Είδος: Indie Folk
Κυκλοφορεί: 20 Σεπτεμβρίου 2011
Τέταρτο album για το τρίο που κάποτε έπαιζε μαζί με τον Justin Vernon από τους Bon Iver. Μία πολύ καλή, αλλά ημιτελής δουλειά.
Ο εν λόγω δίσκος είναι μία από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις των δίσκων που ενώ στέκονται σε ικανοποιητικό επίπεδο, αυτό που μένει στο τέλος είναι το κρίμα που δεν κατάφερε να φτάσει στο ύψος που θα μπορούσε. Στα προτερήματά του ανήκουν ο ήχος υψηλής αισθητικής και οι προσιτές folk μελωδίες που γενικά περιέχει. Οι αμερικάνοι είναι σοβαροί και προσεγγίζουν το μουσικό τους πλαίσιο με ουσιαστικό τρόπο.
Ωστόσο, το album πάσχει από 2 προβλήματα. Το πρώτο και λιγότερο σημαντικό είναι ότι η συμβατικότητα των συνθέσεων στην πλειοψηφία τους καθιστά το δίσκο περιορισμένο, θέτοντας έναν "φραγμό" και εμποδίζοντας τον να ξεχωρίσει. Το δεύτερο και σπουδαιότερο είναι η παντελής έλλειψη συνοχής. Οι Megafaun δίνουν την αίσθηση ότι προσπάθησαν για κάτι πέρα από τις δυνάμεις τους, συνεργαζόμενοι με πληθώρα μουσικών από διάφορους χώρους και κάνοντας πολλά διαφορετικά πράγματα μέσα σε ένα μόνο δίσκο. Έτσι, πέρα από τις flok βάσεις, έχουμε στοιχεία blues ("Hope You Know", "You Are The Light"), jazz στο "Isadora", ηλεκτρονικούς πειραματισμούς στο "These Words", acoustic διαθέσεις στο Kill The Horns", αλλά και pop στο "Second Friend". Μέσα σε όλο αυτό το μπέρδεμα, τα μετριότατα ορχηστρικά ή υπερβολικά υποτονικά track fillers δυσχεραίνουν τη συνοχή, ενώ λάθη όπως η 8λεπτη διάρκεια του "Get Right", το οποίο είναι κυριολεκτικά ίδιου μοτίβου από την αρχή μέχρι το τέλος χειροτερεύουν την κατάσταση.
Με ένα καλό φιλτράρισμα, όμως, το album αυτό έχει να δώσει πράγματα. Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε, ας είναι οι απλές, όμορφες και ειλικρινείς μελωδίες των προτεινόμενων κομματιών, ιδανικές για να συνοδεύσουν έναν καφέ στα κρύα φθινοπωρινά πρωινά.
Βαθμολογία: 7
Official Website
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου