Είδος: Indie Pop / Indie Rock
Κυκλοφορεί: 3 Σεπτεμβρίου 2012
Βαθμολογία: 6
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Sun , Someday , Sleep Alone , Settle
Κυκλοφορεί: 3 Σεπτεμβρίου 2012
Για το Indiego Sound (και για πολύ κόσμο) οι Two Door Cinema Club δεν είναι μία ακόμη indie pop μπάντα της σειράς, αλλά μία από τις καλύτερες που έχει αναδείξει ο βρετανικός τύπος τα τελευταία αρκετά χρόνια. Το ντεμπούτο τους ήταν μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις του 2010 και μόνο τυχαίο δεν είναι που 2μισι χρόνια μετά ακόμα ακούγεται παντού, σαν να κυκλοφόρησε προχθές.
Το "δύσκολο" αυτό δεύτερο album δεν είναι αντάξιο του πρώτου, αλλά ούτε και τραγικά κατώτερό του. Φορτσάτοι καθώς είναι από την επιτυχία τους, οι βρετανοί παρέμειναν στον ίδιο "φωτεινό" ήχο, διατηρώντας αυτή τη χαρακτηριστική ισορροπία μεταξύ κιθαριστικού και ηλεκτρονικού ήχου (με το μεγαλύτερο βάρος βέβαια να πέφτει στην κιθάρα). Τα έξυπνα, σπιντάτα riffs δηλώνουν το παρόν, αν και μάλλον είναι πιο ρουτινιάρικα αυτή τη φορά. Γενικότερα οι συνθέσεις παρουσιάζονται κατώτερες και με λιγότερη φαντασία, μάλλον επειδή ο μελωδίες και οι δομές των κομματιών είναι πιο απλές και εύπεπτες. Με άλλα λόγια, μουσική λιγότερο εκκεντρική και περισσότερο ραδιοφωνική. Ωστόσο, στη σκέψη του μουσικού ξεπεσμού που έχουν παρουσιάσει άλλες μπάντες στον διάδοχο του "επιτυχημένου album" τους, μάλλον η συγκεκριμένη είναι από τις καλές περιπτώσεις.
Συμπέρασμα; Το Beacon δεν είναι ο δίσκος που θα προτείναμε σε κάποιον για πρώτη επαφή με το συγκρότημα. Είναι όμως απαραίτητος για όσους έχουν ήδη αγαπήσει την εύθυμη, ηλιόλουστη και γεμάτη ζωτικότητα μουσική των Two Door Cinema Club.
Το "δύσκολο" αυτό δεύτερο album δεν είναι αντάξιο του πρώτου, αλλά ούτε και τραγικά κατώτερό του. Φορτσάτοι καθώς είναι από την επιτυχία τους, οι βρετανοί παρέμειναν στον ίδιο "φωτεινό" ήχο, διατηρώντας αυτή τη χαρακτηριστική ισορροπία μεταξύ κιθαριστικού και ηλεκτρονικού ήχου (με το μεγαλύτερο βάρος βέβαια να πέφτει στην κιθάρα). Τα έξυπνα, σπιντάτα riffs δηλώνουν το παρόν, αν και μάλλον είναι πιο ρουτινιάρικα αυτή τη φορά. Γενικότερα οι συνθέσεις παρουσιάζονται κατώτερες και με λιγότερη φαντασία, μάλλον επειδή ο μελωδίες και οι δομές των κομματιών είναι πιο απλές και εύπεπτες. Με άλλα λόγια, μουσική λιγότερο εκκεντρική και περισσότερο ραδιοφωνική. Ωστόσο, στη σκέψη του μουσικού ξεπεσμού που έχουν παρουσιάσει άλλες μπάντες στον διάδοχο του "επιτυχημένου album" τους, μάλλον η συγκεκριμένη είναι από τις καλές περιπτώσεις.
Συμπέρασμα; Το Beacon δεν είναι ο δίσκος που θα προτείναμε σε κάποιον για πρώτη επαφή με το συγκρότημα. Είναι όμως απαραίτητος για όσους έχουν ήδη αγαπήσει την εύθυμη, ηλιόλουστη και γεμάτη ζωτικότητα μουσική των Two Door Cinema Club.
Βαθμολογία: 6
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου