Κυκλοφορεί: 25 Φεβρουαρίου 2013
Δύο χρόνια μετά το The King Of Limbs των Radiohead, τo supergroup του Thom Yorke και των Flea, Mauro Refosco, Joey Waronker και Nigel Godrich έρχεται και παρουσιάζει το ντεμπούτο του. Ένα ντεμπούτο με διάχυτο τον πειραματισμό, που πατάει με το ένα πόδι στα χωράφια της ηλεκτρονικής μουσικής και με το άλλο σε αυτά της εναλλακτικής rock, με τρόπο που τελικά δεν μπορείς να το κατατάξεις μονομερώς σε καμία από τις 2 κατηγορίες.
Στο Amok έχουμε να κάνουμε με έναν minimal ήχο υψηλής αισθητικής και μια παραγωγή για μια ακόμη φορά προσεγμένη στην εντέλεια. Από τα όργανα μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν μάλλον τα τύμπανα και τα κρουστά, τα οποία παράγουν αντισυμβατικές, ιδιαίτερες ρυθμικές φόρμες. Γενικά, το album δεν υστερεί σε τίποτα που να αφορά το τεχνικό κομμάτι, την εκτέλεση και τους πειραματισμούς.
Το σημείο που το Amok το χάνει, κατά την άποψη του Indiego Sound, είναι η υπερβολική βάση που δίνει στους προαναφερθέντες παράγοντες, εις βάρος της συναισθηματικής του υπόστασης. Με άλλα λόγια, πρόκειται για δίσκο που έχει φτιαχτεί μόνο με εγκέφαλο και απευθύνεται μόνο στον εγκέφαλο. Τα κομμάτια, χαμένα μέσα στην άβυσσο του στείρου πειραματισμού, μετά βίας μπορούν να αγγίξουν συναισθηματικές χορδές. Και όσο υποκειμενικό ακούγεται το παραπάνω, τόσο αντικειμενικό είναι το ότι η ψυχικά αποξενωμένη μουσική είναι καταδικασμένη σε ημερομηνία λήξης.
Στο Amok έχουμε να κάνουμε με έναν minimal ήχο υψηλής αισθητικής και μια παραγωγή για μια ακόμη φορά προσεγμένη στην εντέλεια. Από τα όργανα μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν μάλλον τα τύμπανα και τα κρουστά, τα οποία παράγουν αντισυμβατικές, ιδιαίτερες ρυθμικές φόρμες. Γενικά, το album δεν υστερεί σε τίποτα που να αφορά το τεχνικό κομμάτι, την εκτέλεση και τους πειραματισμούς.
Το σημείο που το Amok το χάνει, κατά την άποψη του Indiego Sound, είναι η υπερβολική βάση που δίνει στους προαναφερθέντες παράγοντες, εις βάρος της συναισθηματικής του υπόστασης. Με άλλα λόγια, πρόκειται για δίσκο που έχει φτιαχτεί μόνο με εγκέφαλο και απευθύνεται μόνο στον εγκέφαλο. Τα κομμάτια, χαμένα μέσα στην άβυσσο του στείρου πειραματισμού, μετά βίας μπορούν να αγγίξουν συναισθηματικές χορδές. Και όσο υποκειμενικό ακούγεται το παραπάνω, τόσο αντικειμενικό είναι το ότι η ψυχικά αποξενωμένη μουσική είναι καταδικασμένη σε ημερομηνία λήξης.
Βαθμολογία: 6½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Before Your Very Eyes , Unless , Judge, Jury and Executioner
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου