31.10.16

Monday Blues #43: Leonard Cohen


Στα 82 του χρόνια, ο μεγάλος ποιητής της καναδικής μουσικής παράδοσης δεν σταματά να δημιουργεί και να συγκινεί.


Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.

30.10.16

Top 15 Guilty Pleasures (2010-2016)


     Το ότι το Indiego Sound δεν έχει συμπλέγματα αντι-mainstream ελιτισμού το έχει αποδείξει αρκετές φορές, στηρίζοντας ονόματα όπως ο Kanye West, ο Drake, η Lana Del Rey ή η Beyoncé. Αυτές δεν είναι ένοχες απολαύσεις, είναι απολαύσεις... σκέτο. Η παρακάτω λίστα, όμως, αφορά πολύ πιο κραυγαλέες περιπτώσεις καλλιτεχνών από τον χώρο του mainstream που δημιουργούν μεν στους περισσότερους μουσικόφιλους τάσεις προς εμετό, αλλά από την άλλη κατάφεραν με τα παρακάτω singles να ξεπεράσουν την μετριότητα (ή την αθλιότητα σε ορισμένες περιπτώσεις) της δισκογραφίας τους και να προσφέρουν στιγμές καθολικής (ένοχης) απόλαυσης. Μια λίστα ακραία υποκειμενική, με τα 15 μεγαλύτερα και πιο "ντροπιαστικά" guilty pleasures του Indiego Sound για την περίοδο 2010-2016...




15. Naughty Boy - La La La ft. Sam Smith
(2013)


Για το κολλητικό la la la sing along και για τη φωνάρα του Sam Smith.





14. Carly Rae Jepsen - Call Me Maybe
(2012)

Γιατί όλοι μας έχουμε βρεθεί στη θέση της περιμένοντας να μας τηλεφωνήσει.




13. Jessie J - Price Tag
(2011)

Βασικά γιατί η μελωδία του τα σπάει (και η φωνή της επίσης).




12. Desiigner - Panda
(2016)

Ξέρει τι samples διαλέγει ο Kanye. Άρρωστο beat.



11. Loreen - Euphoria
(2012)

Παίζει να είναι στα 5 καλύτερα τραγούδια που έχουν κερδίσει ποτέ στη Eurovision. Ναι, από το '56.




10. Dillon Francis & DJ Snake - Get Low
(2014)

Το απόλυτο καγκουρομπιτάκι της δεκαετίας. Εκτός συναγωνισμού.




9. Rihanna - We Found Love
(2011)

Ό,τι καλύτερο έχει τραγουδίσει ποτέ η RiRi, μαζί με το "Umbrella".




8. Katy Perry - Roar
(2013)

Για το "roooooaaaaarlouder" στο ρεφρέν.




7. Macklemore & Ryan Lewis - Thrift Shop
(2012)

Cool. Cool cool cool.




6. Years & Years - Shine
(2015)

Από τις μελωδίες που σου θυμίζουν τι σημαίνει ευρωπαϊκή pop.




5. Justin Bieber - Sorry
(2015)

Το single-οδοστρωτήρας που έκανε ακόμα και τους ορκισμένους haters του να κοντοσταθούν και να ακούσουν. Εξίσου καλό και το "Love Yourself" από το ίδιο άλμπουμ.



4. Sia - Chandelier
(2014)

 Το κομμάτι που ανήγαγε την Sia σε pop φαινόμενο. Ένα από τα biggest choruses του νέου μιλένιουμ (και από τα δυσκολότερα τραγουδιστικά).




3. Travie McCoy - Billionaire ft. Bruno Mars
(2010)

Για την φανταστική μελωδία που έγραψε ο Bruno Mars και το επικό μπάσιμο του Travie McCoy στο 0:45.




2. Taylor Swift - Blank Space
(2014)

To 1989 βρίσκεται χιλιόμετρα μπροστά από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ έχει κάνει η Taylor Swift στο παρελθόν. Και το συγκεκριμένο single είναι ο,τι πιο διαβολεμένα εθιστικό βρίσκει κανείς εκεί μέσα.




1. Nicki Minaj - Super Bass
(2010)

Η κορυφή της λίστας των guilty pleasures δεν θα μπορούσε να μην ανήκει στην αδιαφιλονίκητη πρωθιέρεια του trash, η οποία λίγα χρόνια πρωτού εξελιχθεί στο μουσικό ανάλογο της Kim Kardashian (βλέπε "Anaconda"), κυκλοφόρησε το ένα και μοναδικό κιτς διαμάντι της καριέρας της (μοναδικό διαμάντι, όχι μοναδικό κιτς προφανώς...). Το οποίο κάτω από το lip gloss και τη σιλικόνη κρύβει μερικά ακαταμάχητα ακόρντα, αλλά και μια υφέρπουσα μινόρε σαγήνη, πάνω στην οποία έρχεται και πατάει το (αντικειμενικό) ταλέντο της στο ραπ - όσο εκφυλισμένος κι αν ακούγεται ο όρος στην περίπτωσή της. Απεδείχθη προφητικό βέβαια για την εξέλιξή της το τραγούδι: αν πάρεις το "b" από το "bass" και το κολλλήσεις στο "super", έχεις "superb ass". Τι να λέμε τώρα, ιδιοφυές...




by Aris Indiego

24.10.16

Monday Blues #42: C Duncan


Δίσκος αυτής της εβδομάδας η επιστροφή του Σκωτσέζου μουσικού, ο οποίος κέρδισε υποψηφιότητα για Mercury Prize με το περσινό του ντεμπούτο.


Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.

17.10.16

Monday Blues #41: Solange



Στον τρίτο της δίσκο, η Solange μεταμορφώνεται από «αδερφή της Beyoncé» σε αυτόφωτη καλλιτέχνιδα.


Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.

10.10.16

Monday Blues #40: Bon Iver





Ο χαρισματικός Justin Vernon συνθλίβει τα τείχη του folk ήχου με ένα ανατρεπτικό τρίτο άλμπουμ ηλεκτρονικών πειραματισμών.

Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.