμη και καλώς εννοούμενη ελαφρότητα, που το καθιστούν άμεσα συμπαθές. Άψογα δουλεμένος από κάθε άποψη (παραγωγή και ενορχήστρωση), ο όμορφος ήχος είναι το δυνατότερο χαρτί του δίσκου. Ο Tillman παίζει κάπου ανάμεσα στη folk, τη rock και τα blues, φτιάχνοντας γαργαλιστικά κομμάτια, από εκείνα που συνοδεύουν καθημερινές στιγμές.
     Βέβαια, όσοι περιμένουν να ακούσουν μελωδικούς folk ύμονους ή συγκλονιστικές συνθέσεις μάλλον θα απογοητευτούν, διότι αν κάτι λείπει από τον καλλιτέχνη (με βάση την παρούσα δουλειά), αυτό είναι η ικανότητα για κατασκευή δυνατών μελωδιών. Παρόλα αυτά, αν και περιορισμένης δυναμικής, οι συνθέσεις παίρνουν σάρκα και οστά με φαντασία και ζωηράδα, αναπτύσσονται με ενδιαφέροντα τρόπο και τελικά πείθουν. Δίσκος αναφορά, λοιπόν, για τη φετινή folk δισκογραφία, το Fear Fun θα λέγαμε ότι είναι ένα must άκουσμα για τους φίλους του είδους.

Βαθμολογία:  7

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Fun Times In Babylon , Nancy From Now On , Writing A Novel , Only Son Of The Ladie's Man

>> Full Album Stream!

5.7.12

DIIV - Oshin

Είδος:  Indie Rock  /  Dream Pop  /  Shoegaze  /  Post Punk  /  Lo-Fi
Κυκλοφορεί: 
25 Ιουνίου 2012


     Στο ντεμπούτο αυτό των DIIV, η γνωστή post punk εκδοχή της indie rock συναντά τις shoegaze φόρμες και τα dream pop φωνητικά, υπό τη retro ατμόσφαιρα της lo-fi παραγωγής. Η ιστορία μοιάζει (και είναι) χιλιοακουσμένη. Σε πόσες ακόμα indie μπαντούλες θα δώσει υπόσταση η περίοδος 80's - early 90's; Πόσο ακόμα θα βομβαρδιζόμαστε με αυτά τα ξεψυχισμένα (και ως ένα βαθμό δήθεν) φωνητικά; Ως πότε θα καλύπτει το κενό δημιουργικότητας της εποχής μας αυτή η "instagram" λογική του retro και του vintage, που ωραιοποιεί τις μετριότητες;
     Αν ξεπεράσει κανείς τα παραπάνω (σχεδόν) φιλοσοφικά ερωτήματα και αν δεχτεί ότι το συγκρότημα ουσιαστικά δε φέρνει τίποτα καινούριο και δεν εισάγει το παραμικρό προσωπικό στοιχείο που θα του προσέδιδε ενδεχομένως ταυτότητα, τότε μπορεί να βρει αρκετό ενδιαφέρον στον εν λόγω δίσκο. Είναι δίσκος απόλυτα συνειδητοποιημένος και αξιοπρόσεκτα καλός σε αυτό που είναι, όσο περιορισμένο και αν είναι το πλαίσιο αυτό. Τα κομμάτια δεν ξεφεύγουν καθόλου από το μοτίβο του είδους, εκπλήξεις δεν υπάρχουν, συχνά η μουσική φλερτάρει με τη μονοτονία, ωστόσο δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι η ατμόσφαιρά του σε ταξιδεύει, ούτε ότι η κιθάρα (που αποτελεί τη βάση και το σημαντικότερο συστατικό όλων των κομματιών) κάνει μικρά θαύματα, ιδιαίτερα στα instrumental μέρη.
     Εν ολίγοις, το Oshin είναι ένας δίσκος που ξεχωρίζει σε ένα είδος υπερκορεσμένο. Για όσους αγαπούν τη συγκεκριμένη μουσική και αισθητική, προτείνεται ανεπιφύλακτα. Για όσους δεν έχουν έρθει σε επαφή με κάτι τέτοιο, είναι μία πολύ καλή πρώτη γνωριμία. Για τους υπόλοιπους, ένα ακόμα αξιοπρεπές debut album που θα μπορούσε ίσως να προοικονομεί μία ενδιαφέρουσα συνέχεια.

Βαθμολογία:  7

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Human , How Long Have You Known , Doused

1.7.12

The Smashing Pumpkins - Oceania

Είδος:  Alternative Rock
Κυκλοφορεί: 
18 Ιουνίου 2012


     Η επιστροφή των αγαπημένων Smashing Pumpkins με αυτό το "album μέσα σε album" δίχασε το μουσικό τύπο. Μία μεγάλη μερίδα των κριτικών έμεινε ικανοποιημένη από τη νέα αυτή δουλειά, μία εξίσου μεγάλη θεωρεί ότι το συγκρότημα δεν έχει ακόμα επανέλθει στη φόρμα του. Το Indiego Sound ξεκάθαρα κλίνει προς τη δεύτερη άποψη, μιας και στο Oceania δεν ακούμε παρά ελάχιστα πράγματα από αυτά που αγαπήσαμε στους Pumpkins στο παρελθόν. Με τις ενορχηστρώσεις να είναι συνήθως flat, τα κομμάτια να μην αναπνέουν, το songwriting να φαντάζει διεκπεραιωτικό και το συναίσθημα να απουσιάζει στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, το Oceania ακούγεται περισσότερο σαν μια μέτρια εκδοχή των Smashing Pumpkins και λιγότερο σαν προϊόν έμπνευσης. Ορισμένες καλές ιδέες αντί να αναπτύσσονται, χάνονται μέσα στη γενική σύγχιση, ενώ οι (αναμφίβολα) όμορφες κιθάρες και η τεχνική δεν καταφέρνουν να καλύψουν τις υπόλοιπες ελλείψεις και να δώσουν σημαντικό κίνητρο για να ασχοληθεί κανείς με το δίσκο αν δεν είναι fan από πριν. Κι αν το Indiego Sound εξανλεί εδώ την αυστηρότητά του, αυτό συμβαίνει επειδή ο Corgan και η παρέα του έχουν αποδείξει ότι είναι ικανοί για πραγματικά σπουδαία πράγματα...

Βαθμολογία:  6

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  The Celestials , My Love Is Winter , Pinwheels