Είτε είσαι από αυτούς που αντιλήφθηκαν τη μοναδικότητά τους ήδη από την «ψιλοσκληρή» electro του Homework (1997), είτε πήδηξες στο βαγόνι όταν διαμόρφωναν τη house και τον ευρύτερο EDM ήχο των 2000s με το Discovery (2001), είτε ανήκεις στους όψιμους ακόλουθους που σαγηνεύτηκαν από τη στροφή στην οργανικότητα και τον φόρο τιμής που απέτισαν στην disco με το Random Access Memories (2013), δεν μπορείς να μη συγκινηθείς με την είδηση της διάλυσης των Daft Punk. Ενός σχήματος που με κάθε του κυκλοφορία νοηματοδοτούσε τον όρο «ιδιοσυγκρασία» όσο ελάχιστοι ποτέ κατάφεραν. Που βρήκε τη χρυσή τομή μεταξύ εγκεφαλικότητας και σωματικότητας στη δημιουργική του προσέγγιση. Που εμφανίζοταν πάντοτε διαβασμένο, αλλά δεν επέτρεψε σε καμία από τις αναφορές του να το καπελώσει. Που άγγιξε το pop stardom χωρίς να lifestyl-oποιηθεί και χωρίς να απολέσει την ουσιαστική του ματιά στην ηλεκτρονική μουσική -και στη μουσική γενικότερα.
Οι Daft Punk θα μας λείψουν, αλλά και θα λείψουν, γενικότερα. Από τη βιομηχανία, από το ραδιόφωνο, από τα dancefloors. Από ένα ολόκληρο μουσικό οικοσύστημα, το οποίο τροφοδοτούσαν με νέο υλικό σε αραιή βάση, αλλά πάντα αφήνοντας αποτύπωμα.
Το αποτύπωμα αυτό επιχειρεί να καταγράψει η σημερινή στήλη, επιλέγοντας τα 15 κομμάτια από τη studio δισκογραφία των Daft Punk που το συνοψίζουν με τον καλύτερο τρόπο.
Οι Daft Punk θα μας λείψουν, αλλά και θα λείψουν, γενικότερα. Από τη βιομηχανία, από το ραδιόφωνο, από τα dancefloors. Από ένα ολόκληρο μουσικό οικοσύστημα, το οποίο τροφοδοτούσαν με νέο υλικό σε αραιή βάση, αλλά πάντα αφήνοντας αποτύπωμα.
Το αποτύπωμα αυτό επιχειρεί να καταγράψει η σημερινή στήλη, επιλέγοντας τα 15 κομμάτια από τη studio δισκογραφία των Daft Punk που το συνοψίζουν με τον καλύτερο τρόπο.
Διαβάστε τη στήλη εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου