Κυκλοφορεί: 24 Σεπτεμβρίου 2012
Μετά το "στραβοπάτημα" του 2009 με το δίσκο "21st Century Breakdown", οι Green Day κάνουν στροφή, απλουστεύοντας τον ήχο τους. Αυτή τη φορά δεν το έψαξαν και πολύ. To "¡Uno!", πρώτο μέρος της τριλογίας από albums που θα κυκλοφορήσουν μέχρι τον Ιανουάριο, είναι ένα κλασσικό Green Day album, στο οποίο το συγκρότημα κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλά: παίζει άμεση, ξεσηκωτική, γκαζωμένη pop punk. Μπορεί αυτό να μην έχει να πει πολλά σε κάποιον που έχει ασχοληθεί με την παλαιότερη δισκογραφία τους, μπορεί να μην έχει να προσθέσει κάτι ουσιαστικό, αλλά τουλάχιστον είναι κάτι το αυθεντικό. Καλύτερα να είσαι ο εαυτός σου κι ας επαναλαμβάνεσαι, παρά να πας για κάτι διαφορετικό χωρίς να μπορείς να το υποστηριξεις. Εξάλλου, τα θαύματα τύπου "American Idiot" δύσκολα συμβαίνουν δεύτερη φορά...
Το πρόβλημα του "¡Uno!" δεν είναι άλλο από τις συνθέσεις του. Περίπου τα μισά τραγούδια του δίσκου δεν κάνουν ούτε για b-sides από τριτοτέταρτα singles, με αποτέλεσμα το κουμπάκι next να παίρνει φωτιά. Τα δυνατά του χαρτιά είναι καλά μεν, αλλά δεν αποτελούν και κάτι το ξεχωριστό. Είναι εμφανές ότι το συγκρότημα είχε συγκεντρώσει άφθονο υλικό για να γεμίσει 3 δίσκους. Γιατί δεν κρατούσε τα καλύτερα ώστε να φτιάξει έναν δίσκο με μία πολύ δυνατή συλλογή, αντί να μας βομβαρδίζει με ανούσια τραγούδια; Το ερωτημα είναι αυταπάντητο και σίγουρα η κίνησή τους αυτή δεν είναι κάτι που τους τιμά. Albums σαν το "¡Uno!" δίνουν νόημα και ουσία στη λογική των itunes και κατά την άποψη του Indiego Sound δε βοηθούν τη μουσική.
Το πρόβλημα του "¡Uno!" δεν είναι άλλο από τις συνθέσεις του. Περίπου τα μισά τραγούδια του δίσκου δεν κάνουν ούτε για b-sides από τριτοτέταρτα singles, με αποτέλεσμα το κουμπάκι next να παίρνει φωτιά. Τα δυνατά του χαρτιά είναι καλά μεν, αλλά δεν αποτελούν και κάτι το ξεχωριστό. Είναι εμφανές ότι το συγκρότημα είχε συγκεντρώσει άφθονο υλικό για να γεμίσει 3 δίσκους. Γιατί δεν κρατούσε τα καλύτερα ώστε να φτιάξει έναν δίσκο με μία πολύ δυνατή συλλογή, αντί να μας βομβαρδίζει με ανούσια τραγούδια; Το ερωτημα είναι αυταπάντητο και σίγουρα η κίνησή τους αυτή δεν είναι κάτι που τους τιμά. Albums σαν το "¡Uno!" δίνουν νόημα και ουσία στη λογική των itunes και κατά την άποψη του Indiego Sound δε βοηθούν τη μουσική.
Εν πάσει περιπτώσει, στεκόμενοι στην ουσία των πραγμάτων, το 9ο αυτό album των Green Day είναι ένα αξιοπρεπές βήμα, που θα ικανοποιήσει όσους δεν έχουν υψηλές προσδοκίες. Συγκρινόμενο, ωστόσο, με αντίστοιχες κυκλοφορίες, δεν καταφέρνει να σταθεί στην πρώτη γραμμή.
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Nuclear Family , Stay The Night , Angel Blue , Oh Love
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου