Είδος: Indie Folk / Indie Rock
Κυκλοφορεί: 2 Σεπτεμβρίου 2013
Το σημείο στο οποίο χάνει ο Vernon το παιχνίδι είναι η σύγκριση με το ιδιο του το παρελθόν. Το να κυκλοφορείς δύο συνεχόμενα αριστουργήματα (ως Bon Iver) μπορεί να αποτελέσει δίκοπο μαχαίρι. Ένα κοινό καλομαθημένο λειτουργεί σχεδόν εκβιαστικά για το δημιουργό, περιμένοντας πάντα κάτι αντίστοιχο. Έτσι, αναπόφευκτα το "Repave" υστερεί στη σύγκριση. Δεν έχει ούτε την ψυχή του "For Emma", ούτε την ιδιοφυΐα του ήχου του "Bon Iver, Bon Iver". Οι συνθέσεις είναι ένα κλικ πιο κάτω, ενώ τα κομμάτια σε ορισμένα σημεία αναπτύσσονται κάπως άτσαλα και φλερτάρουν επικίνδυνα με τη φλυαρία.
Παρόλα αυτά, το "Repave" είναι τόσο καλύτερο από το μέσο album των ημερών μας, που εύκολα ξεχωρίζει. Είναι μια αξιόλογη προσθήκη στον κατάλογο ενός πολύτιμου καλλιτέχνη, αυτοπαγιδευμένου στην τελειότητά του.
Βαθμολογία: 7½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Tiderays , Comrade , Byegone
Κυκλοφορεί: 2 Σεπτεμβρίου 2013
Το Indiego Sound θα είναι αυστηρό με το δεύτερο αυτό album των Volcano Choir, του side project, δηλαδή, του Justin Vernon από τους Bon Iver. Και θα είναι αυστηρό, διότι μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου, έχει προηγηθεί αυτό εδώ το διαμάντι. Ο δεύτερος δίσκος των Bon Iver είχε καταφέρει να επεκτείνει τα όρια της folk όσο κανένας άλλος, εισάγωντας στην ενορχήστρωση κρουστά από άλλα είδη μουσικής, αλλά και μια τεράστια ποικιλία από όργανα. Και όλα αυτά με άπαιχτες συνθέσεις, αλλά και συναισθηματική εγγύτητα.
Το "Repave" τοποθετείται ηχητικά πιο κοντά στο album αυτό, παρά στο ντεμπούτο των Volcano Choir. Πλην, όμως, με πολύ πιο λιτή ενορχήστρωση. Οι ακουστικές κιθάρες παρέχουν τα folk θεμέλια, πάνω στα οποία ο Vernon και η μπάντα του χτίζουν. Οι ιδέες που ξεφυτρώνουν στα τραγούδια τους δεν είναι λίγες: drums παρμένα από τη rock, synths που παραπέμπουν σε electronica, pop μελωδίες και φωνητικά που εναλλάσονται ανάμεσα σε ψεύτικες του Vernon, κανονικές του Vernon (περισσότερο από κάθε άλλη φορά), αλλά και τραγούδι από όλη τη μπάντα.
Το "Repave" διατηρεί την ποιότητα που διακρίνει κάθε δουλειά του βασικού του δημιουργού, ο οποίος μοιάζει να έχει το άγγιγμα του Μίδα - φαντάζει απίθανο να παράξει ποτέ κάτι κακό. Έχει τη ζεστασιά, την ατμόσφαιρα και την αισθητική που αγαπήσαμε σ' αυτόν. Έχει πολλά καλά τραγούδια (με πρώτο και καλύτερο το Byegone). Έχει τη γνησιότητα ενός προϊόντος έμπνευσης και όχι αντιγραφής ή ανούσιας αναβίωσης.Το "Repave" τοποθετείται ηχητικά πιο κοντά στο album αυτό, παρά στο ντεμπούτο των Volcano Choir. Πλην, όμως, με πολύ πιο λιτή ενορχήστρωση. Οι ακουστικές κιθάρες παρέχουν τα folk θεμέλια, πάνω στα οποία ο Vernon και η μπάντα του χτίζουν. Οι ιδέες που ξεφυτρώνουν στα τραγούδια τους δεν είναι λίγες: drums παρμένα από τη rock, synths που παραπέμπουν σε electronica, pop μελωδίες και φωνητικά που εναλλάσονται ανάμεσα σε ψεύτικες του Vernon, κανονικές του Vernon (περισσότερο από κάθε άλλη φορά), αλλά και τραγούδι από όλη τη μπάντα.
Το σημείο στο οποίο χάνει ο Vernon το παιχνίδι είναι η σύγκριση με το ιδιο του το παρελθόν. Το να κυκλοφορείς δύο συνεχόμενα αριστουργήματα (ως Bon Iver) μπορεί να αποτελέσει δίκοπο μαχαίρι. Ένα κοινό καλομαθημένο λειτουργεί σχεδόν εκβιαστικά για το δημιουργό, περιμένοντας πάντα κάτι αντίστοιχο. Έτσι, αναπόφευκτα το "Repave" υστερεί στη σύγκριση. Δεν έχει ούτε την ψυχή του "For Emma", ούτε την ιδιοφυΐα του ήχου του "Bon Iver, Bon Iver". Οι συνθέσεις είναι ένα κλικ πιο κάτω, ενώ τα κομμάτια σε ορισμένα σημεία αναπτύσσονται κάπως άτσαλα και φλερτάρουν επικίνδυνα με τη φλυαρία.
Παρόλα αυτά, το "Repave" είναι τόσο καλύτερο από το μέσο album των ημερών μας, που εύκολα ξεχωρίζει. Είναι μια αξιόλογη προσθήκη στον κατάλογο ενός πολύτιμου καλλιτέχνη, αυτοπαγιδευμένου στην τελειότητά του.
Βαθμολογία: 7½
Κομμάτια που ξεχωρίζουν: Tiderays , Comrade , Byegone
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου