30.9.11

Wilco - The Whole Love

Είδος:  Alternative Rock
Κυκλοφορεί:  27 Σεπτεμβρίου 2011




     Το νέο album των Wilco είναι για μεγάλη μερίδα των κριτικών ό,τι καλύτερο έχει βγάλει το συγκρότημα μετά το Yankee Hotel Foxtrot. Υπερβολή ή πραγματικότητα;
     Η γνώμη του Indiego Sound κλίνει προς το πρώτο. Όχι ότι πρόκειται για κακό album, κάθε άλλο! Η δουλειά που έχει γίνει είναι εντυπωσιακή. Κάθε δευτερόλεπτο μουσικής είναι μελετημένο και προσεγμένο στην εντέλεια. Ήχος γεμάτος και ear friendly, συνθέσεις στιβαρές (και στη χειρότερη αξιοπρεπείς), στίχοι αξιόλογοι, συνοχή και σωστή ροή των κομματιών, στοιχεία που συνιστούν έναν δίσκο που πατάει πολύ γερά στα πόδια του. Ειδικά τα mid tempo κομμάτια έχουν πολύ ζουμί! Η εμπειρία και το ταλέντο των Wilco φαίνεται για μία ακόμη φορά, δεν είναι τυχαίο άλλωστε που μετά από τόσα χρόνια συνεχίζουν να φτιάχνουν καλούς δίσκους.
     Ωστόσο, αυτό που λείπει από το The Whole Love είναι και το στοιχείο που ξεχωρίζει τους εξαιρετικούς δίσκους από τους πολύ καλούς: η διαφορετικότητα! Ή αλλιώς, η πρόταση. Ένας παράγοντας X που δεν έχουμε συναντήσει κάπου, ή τον έχουμε συναντήσει σε άλλη μορφή. Όσο υποκειμενικό κι αν φαίνεται, ακούγοντας κανείς αυτή τη δουλειά είναι αδύνατον να εντοπίσει κάτι που δεν έχει ξανασυναντήσει, να νιώσει ένα συναίσθημα που δεν έχει ξανανιώσει, να φτιάξει μια εικόνα που δεν έχει ξαναφτιάξει με αφορμή τη μουσική. Πόσω μάλλον εν έτει 2011, αρχή νέας δεκαετίας, που διψάμε για κάτι διαφορετικό και ριζοσπαστικό..
     Για όσους δεν έχουν τέτοιες ρομαντικές αναζητήσεις, πάντως, το The Whole Love είναι το κατάλληλο album. Μια συνταγή με πολυχρησιμοποιημένα υλικά μεν, άψογα εκτελεσμένη δε. Οι υπόλοιποι ας ασχοληθούν καλύτερα με το νέο δίσκο της St. Vincent...

Βαθμολογία:  7½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Born Alone , Capitol City , Whole Love
Official Website

27.9.11

Megafaun - Megafaun

Είδος:  Indie Folk
Κυκλοφορεί:  20 Σεπτεμβρίου 2011




    Τέταρτο album για το τρίο που κάποτε έπαιζε μαζί με τον Justin Vernon από τους Bon Iver. Μία πολύ καλή, αλλά ημιτελής δουλειά.
     Ο εν λόγω δίσκος είναι μία από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις των δίσκων που ενώ στέκονται σε ικανοποιητικό επίπεδο, αυτό που μένει στο τέλος είναι το κρίμα που δεν κατάφερε να φτάσει στο ύψος που θα μπορούσε. Στα προτερήματά του ανήκουν ο ήχος υψηλής αισθητικής και οι προσιτές folk μελωδίες που γενικά περιέχει. Οι αμερικάνοι είναι σοβαροί και προσεγγίζουν το μουσικό τους πλαίσιο με ουσιαστικό τρόπο.
     Ωστόσο, το album πάσχει από 2 προβλήματα. Το πρώτο και λιγότερο σημαντικό είναι ότι η συμβατικότητα των συνθέσεων στην πλειοψηφία τους καθιστά το δίσκο περιορισμένο, θέτοντας έναν "φραγμό" και εμποδίζοντας τον να ξεχωρίσει. Το δεύτερο και σπουδαιότερο είναι η παντελής έλλειψη συνοχής. Οι Megafaun δίνουν την αίσθηση ότι προσπάθησαν για κάτι πέρα από τις δυνάμεις τους, συνεργαζόμενοι με πληθώρα μουσικών από διάφορους χώρους και κάνοντας πολλά διαφορετικά πράγματα μέσα σε ένα μόνο δίσκο. Έτσι, πέρα από τις flok βάσεις, έχουμε στοιχεία blues ("Hope You Know", "You Are The Light"), jazz στο "Isadora",  ηλεκτρονικούς πειραματισμούς στο "These Words", acoustic διαθέσεις στο Kill The Horns", αλλά και pop στο "Second Friend". Μέσα σε όλο αυτό το μπέρδεμα, τα μετριότατα ορχηστρικά ή υπερβολικά υποτονικά track fillers δυσχεραίνουν τη συνοχή, ενώ λάθη όπως η 8λεπτη διάρκεια του "Get Right", το οποίο είναι κυριολεκτικά ίδιου μοτίβου από την αρχή μέχρι το τέλος χειροτερεύουν την κατάσταση.
     Με ένα καλό φιλτράρισμα, όμως, το album αυτό έχει να δώσει πράγματα. Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε, ας είναι οι απλές, όμορφες και ειλικρινείς μελωδίες των προτεινόμενων κομματιών, ιδανικές για να συνοδεύσουν έναν καφέ στα κρύα φθινοπωρινά πρωινά.

Βαθμολογία:  7

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Real Slow , Second Friend , Resurrection , State / Meant
Official Website

24.9.11

Dum Dum Girls - Only In Dreams

Είδος:  Indie Pop  /  Garage Rock  /  Noise Pop
Κυκλοφορεί:  26 Σεπτεμβρίου 2011




    Dum Dum Girls. Ή αλλιώς, όταν τέσσερα ταλαντούχα κορίτσια τσαμπουκαλεύονται, πιάνουν κιθάρες και τύμπανα και παίζουν ορισμένα από τα πιο sexy κιθαριστικά κομμάτια της χρονιάς!
     Στη δεύτερη αυτή κυκλοφορία των κοριτσιών, ο ήχος καθαρίζει λίγο, για να έρθει στα ιδανικά επίπεδα "βρώμας", δηλαδή να δίνει άφθονο στυλ χωρίς να ενοχλεί στο αυτί. Άριστα φωνητικά, άψογες κιθάρες και αγριάδα που εναλλάσσεται με σκέρτσο, μιας και τα Dum Dum Girls δεν ξεχνούν τη θηλυκότητά τους! Γενικά έχει δοθεί περισσότερη έμφαση στον ήχο, παρά στις συνθέσεις, οι οποίες συχνά είναι απλοϊκές, ανώριμες και επομένως αδιάφορες. Λίγο αυτό, λίγο η έντονη επαναληπτικότητα και η ομοιότητα των κομματιών, ο δίσκος κάπου προς το τέλος χάνει το ενδιαφέρον του, αν και τα περισσότερα από τα κομμάτια κάτι έχουν να πουν. Σίγουρα, όμως, δε φτάνει στα επίπεδα της περσινής κυκλοφορίας των Best Coast. Εντέλει, έχουμε να κάνουμε με ένα album που δεν είναι αρκετά δυνατό συνθετικά ώστε να καταφέρει να ξεχωρίσει, αλλά είναι απολαυστικό σε αυτό που πρεσβεύει.

Βαθμολογία:  6½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Always Looking , Bedroom Eyes , Just A Creep
Official Website

22.9.11

St. Vincent - Strange Mercy


Είδος:  Art Rock  /  Indie Pop  /  Experimental
Κυκλοφορεί:  12 Σεπτεμβρίου 2011




     Η Annie Clark, ή St. Vincent, όπως θέλει να ονομάζεται, κυκλοφορεί τον τρίτο και πιο avant-garde δίσκο της.
     Κατά καιρούς το Indiego Sound έχει ταχθεί υπέρ της πιο απλοϊκής μουσικής, όταν δε στερείται ποιότητας, μιας και αποποιούμενη οποιονδήποτε ελιτισμό, μπορεί και απευθύνεται σε μεγαλύτερο κοινό. Εδώ αυτά ξεχάστε τα! Η νέα δουλειά της Annie είναι ένα σύνθετο και αρκετά εγκεφαλικό έργο, που αποφεύγει τα safe choices όπως ο διάολος το λιβάνι! Αντισυμβατικές συνθέσεις και δομή κομματιών, αλλόκοτοι ήχοι εδώ κι εκεί που μπερδεύουν τον ακροατή και συνιστούν ένα album αρκετά πιο μυστηριώδες από τις προηγούμενες δουλειές της. Εξελιγμένη σε σχέση με το παρελθόν, η καλλιτέχνις περνάει το προσωπικό της στοιχείο εντονότερα από ποτέ, ενώ το παίξιμο στα όργανα είναι εκπληκτικό και η χρήση της τεχνολογίας συνετή και απόλυτα εναρμονισμένη με τα φυσικά όργανα.
     Παρά τον προσωπικό χαρακτήρα, βέβαια, σε αρκετά σημεία του δίσκου αναγνωρίζουμε επιρροές από άλλους καλλιτέχνες. Για παράδειγμα, το εναρκτήριο "Chloe In The Afternoon" θα μπορούσε να είναι κομμάτι της Bjork, ενώ στο "Cruel", (ίσως το καλύτερο κομμάτι, παρεμπιπτόντως) κρύβεται αρκετή από την ψυχεδέλεια των Beach Boys. Επιπλέον, οι MGMT αχνοφαίνονται στο "Year Of The Tiger", ενώ ο πειραματισμός των Tv On The Radio και η αύρα της Kate Bush δηλώνουν το παρόν σε όλο το δίσκο.
     Καταλήγοντας, το Strange Mercy είναι ένα αναμφίβολα αξιόλογο album, από τα πιο καλοφτιαγμένα που έχουμε ακούσει μέσα στο 2011. Eξαιτίας της πολυπλοκότητάς του, είναι ένα έργο που ευκολότερα θαυμάζεις, παρά αγαπάς. Αν όμως του δώσεις το χρόνο του, δεν θα σε απογοητεύσει...

Βαθμολογία:  9

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Cruel , Surgeon , Strange Mercy , Dilettante 
Official Website

20.9.11

Bombay Bicycle Club - A Different Kind Of Fix

Είδος:  Indie Rock
Κυκλοφορεί:  6 Σεπτεμβρίου 2011




     Ακολουθώντας την παράδοσή τους να βγάζουν κάθε χρόνο δίσκο, από το 2009, οι Bombay Bicycle Club κυκλοφόρησαν φέτος το τρίτο τους studio album, που απ’ ότι φαίνεται είναι και η πιο αξιόλογη δουλειά τους.
     Οι νεαροί Λονδρέζοι  μας είχαν τραβήξει την προσοχή προτού ακόμα τελειώσουν το σχολείο! Το ντεμπούτο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε το 2009, "I Had The Blues But I Shook Them Loose", ένας λίγο πολύ συνηθισμένος indie δίσκος, χωρίς ιδιαίτερες καινοτομίες, άρεσε αρκετά στο κοινό. Ανάλογη αίσθηση προκάλεσε και ο δεύτερος, που κυκλοφόρησε την αμέσως επόμενη χρονιά, με τίτλο "Flaws", αναμφισβήτητα όμως ήταν ωριμότερος και πιο επιτυχημένος εμπορικά. Όντας ηλικιακά και μουσικά πάνω στην καλύτερή τους φάση, οι Bombay Bicycle Club κυκλοφορούν τώρα το τρίτο τους album, "A Different Kind Of Fix", που τους αποζημιώνει για όλη την προσπάθεια που έχουν κάνει στο μουσικό γίγνεσθαι τα τελευταία χρόνια. Ήχος σαφέστατα «νοθευμένος» με περισσότερα «dance» στοιχεία, σε απόλυτα πετυχημένο όμως βαθμό και κομμάτια πιο ρυθμικά, χωρίς να ξεφεύγουν όμως πάντα και από τον πιο acoustic χαρακτήρα τους. Πολύ προσεγμένη και αξιόλογη δουλειά, διαφορετική από τις προηγούμενες τους απόπειρες και μακράν η πιο πετυχημένη.

Μάρθα Κυριακοπούλου
Βαθμολογία:  7

Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Shuffle , Your Eyes , Beggars
Official Website

15.9.11

The Kooks - Junk Of The Heart

Είδος:  Indie Rock  /  Indie Pop
Κυκλοφορεί:  12 Σεπτεμβρίου 2011




     Νέα κυκλοφορία για τους Βρετανούς μας φίλους, που μας προσγειώνει απότομα στην σκληρή πραγματικότητα, τουλάχιστον εμάς που αναμέναμε κάτι πολύ καλό μετά από τρία ολόκληρα χρόνια προετοιμασίας του νέου τους δίσκου.
     Για να είμαστε ειλικρινείς δεν περιμέναμε να κυκλοφορήσουν κάτι αριστουργηματικό. Τα δύο προηγούμενα albums τους, Inside in/Inside out και Konk ήταν εξαιρετικά διασκεδαστικά, ευχάριστα και αξιοπρεπέστατα για το είδος που πρέσβευαν. Με βάση την εμπειρία μας, αναμέναμε εύλογα κάτι στο ανάλογο ύφος, ίσως πιο ώριμο και σοβαρό, δεδομένης της εξέλιξης που έχει μια μπάντα μέσα στο χρόνο. Αντ’ αυτού ήρθε στα χέρια μας το Junk of the Heart, αποδεικνύοντάς μας ότι πρέπει να πάψουμε να έχουμε high expectations από τις μπάντες που συμπαθούμε! Στο είδος τους παρέμειναν πιστοί, μόνο που αντί να κάνουν ένα βήμα μπροστά έκαναν τρία πίσω, θυμίζοντάς μας pop/rock αλμπουμάκια από τα μέσα των 00’s. Το πρώτο άκουσμα σε αφήνει άφωνο, στο δεύτερο αρχίζεις και συνειδητοποιείς τι έχεις ακούσει και στο τρίτο κλείνεις το pc από τα νεύρα σου! Pop ήχος που τσακίζει κόκκαλα, ερασιτεχνικά γρατζουνίσματα στις κιθάρες και στίχοι που θυμίζουν παιδικά ποιήματα! Ευαίσθητα λογάκια, από χαζά ραντεβουδάκια που θυμίζουν την πρώτη φάση του dating στα τέλη του δημοτικού! Από το «Do you wanna make love to me…» περάσαμε απότομα στο «I wanna make you happy…», διαγράφοντας από το νου μας το bad boy Luke Pritchard που είχαμε συνηθίσει. Come on guys! You could do so much better!

Μάρθα Κυριακοπούλου
Βαθμολογία:  5½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Is It Me , How'd You Like That , Eskimo Kiss
Official Website

13.9.11

Kasabian - Velociraptor!

Είδος:  Indie Rock
Κυκλοφορεί:  19 Σεπτεμβρίου 2011




     Ένα συγκρότημα που ανεβαίνει αργά και σταθερά επιστρέφει και διεκδικεί μια θέση στην πρώτη γραμμή της βρετανικής indie rock σκηνής. Θα την έχει όμως;
     Πιθανότατα ναι. Τα περισσότερα κομμάτια είναι catchy, τόσο συναυλιακά, όσο και ραδιοφωνικά. Αναμφίβολα προσεγμένο στη λεπτομέρεια, το Velocirpator! δεν αποκλείεται να αναδειχθεί στο πιο πετυχημένο album των Kasabian, αυτό που θα τους απογειώσει και θα τους χαρίσει την απόλυτη κυριαρχία στα φεστιβάλ. Αυτό, βέβαια, είναι εντελώς άσχετο με την αξία του και ασφαλώς δεν αναιρεί το βασικό πρόβλημα του δίσκου: την απόλυτα αναλώσιμη φύση του. Έλλειψη συνοχής και προσανατολισμού, που συνιστούν έναν ηχητικό αχταρμά με 2 βασικούς άξονες: τα ρυθμικά, ανεβαστικά κομμάτια (που αυτή τη φορά είναι πιο ηλεκτρονικά από ποτέ) και τις μπαλάντες, όπου είναι εμφανέστατες οι επιρροές από τους Beatles (στο "La Fee Verte" μάλιστα αναφέρεται στους στίχους η φράση "Lucy in the sky"). Με τις τελευταίες να είναι συνήθως βαρετές και προβλέψιμες, προτιμότερα είναι τα πιο χορευτικά κομμάτια. Εξάλλου, αν κάτι κατέχουν καλά οι Kasabian, αυτό  είναι ο ρυθμός. To κομμάτι Velociraptor! θα σας πείσει γι' αυτο καλύτερα απ' όλα τα υπόλοιπα του δίσκου.
     Συνολικά, έχουμε ένα album μέτριο και περιορισμένο. Ασχοληθείτε μόνο αν είστε fan του συγκροτήματος, αλλιώς αφήστε τα singles να φτάσουν στα αυτιά σας όταν έρθει η ώρα τους.

Βαθμολογία:
 6½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  Velociraptor!Switchblade Smiles , Neon Noon
 Official Website

10.9.11

Laura Marling - A Creature I Don't Know

Είδος:  Folk Rock  /  Acoustic
Κυκλοφορεί:  12 Σεπτεμβρίου 2011




     Ο πρώτος σπουδαίος δίσκος του φθινοπώρου κατέφθασε! Η Laura Marling για μια ακόμα φορά μας προσφέρει απλόχερα μία συλλογή από folk κομψοτεχνήματα.
     Best female artist στα φετινά Brit Awards, best solo artist για τα NME Awards, 2 χρονιές υποψηφιότητα για Mercury Prize, όσοι δηλαδή και οι δίσκοι που έχει κυκλοφορήσει αν εξαιρέσουμε τη νέα της δουλειά. Όχι, δεν είναι τυχαία τα βραβεία και οι διακρίσεις. Η Laura Marling, ή αλλιώς ένα από τα πιο λαμπρά νέα αστέρια της βρετανικής σκηνής, είναι μόλις 21 χρονών και έχει καταφέρει να δημιουργήσει απίστευτα ώριμη folk μουσική, με βάθος που θα ζήλευαν πολλοί. Πατώντας γερά στα θεμέλια της μουσικής παράδοσης, στην οποία φαίνεται να έχει εντρυφήσει, η Marling κάνει κάτι όχι καινούριο, αλλά το κάνει πάρα πολύ καλά! Η απολαυστική ακουστική κιθάρα χαϊδεύει τα αυτιά και αναδεικνύεται ο βασιλιάς της ενορχήστρωσης, ενώ η δροσερή νεανική φωνή της είναι αυτό ακριβώς που χρειάζονταν τα τραγούδια, ώστε να μην ηχούν αναχρονιστικά. Σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές, εδώ έχουμε περισσότερες επιρροές από την άλλη όχθη του Ατλαντικού (σε σημεία υπάρχουν μέχρι και country στοιχεία), ενώ οι στίχοι είναι πιο συναισθηματικοί και μάλλον σκοτεινοί. Οι συνθέσεις είναι σχεδόν όλες εξαιρετικές, αν και στερούνται οποιασδήποτε πρωτοτυπίας, γεγονός περιοριστικό, που αναπόφευκτα συγκρατεί το album σε μια "δεύτερη κατηγορία". Το A Creature I Don't Know, όμως, στέκεται υπερήφανα στην κορυφή αυτής και βγάζει τη γλώσσα σε νεωτεριστές που στο όνομα της εξέλιξης και των trends χάνουν την ουσία. Ανήκει λοιπόν στα καλύτερα albums της χρονιάς; Σαφέστατα ναι!


Βαθμολογία:  8

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  The MuseDon't Ask Me Why , Sophia
Official Website